نسل تازه حافظه هاي كامپيوتري چگونه هستند، ايران

گروه انفورماتيك: حافظه هاي كامپيوتري گرچه فشرده تر شده اند و اطلاعات بيشتري را در خود جاي داده اند، اما باز هم طراحان و سازندگان اين قطعات، راضي نيستند و از
هم اكنون به فكر توليد نسل بعدي حافظه هاي كامپيوتر و حتي نسل بعد از آن هستند.
به گزارش بي بي سي، شيوه ها و ابزارهاي رايج ذخيره اطلاعات، همگي در حال تغيير هستند تا با نيازهاي ما تطبيق پيدا كنند؛ براي مثال، نسل تازه ديسك هاي نوري كه به تازگي به بازار عرضه شده اند، تا ۲۵ گيگابايت ظرفيت دارند، اما در همين حال، كارشناسان به دنبال يافتن جايگزيني هستند كه ظرفيتي بيش از اين داشته باشد.
پيتر توروك از ايمپريال كالج لندن مي گويد: «ديسك هاي بلو _ ري، نسل بعدي حافظه هاي كامپيوتري، پس از ظهور دي وي دي هستند. اين ديسك ها قادر خواهند بود در هر لايه ۲۵ گيگابايت اطلاعات را ذخيره كنند.»اما او حتي اين ميزان را كافي نمي داند.
كوچك و زيبا
آدريان مارس، آينده شناس، كه در زمينه ترسيم آينده جهان مطالعه مي كند، مي گويد: «هدف غايي بشريت رسيدن به همان سطح تكاملي است كه در بدن انسان ديده مي شود؛ جايي كه هر مولكول به تنهايي كاركرد محسوسي را انجام مي دهد.»
او به همين دليل، روش تازه شركت هيولت پاكارد را براي استفاده از مولكول هاي جداگانه و منفرد در ذخيره اطلاعات، «گام بزرگي به پيش» توصيف مي كند.
هيولت پاكارد در تقاطع ميان دو سيم، توانسته مولكول هايي را جاي دهد كه تقريباً جداگانه و منفرد هستند. در اين تقاطع، حدود هزار مولكول جاي گرفته اند. اين مولكول ها به جريان الكتريكي كه از يك سيم به سيم ديگر منتقل مي شود، واكنش نشان مي دهند و مي توانند موقعيت خود را تغيير دهند.
توان خارق العاده
به كار بردن مولكول هاي منفرد به مثابه بيت هاي داده در مقياس نانو، هنوز در مرحله آزمايشي است.
اما طراحان مطمئن هستند كه در آينده نه چندان دور قادر خواهند بود ابزارهاي بسيار كوچك براي ذخيره سازي اطلاعات در مقياس نانو را در دسترس ما قرار دهند.
يكي از چنين شيوه هايي كه طراحي و توليد آن به تازگي آغاز شده، پروژه «ميلي پيد» ناميده مي شود.
دكتر ديويد واتسن از آي بي ام مي گويد: «در تكنولوژي ميلي پيد، سوزن هاي بسيار ريز در هشتاد رديف هشتاد تايي، يك شبكه تشكيل مي دهند تا حفره هاي بسيار ريزي را بر سطحي كه از جنس پليمر است ايجاد كنند.»
به گفته او، اين تكنولوژي پتانسيل خارق العاده اي براي ذخيره اطلاعات ايجاد مي كند.اين محقق مي گويد: «يك دستگاه ميلي پيد، به تنهايي مي تواند اطلاعاتي معادل ششصد هزار عكس ديجيتال را در سطحي به اندازه يك تمبر پستي ذخيره كند.»

ابعاد تازه
در بسياري از شيوه هاي كنوني، اطلاعات به صورت خطي و بر روي يك باريكه طولاني ذخيره مي شود؛ مانند حلقه نوار يا خطوط مارپيچي كه روي سي دي وجود دارند.
اين شيوه هاي ذخيره سازي اطلاعات، كاملاً يك بعدي هستند.
بعضي از شيوه هاي ديگر، مانند حافظه هاي فلش و ميلي پيد كه به زودي عرضه مي شود، داده ها را روي يك سطح دوبعدي ذخيره مي كنند.
پروژه هاي ديگري كه در حال ساخت و طراحي هستند، از اين هم پيشتر مي روند و داده ها را به صورت سه بعدي ذخيره مي كنند.
آدريان مارس مي گويد: «ذخيره سازي سه بعدي اساساً بر مبناي نگارش تصاوير يا هولوگرامها بر مكعبي با ابعاد يك حبه قند است. هدف اين است كه بتوانيم اطلاعاتي با حجم دست كم يك ترابايت (هزار گيگابايت) را بر هر حبه قند ذخيره كرد.»
پيش از آنكه واژه «حبه قند» باعث سردرگمي و اشتباه شود، او توضيح مي دهد: «روشن است كه اين قطعات از قند و شكر ساخته نشده اند! تاكنون در آزمايش ها از موادي مانند پليمر يا كريستال هاي ويژه اي استفاده شده كه به نور حساس هستند.»
امروزه، دست بردن در ساختارهاي كريستالي به طرز حيرت آوري آسان تر شده است.
البته اين تكنولوژي هاي تازه و نوظهور، هنوز با موانعي روبرو هستند و همه آنها به بازار راه نخواهند يافت.