سال شهروندان ديجيتال، جو توئيست، پژوهشگر جامعه و رسانه های ديجيتال، بی بی سی

سال ۲۰۰۵ را بايد سال استفاده شهروندان از فن آوری های ديجيتال دانست. استفاده از تلفن های همراه به حداکثر رسيد. آنها نه تنها با يکديگر مکالمه کرده يا پيغام رد و بدل کردند بلکه از موضوعات جالب عکس گرفتند، برای يکديگر ارسال کردند و از دنيای اطرافشان به ديگران خبر دادند.

يک سال پيش روشن بود که مصرف کنندگان عادی بيش از هميشه تجهيزات ديجيتال مدرن در اختيار خواهند داشت؛ تجهيزاتی با حجم بيشتر برای ضبط، و قابليت بالاتر برای نگهداری و به اشتراک گذاشتن اطلاعات.

به اين ترتيب سال ۲۰۰۵ سالی شد که در آن مردم عادی توليدکنندگان سنتی خبر، موسيقی و فيلم را به چالش کشيدند.

نکته مهم ديگر آنکه، سال ۲۰۰۵ ثابت کرد که ابزارهای فن آوری جديد بسيار فراتر از تکرار توليدات رسانه های بزرگ عمل کرده و بخت اين را داشته اند که به ابزارهايی قدرتمند برای ابراز عقايد سياسی و خبررسانی بدل شوند.

در اين ميان مصرف کنندگان عادی به شهروندانی با نقش های موثر مبدل شده اند. رسانه های بزرگ نيز از شکل انحصاری خود خارج شده و به انتشار مطالبی که توسط مردم عادی توليد شده علاقه بيشتر نشان می دهند.

در سال ۲۰۰۴ حادثه سونامی توانايی های بالقوه اين تجهيزات را نشان داد. بيشتر خاطرات آن روز بصورتی روشن توسط مردم عادی ثبت شده و بارها و بارها پخش شدند. به اين ترتيب آن حادثه بيشتر شخصی جلوه گر شد.

بعدتر، بمب گذاری های هفت ژوئيه لندن و تندبادهای آمريکا نشان داد که شهروندان بيش از هر زمان ديگر نقش بسيار بزرگی در توليد خبر ايفا می کنند.

مجموعه های گردآمده از سوی شاهدان عينی، عواقب آنی رويدادها را خيلی زودتر از دوربين رسانه ها به تصوير می کشند.

به تازگی بی بی سی ۶۵۰۰ عکس و فيلم از طريق ای ميل دريافت کرده است که توسط تلفن های دوربين دار از حادثه انفجار مخازن نفت شمال لندن گرفته شده بودند. اين تعداد بسيار بيش از تعدادی است که بعد از بمب گذاری های لندن دريافت شده بود.

"گزارشگر - شهروند"

با افزايش گسترده گزارشگری شهروندان، رابطه بين توليدکننده و مصرف کننده بايد دوباره تنظيم شود.

چند شرکت تازه تاسيس با واسطه شدن ميان شهروندان گزارشگر و رسانه ها به منظور حفظ حقوق آنها، شروع به کسب درآمد کرده اند.

سال ۲۰۰۵ "پادکستينگ" (يا راديوی شخصی) در عرصه رسانه ها رواج يافت. زمانی که شرکت اپل بخش پادکست را رسما به نرم افزار موسيقی خود iTunes افزود، کاربرد اين فناوری فراگيرتر شد و پادکست ها جايگاه خود را تثبيت کردند.

نتيجه آنکه اکنون چالش پيش روی توليدکنندگان محتوا و رسانه های بزرگ، يافتن راه حلی است برای تضمين دسترسی همه افراد به منابع با کيفيت و قابل اعتماد اخبار و اطلاعات.

آنها همچنين با سوالات دشواری پيرامون مالکيت محتوا و چگونگی اشتراک يا تغيير شکل آن در اين دنيای در هم و برهم روبرو هستند.

اما شکی نيست که با وجود شبکه پر سرعت اينترنت، اين ابزارهای رسانه ای می توانند ميزان مشارکت در اجتماع و زندگی سياسی را بسيار افزايش دهند.

رای ويدئو بلاگرها

ويدئو بلاگر يا "ويلاگر" آمريکايی، استيو گارفيلد، نشان داده است که چگونه سياستمداران می توانند ابزارهای تازه را برای جذب رای دهندگان بکارگيرند.

وی ويدئو بلاگ يکی از اعضای انجمن شهری در بوستون را توليد می کند. در اين ويدئوبلاگ ها عضو انجمن شهر به رای دهندگان نکات مثبت و منفی جامعه شان را نشان می دهد.

به گفته اين عضو انجمن شهر، در انتخابات رياست جمهوری ۲۰۰۸ اغلب سياستمداران در آمريکا يا ويدئوبلاگ خواهند داشت يا از چشم مردم خواهند افتاد.

همچون وبلاگ يا پادکست، ويلاگ ها نيز قابل اشتراک اند و بصورت خودکار به مخاطبان ارائه می شوند.

رسانه های ترکيبی

در پايان سال ۲۰۰۵، آمار استفاده از تلويزيون ديجيتال در بريتانيا به ۶۵.۹ درصد يا ۱۶.۵ ميليون خانه رسيد.

ادر عين حال ينترنت پرسرعت حدود ۹۹ درصد اين کشور را فراگرفته است. با اين حال هنوز محروميت های ديجيتالی وجود دارد. سال ۲۰۰۶ تلويزيون و اينترنت پرسرعت سعی خواهند کرد عمق اين شکاف را کم کنند.

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

دولت بريتانيا مدتها است نگران رابطه دولت، رسانه و عامه مردم است.

سوال اين است که با وجود اين رسانه های پرسرعت، بر سر جامعه چه خواهد آمد و دولت چگونه می تواند با رسانه های توليد شده توسط مصرف کنندگان برخورد کند.

برخی ممکن است چنين استدلال کنند که ارتباط بين دولت، رسانه و عامه مردم با عدم تمرکز رسانه ها بيش از پيش کمرنگ خواهد شد.

"اشتياق به مشارکت"

انتخاب های بيشتر برای اينکه "چه چيزی را تماشا کنيم"، "معنی خبر چيست" و "چه کسی آن را توليد کرده"، به همراه چرخش از "پخش فله ای" به سمت "رسانه های بر حسب درخواست"، می تواند توانايی مردم را - اگر بخواهند - برای عدم ابراز عقيده و شرکت در مباحثات دمکراتيک افزايش دهد.

در مقابل، تغيير ذات خبر، باعث تنوع آرا، منابع و انتخاب می شود که با افزايش توانايی های بالقوه دمکراتيک، به هر کس اجازه می دهد در گفتگوهای رايج در جهان يا مناطق مختلف شرکت کند.

اشتياق برای مشارکت در توليد اخبار به وضوح ديده می شود. اين اشتياق به حمايت و پرورش نياز دارد. همچنين لازم است روحی به اين مطالب دميده شود و منطق بر ارتباط مطالب حاکم شود.

۱۲ ماه آينده می تواند سال جالبی را شکل دهد.

دکتر جو توئيست پژوهشگر و رئيس تيم جامعه و رسانه های ديجيتال در 'موسسه تحقيق پيرامون سياست گذاری همگانی' است.

[لينک به اصل مطلب در بی بی سی]