اولين راهپيمايی فضانوردان شاتل پايان يافت، بی بی سی

دو تن از سرنشينان شاتل فضايی ديسکاوری به اولين راهمپيمايی فضايی خود در ايستگاه فضايی بين المللی (ISS) )، پايان داده اند.

پيرس سلرز و مايک فاسم، دو فضانورد بريتانيايی الاصل، در جريان اين راهپيمايی فضايی، بخش خارجی ايستگاه بين المللی فضايی را تعمير کرده اند.

ظاهرا، آنها همچنين 'بازوی مکانيکی' که ناسا (موسسه ملی هوا-فضای آمريکا) اميدوار است بتواند در آينده از آن برای بررسی و احيانا تعمير بخش های زيرين شاتل استفاده کند، را تعمير کرده اند.

سلرز، يکی از هفت سرنشين شاتل ديسکاوری، پس از اتمام ماموريت خود خود که احساس می کرده مثل يک حشره در انتهای چوب ماهيگيری در فضا معلق بوده است اما توانسته بخش عمده وظايف خود را انجام دهد.

اولين راهپيمايی فضايی سلرز و فاسم، که نخستين مرحله از سه مرحله خروج از شاتل است، شش ساعت و نيم به طول انجاميد.

اين اولين راهپيمايی مايک فاسم در فضا بوده است. پيرس سلرز در سال ۲۰۰۲ در يک ماموريت شاتل ديگر راهپيمايی فضايی انجام داده بود.

منظره ای ديدنی

در حالی که دو فضانورد از ديسکاوری خارج می شدند، مسئول ارتباط زمينی با شاتل که در مقر ناسا در هوستون، واقع در ايالت تگزاس آمريکا، حاضر بود به آنها گفت: " از چشم انداز لذت ببريد."

شاتل فضايی ديسکاوری که روز سه شنبه به فضا پرتاب شد، ساعت ۱۰:۵۲ صبح روز پنجشنبه به وقت شرق آمريکا درحالی که حامل تجهيزات، تدارکات و گروه تازه ای از فضانوردان بود به مقصد رسيد.

تصاوير زنده از پهلو گرفتن شاتل در سراسر جهان پخش شد و اين درحالی بود که دو مدارگرد در ارتفاع ۳۵۰ کيلومتری از زمين با سرعت تقريبی ۲۸ هزار و ۲۰۰ کيلومتر در ساعت در حرکت بودند.

خدمه شاتل ديسکاوری - شامل پنج مرد و دو زن- نخستين روز از سفر خود به فضا را صرف بازرسی و معاينه دقيق بدنه اين فضاپيما کرده بودند.

سرنشينان ديسکاوری حدود دو هفته را در ايستگاه فضايی بين المللی سپری خواهند کرد و پس از تعويض يکی از سرنشينان آن، به زمين باز خواهند گشت.

ايستگاه فضايی بين المللی طرح مشترک آمريکا، روسيه، ژاپن، کانادا و آژانس فضايی اروپايی است و در نوامبر سال ۱۹۹۸ به فضا پرتاب شد و در مقاطع مختلف، برخی کشورهای ديگر نيز با آن همکاری داشته اند.

اين ايستگاه، که يک سفينه بزرگ سرنشين دار است، در ارتفاع حدود ۳۶۰ کيلومتری بالای کره زمين در مدار قرار گرفته و به طور مداوم زمين را دور می زند.

ايستگاه فضايی هميشه دست کم دو سرنشين دارد که برای دوره های طولانی مدت در مدار قرار می گيرند و در فواصل زمانی، فضانوردان ديگری همراه با مواد غذايی و ساير ملزومات، برای تحويل گرفتن ماموريت آنان با فضاپيما عازم ايستگاه می شوند.