تأمین برق 100,000 خانه توسط کایت هایی بر فراز آسمان، الکترونیوز

به گفته ی پژوهشگران دانشگاه فن آوری دِلفت هلند، با متصل کردن ژنراتورها به کایت هایی که در ارتفاع بلند به پرواز در آمده اند، می توان 100 مگاوات برق تولید کرد. این میزان برق می تواند 100,000خانه را تغذیه کند.

به گزارش خبرگزاری برق، الکترونیک و کامپیوتر ایران (الکترونیوز) و به نقل از فیزورگ، دانشمندان اخیراً نشان داده اند که با به پرواز درآوردن فقط یک کایت 10 متر مربعی، می توان 10 کیلووات برق تولید کرد که می تواند برق حدود 10 خانه را تأمین کند. پژوهشگران در آزمایش بعدی خود در نظر دارند نوعی کایت را که «لادرمیل» نامیده می شود و قادر به تولید 50 کیلووات برق است، مورد امتحان قرار دهند. هدف نهایی پژوهشگران، ساخت یک سیستم چند کایته است که می تواند 100 مگاوات برق تولید کند.

ووبو آکِلز، سرپرست این پروژه و استاد مهندسی حفظ و نگه داری، توضیح می دهد که کایت ها با به کشش در آوردن نخ هایشان، که روی زمین به ژنراتورهایی متصل هستند، تولید برق می کنند. بعد از این که کایت ها به بیشترین ارتفاع خود رسیدند، نخ های آن ها به دور قرقره ای پیچیده شده و بنابراین کایت ها برای تکرار روند گذشته به پایین کشیده می شوند.

برقی که توسط کایت ها در باد تولید می شود، می تواند ارزان قیمت نیز باشد. پژوهشگران پیش بینی می کنند که هزینه های تولید برق از این طریق، می تواند با هزینه های تولید برق از طریق انرژی زغال سنگ برابری کند. همچنین هزینه های تولید برق توسط کایت، نصف هزینه های توربین بادی است.

یکی از مزایای کایت ها، ارتفاع زیاد پرواز آن هاست. ارتفاع آسیاب های بادی تجاری عموماً به حول و حوش 80 متر می رسد. در این ارتفاع، سرعت میانگین باد حدود 5 متر در ثانیه می باشد. در ارتفاعات بالاتر مانند 800 متر، سرعت میانگین باد حدود 7 متر در ثانیه است. از آن جایی که میزان برق تولیدی از باد، با توان سوم سرعت باد متناسب است، برقی که پره های آسیاب های بادی در ارتفاعات بالاتر تولید می کنند می تواند بیشتر از 5 برابر برقی باشد که در ارتفاعات پایین تر تولید می شود. باد در ارتفاعات بالا مطمئن تر از باد نزدیک به سطح زمین است.

در حالی که ساخت یک آسیاب بادی با ارتفاع 800 متر غیر عملی است، کایت می تواند به راحتی به این ارتفاع رسیده و از مزایای سرعت زیاد باد در این ارتفاع بهره مند شود. دانشمندان هلندی خاطرنشان کردند تند بادهای موجود در کشورهایی مانند هلند، ایرلند، بریتانیا، و دانمارک، این کشورها را به مکان هایی خوب برای کایت ها تبدیل کرده است.

پژوهشگران با استفاده از مدل های کامپیوتری می توانند تعیین کنند که چگونه کایت ها را بسازند تا بیشترین میزان دریافت انرژی از باد میسر شود. سیستم جدید آکلز که از الگوهای پرواز «شکل 8» استفاده می کند و توسط الیستر فوری، از دانشگاه ساسیکس انگلستان توسعه داده شده، دارای آرایشی است که سرعت جریان هوای موجود در کایت ها را افزایش می دهد. او همچنین در حال بررسی آرایش یو یو (yoـyo) است که با اوج گرفتن، به صورت یک گلایدر پایین می آید.

فوری گفت: "تقریباً در هر جای بریتانیا شما می توانید تأسیسات کایت را به صورت اقتصادی دایر کنید. ولی شما نمی توانید یک توربین بادی را به صورت اقتصادی راه اندازی کنید."

چندین دانشمند دیگر در حال تحقیق و بررسی استفاده ی کایت ها برای مهار انرژی بادی است به طوری که برخی پژوهشگران تخمین می زنند که انرژی ای که از این طریق مهار می شود بیشتر از 100 برابر مقدار انرژی مورد نیاز برای کل تأسیسات لازم برای این کار است. در سال 2007 بخش خیریه و انسان دوستانه ی گوگل، حدود 10 میلیون دلار در یک شرکت کایت امریکایی به نام ماکانی سرمایه گذاری کرد. یک شرکت ایتالیایی به نام کایتجن از طرح چند کایته استفاده می کند که قادر است یک گیگاوات برق تولید کند یعنی به اندازه ی یک کارخانه ی زغال سنگ استاندارد.