نامه زندانيان سياسی بند چهار زندان رجايی شهر به دادستان تهران در اعتراض به وضعيت اسفناک زندان، کميته دانشجويی دفاع از زندانيان سياسی

کميته دانشجويی دفاع از زندانيان سياسی - جمعی از زندانيان سياسی بند ۴ زندان رجايی شهر در نامه ای به دادستان تهران نسبت به وضعيت غيربهداشتی بند های زندان و شرايط اسفناک حاکم بر زندان رجايی شهر اعتراض کردند.

متن اين نامه که امروز دوشنبه ۲۱ تيرماه به کميته دانشجويی دفاع از زندانيان سياسی رسيده است به شرح زير می باشد.

نامه ای به دادستان تهران، جعفری دولت آبادی

در روزنامه های صبح مطلبی با تيتر درشت تحت عنوان حفظ و کرامت ارزش انسان ها از قول حضرت عالی منتشر گرديده است. شما فرموده ايد که حفظ و کرامت ارزش والای انسان ها در زندان های جمهوری اسلامی رعايت می شود و از طرفی گفته ايد که ريشه آن در اعتقادات دينی است که صد البته فرمايش حضرت عالی در مورد اخير درست است، وليکن کامل نيست. زيرا ارزش های انسانی ديرزمانی است که مدون و قانونی، در قالب قوانين حقوق بشری و مخصوصا اعلاميه جهانی، جزو وظايف اصلی و رکن اساسی تمامی قوانين مدنی و سياسی حکومت های بشری گرديده است و افتخار آن نيز برای ما ايرانيان است که سرلوحه همه اين قوانين در منشور کورش کبير تدوين و به جهانيان عرضه گرديد.

القصه در حوزه مديريت حضرتعالی فاصله زيادی بين آنچه که هست و آنچه که بايد باشد وجود دارد. در خصوص وضعيت بهداشتی زندانيان بايد عرض کرد آب گرم و آب سرويس های بهداشتی و حمام يک معضل دائمی است و بعضی از روزها در اين فصل تابستان تا بعد از ظهر آب قطع است و خود می دانيد که آب پايه بهداشت و الفبای آن محسوب می شود که به علت قطع مکرر آن، اکثر زندانيان دچار بيماری هايی از قبيل قارچ های پوستی شديد شده که متاسفانه بعضی از زندانيان به علت اعتياد شديد شپش زده اند.

تعداد سرويس های بهداشتی برای هر سيصد نفر بين سه الی چهار دستگاه و حمام نيز به همين تعداد است که بارها ديده شد در حمام ها سه تا چهار نفر به علت کمبود وقت و نبودن حمام کافی در محل استحمام هستند، که خود باعث بوجود آوردن ناهنجاری های عديده ديگری است. بماند که دير زمانی است سهميه خميردندان، مسواک، حوله و دمپايی و ... حداقل برای زندانيانی که فاقد ملاقات می باشند که البته اکثريت جامعه زندانی در اين گروه هستند اجرا نمی شود.

نمی خواهيم توضيح واضحات دهيم، به عرض شما می رسانيم که تختخواب رکن دوم بهداشت يک کلنی انسانی است که متاسفانه در بندهای يک، پنج و شش و تعداد ديگری از بندهای زندان به علت کمبود فضا و با توجه به آمار بالای زندان که طبق آمار و اشل بندی سازمان در سال ۸۱ هر سالن بين ۸۰ الی ۱۰۰ نفر بوده، ولی می بينيم که مثلا در سالن يازده بند چهار، اين آمار به چهارصد و پنجاه نفر الی چهارصد و هشتاد نفر و در بند چهار، سالن ده، که بند پيرمردان و زندانيانی که قادر به انجام کارهای شخصی نيستند که البته تعدادی به علت کهولت سن و بيماری های شيزوفرنی و روانی و ديگر بيماری ها، توسط زندانيان خدماتی مامی بچه می شوند چون قادر به کنترل رفتاری های ادراری و مدفوعی خود نيستند، سيصد و سی الی سيصد و پنجاه نفر است. و فضا کاملا برای هر نفر کمتر از يک متر مربع است و در هواخوری کمتر از پنجاه سانتيمتر.

درآميختن زندانيان سياسی با زندانيان متادونی، تزريقی، اشرار و معتادين جمع آوری شده از خيابان ها و روانيان که غالب آنها مسلح به سلاح های سرد هستند خطری جدی برای بهداشت جسمی و روانی و روحيه زندانيان است.

ضرب و شتم زندانيان سياسی توسط همين زندانيان و توسط زندانبانان و تهديد به ترور شخصيتی و انتقال به انفرادی گرم و مخوف معروف به سگدانی صورت می گيرد که نمونه بارز آن بهروز جاويد تهرانی، رسول بداغی، شيرمحمد رضايی می باشند.

قطع ملاقات های حضوری و جلوگيری از اعزام زندانيان بيمار به بيمارستان های مجهز بيرون از زندان جهت مداوا و درمان تخصصی، که نمونه های آن علی معزی، خالد حردانی، منصور اسانلو می باشند.

و تبعيد های طولانی مدت از زندان اوين به زندان رجايی شهر که محل نگهداری زندانيان بزهکار و قاتلين حرفه ای است خود نمونه فاحش نقض حقوق بشر و حقوق اساسی و قانونی زندانيان سياسی است.

وضعيت بهداری زندان هم فاجعه بار است. هر زندانی حق دارد در چهل و پنج روز يک بار به بهداری مراجعه کند و اگر کسی دچار مشکل شد مدير بهداری به او خواهد گفت «برو بمير، يکی کمتر». با آن اينچنين رفتار خواهد شد. از طرفی برانکارد برای اعزام زندانيان از بند به بهداری و پيچاندن آنها لای پتوهای کثيف که در زمان حمل آنها، سر و کله آنها به در و ديوار و راه پله می خورد و باعث صدمات جديدی می شود.

داروهای تجويز شده هم به بهانه نبود بودجه کافی فاقد ارزش درمانی است و جالب اينکه اجازه هم داده نمی شود که لااقل دارو توسط خانواده زندانيان و با هزينه های شخصی آنها در دسترس زندانی قرار گيرد.

با مسدود کردن پنجره های اتاق سلول ها توسط آجرچين وضعيت نور و گردش هوا بسيار بد است، و عامل اصلی بيماری های پوستی و ريوی به اعتراف خود پزشکان زندان همين است، که بسيار هم اپيدمی گرديده و در خصوص وضعيت غذايی زندان هم معضلات فراوان وجود دارد که به اختصار اشاره می شود:
اولا که کيفيت مواد غذايی و ثانيا نحوه پخت و تقسيم آن به سالن ها بسيار اسفبار است. در رژيم غذايی زندان شير و سبزی و ميوه جات به کلی وجود ندارد و کالاهای مورد عرضه در فروشگاه زندان فاقد کيفيت می باشد و با قيمت های فوق العاده گران در دسترس زندانيان قرار می گيرد.

همچنين در بندها مخصوصا در بند يک و پنج، خصوص رعايت شئونات انسانی، پرسنل زبده و دوره ديده و باسواد که نحوه برخورد اجتماعی با زندانيان بدانند و حداقل اطلاعات روانشناسی ارتباطی را آموزش ديده باشند وجود ندارد و همين باعث برخورد غلط، پليسی و غيرانسانی و غيراخلاقی آنان با زندانيان است. تجاوز، قتل های مشکوک و سيستماتيک، وجود مواد مخدر بصورت حرفه ای و به وفور در دسترس زندانيان را شاهد هستيم. همچنين حقوق اقليت های مذهبی و آزادی شئونات و مراسم مذهبی آنان را نه تنها رعايت نمی کنند بلکه مورد توهين و تمسخر نيز قرار می دهند.

همانگونه که مستحضريد اغلب زندانيان سياسی زندان رجايی شهر از اقصی نقاط ايران به اين زندان تبعيد گرديده اند که در پيک ملاقات زنان و مردان معضل بزرگی برای خانواده ايشان است. هم تفکيک هفتگی آن و هم اينکه اغلب بانوان از شهرستان ها نمی توانند به تنهايی برای ملاقات با همسران و فرزندان خود به زندان مراجعه کنند.

چه بگوييم از نقض حقوق شهروندی و قانونی زندانيان، در تصميم مسئولين زندان رجايی شهر. شايد هيچ دادگاهی را در جهان نتوان پيدا کرد که بدون حضور متهم و حق دفاع، رای در مورد متهم صادر گردد. در قوانين تمام جهان از حکومت کاهنان سومری تا امروز هيچ قانونی در جهت تجاوز به حقوق خانواده و زن و فرزند تاکيد نداشته. بلکه بر عکس اصرار به حفظ کيان خانواده نموده است. حال چنين برخورد و احکامی که زندانی را با تبعيد و بدون در نظر گرفتن قوانين حقوق بشری قطع ملاقات می کنند با چه منطقی قابل توجيه است؟

طبق قانون دادستان و يا نماينده آن می بايستی هر از چند گاهی با زندانيان ديدار و از وضعيت نگهداری آنان مطلع گردد. از حضرتعالی توقع می رود که بطور دوره ای و مرتب با زندانيان سياسی ملاقات حضوری داشته باشيد و تمامی کاستی ها و معضلات فوق الذکر را مستقيما شنيده و پيگيری نماييد. مثلا در خصوص زندانيان سياسی بند چهار، و تعداد ديگری از زندانيان سياسی چه قبل از اين و چه حالا، حتی يک بار هم شخصا ملاقات با شما نداشته اند.

در آخر تا زمانی که حقوق مسلم زندانيان، خصوصا عدم به رسميت شناختن زندانيان سياسی در تشکيک و تعريف دقيق و کامل کلمه انسان عملا در دستور کار همه مسئولين قرار نگيرد به نظر می رسد صحبت از حفظ کرامت و حقوق زندانيان در جمهوری اسلامی هيچ معنايی را دربر نخواهد داشت. و هيچ حکومتی در دنيا مورد احترام ملت ها و دولت ها نخواهد بود اگر بخواهد به انسانيت و به ملت خود احترام نگذارد، و دائما بخواهد حقوق اساسی ملت را مورد تعرض قرار دهد.

زندانيان سياسی بند چهار
زندان رجايی شهر

انتشار: کميته دانشجويی دفاع از زندانيان سياسی
www.komitedefa.com