یادداشت محمد نوری زاد برای سید علیرضا بهشتی شیرازی: گل ها و سیم خاردارها

تحول سبز: محمد نوری زاد، روزنامه نگار در یادداشتی با عنوان “گل ها و سیم خاردارها” در رابطه با سید علیرضا بهشتی شیرازی نوشته است: وقتی که به مرخصی می آمدم ، دوازده پله را با من بالا آمد و به من گفت : به همه بگو کسی برای آزادی من سیدعلیرضا بهشتی تلاش نکند. یا همه بیرون می آییم یا من بدون همه بیرون نخواهم آمد .

متن کامل این یادداشت که در سایت نوری زاده آمده، به شرح زیر است:

من تلاش می کنم هراز گاه ، از گلهایی که این روزها محبوس در اوین هستند برای شما بنویسم . گلهایی که برای تعریف آنها از همه ی صداقت خود بهره می برم . چرا که دلیلی نمی بینم خاطره ای از زنبق و گل سرخ را بر کفتاری بار کنم که خود پایمال کننده ی گلهاست .

اولین گل سرخ معطری که در اوین اراده تعریف آن را دارم “سید علیرضا بهشتی” است . این گل ، آنقدر معطر و زیبا و پاک نهاد است که هر آدم گل نفهم و گل گریزی را شیدای خود می کند. معتقدم با پاکی، با صداقت، با درستی، با شرافت و شرم، جاذبه ای است که بر ناخودآگاه مخاطب اثر می گذارد ، و طرف مقابل را دربرابر بزرگی اش به تمکین و احترام وا می دارد.

سید علیرضا بهشتی ، هیچ نسبتی با شهید بزرگوار، “بهشتی” معروف ندارد . گرچه وی ، هم نام سید علیرضا بهشتی ، فرزند گل “شهید بهشتی” است ، اما گل آن سوی سیم خاردارها ، با گل این سوی سیم خاردار ، نسبتی ندارد.

خود زندانیان برای فهم ساده تر، یک پسوند ” شیرازی” به انتهای شهرت گل مورد نظر من افزوده اند.

سید علیرضا بهشتی شیرازی، ۵۰ ساله، اکنون در سالن ۴ اندرزگاه ۷ زندان اوین، زندانی است. (درزمان نگارش این مطلب وی در آنجا بود) بیش از ۲۰ جلسه بازجویی را در شرایط سخت پشت سر گذارده و هیچ خطایی جز ویرایش چند بیانیه ی ستاد میرحسین موسوی بر او بار نکرده اند.

افسوس من، خدایا تو خوب می دانی نه از حضور این گل در زندان اوین است ، بلکه من از این می گدازم که جامعه ی آنسوی سیم خاردار ما ، به شدت در مضیقه گل هایی چون “سید علیرضا بهشتی شیرازی” است ، و بدیهی است که زندانی بودن او ، فضا را برای رشد خارهای گوشت خوار آنسوی سیم خاردار فراخ می کند.

سیدعلیرضا بهشتی ، تنها جرمش ، بی جرمی است . من در او ، در رفتار و سخنان او ، کاستی ای که نشان از درون نازیبای او باشد ، نیافتم . به همین دلیل است که او را گلی در آنسوی سیم خاردارها لقب داده ام . او ، دوست دیرین آقای میرحسین موسوی است . و به همین دلیل : گروگانی است تا مگر دیگران حساب کارخود بکنند . تا کنون دادگاهی برای وی تشکیل نشده است . او را دوبار به دادگاه برده اند و بی دلیل – که البته دلیلش را می شود فهمید- دادگاه او را به تعویق انداخته اند .

سید ما ، با چهره ای عطوف و مهربان ، و چشمانی به سبزی جنگلهای شمال ، و لبانی که همیشه آنها را متبسم دیده ام ، تمثیل موکدی از : دربند بودن یک بی گناه است . سیدما ، سه فرزند دارد . یک پسر و دو دختر . ومن که خود را جای زندانی کنندگان امثال سیدعلیرضا بهشتی می گذارم ، برای زندانی کردن پدر این یک پسر و دو دختر ، هیچ توجیهی جز حفظ قدرت نمی بینم . وگرنه ، از فرد پاک نهادی چون سیدعلیرضا بهشتی ، مگر چه فتنه ای قرار است دامنگیر کشور شود ؟

او سالهاست که یک انتشارات را اداره می کند . یک شخصیت فرهنگی است . یک خوب خوب خوب در بند است . او از هفتم دی ماه سال گذشته ، بی آنکه دادگاهی برایش برگذارشود که : بداند خطای او چیست ، در زندان اوین به سر می برد .

من با او سابقا در اندرزگاه هفت ، هم بند بودم . اما بعدها هردوی ما را به بند ۳۵۰ منتقل کردند. یادم هست ، وقتی که به مرخصی می آمدم ، دوازده پله را با من بالا آمد و به من گفت : به همه بگو : کسی برای آزادی من سیدعلیرضا بهشتی تلاش نکند. یا همه بیرون می آییم یا من بدون همه بیرون نخواهم آمد .