دفاعيات نلسون ماندلا (و حکايت اين روزهای ما)، تهيه و تنظيم از عمار ملکی

"خشونت حکومت، تنها می‌تواند يک نتيجه در بر داشته باشد و آن به بار آوردن خشونت متقابل است. ما بارها هشدار داده‌ايم که حکومت با توسل مستمر به زور، خشونت متقابل را در اين کشور و در ميان مردم رواج خواهد داد تا – چنان‌چه هيچ طليعه‌ای از بر سر عقل آمدن حکومت احساس نشود – سرانجام درگيری ميان دو طرف با توسل به خشونت و زور پايان پذيرد

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

"من متهم هستم مردم را برمی انگيزم تا با تخلف از قانون، اعتراضشان را نسبت بدان ابراز دارند...
اعتراض ما از آغاز با اين هدف طرح شد که اگر تمامی اقدامها به شکست بينجامد؛ اگر گفتگو ها تحقق نيابد؛ و اگر دولت بطور مسالمت آميز گامی دال بر کوشش برای مذاکره با ما و يا برآوردن خواسته هايمان برندارد؛ ما به عنوان آخرين حربه مردم را به اعتراض فرا بخوانيم. با اين حال همزمان با آمادگی ما برای انجام آن، زمينه يک درگيری بوجود آمد. آن زمينه نه به وسيله ما که در واقع توسط حکومت و به عمد و حساب شده ايجاد شد. دليل اين مدعا اين است که حکومت از آغاز شروع اعتراض ما، مصمم بود با ما به مذاکره ننشيند و به خواسته هايمان توجهی مبذول ندارد، بلکه در عوض ما را معترضانی وحشی و خظرناک و آماده برای ايجاد شورش و بلوا معرفی نمايد. موجوداتی ناشايست برای هرگونه مذاکره که ميبايد تنها با اعمال زور و با بکارگيری هر روش قهری ممکن، قانونی يا غير قانونی، سرکوبمان کرد و از شرمان خلاص شد. هيچ حکومت متمدنی در برخورد با اظهارنظرهای صلح جويانه، منضبط، معقول و دموکراتيک مردمش جرات در پيش گرفتن آن رفتاری را که حکومت آفريقای جنوبی با ما داشت ندارد. اين حکومت دستور بسيج نيروهای مسلح اش را صادر کرد تا اعتراض توام با آرامش ما را با رعب و وحشت روبرو کند. حکومت، اشخاص سرشناسی را که در امور سياسی آفريقای جنوبی و در حمايت از خواسته های مردم برای کسب حقوق دموکراتيک فعال بودند دستگير کرد ...و دستگير شدگان را مدتها بدون محاکمه در زندان نگهداشت. اگر در آن زمان اين خطر وجود داشت که وضع کشور به درگيری خشونت بار منجر شود، امکان چنان پيش آمدی را حکومت خود فراهم آورد. مقامهای حکومتی به جای ارائه پاسخ به هموطنانمان و خواسته هايشان، با اتکای محض بر اعمال خشونت، در واقع صحنه را برای ابراز آن آماده کردند... بديهی بود که حکومت تلاش ميکرد از طريق «حکومت وحشت» با اوجگيری مبارزات ما به مقابله برخيزد. در آن زمان نشريه ها اعلام داشتند که حرکت اعتراضی ما اقدامی ناموفق بود و گفته شد ما از پشتيبانی مردم بهره مند نبوديم....در هر حال مدارک و شواهد نشان داده اند که حرکت اعتراضی ما موفقيتی چشمگير داشت. مبارزه ما مبارزه ای سخت و فشرده بود و با پاسخی مبرم و شگفت انگيز از سوی مردم روبرو شد. اگر عده ای از مردم به حرکت اعتراضی نپيوستند، علت آن نه عدم تمايل مردم به شرکت در آن، بلکه اعمال قدرت، خشونت و زور از سوی حکومت عليه ما و ادامه آن به منظور وادار ساختن ما به تسليم در برابر آمال و وجدانمان بود...
[اما] خشونت حکومت، تنها ميتواند يک نتيجه در بر داشته باشد و آن به بار آوردن خشونت متقابل است. ما بارها هشدار داده ايم که حکومت با توسل مستمر به زور، خشونت متقابل را در اين کشور و در ميان مردم رواج خواهد داد تا – چنانچه هيچ طليعه ای از بر سر عقل آمدن حکومت احساس نشود – سرانجام درگيری ميان دو طرف با توسل به خشونت و زور پايان پذيرد. در اين کشور نشانه هايی وجود دارد حاکی از اين که مردم آفريقای جنوبی به عمد به اعمال خشونت بار و به کارگيری زور عليه حکومت روی می آورند تا او را با تنها زبانی که ميفهمد، و رفتارش مبين آن است، متقاعد و ترغيب کنند...
شايد دادگاه بپرسد چرا شما درخواستهايتان را به دولت ارائه نميدهيد. بارها و بارها درخواستهايی از سوی نمايندگانی پيش از اين ارائه شده است. اما حکومت، با رفتاری که در پيش ميگيرد، همواره نشان ميدهد که به چنين درخواستی به ديده تحقير مينگرد. با خشم و ترشرويی آنها را مردود ميداند؛ و در آينده نيز به رعايت آنها تن در نخواهد داد. من اعتقادم دارم دادگاه اين را نخواهد گفت که در شرايط موجود هموطنانم برای هميشه محکومند نه چيزی بگويند و نه کاری انجام دهند. اگر اين دادگاه چنين سخنی بگويد و يا به آن باور داشته باشد، گمان ميکنم در اشتباه است و خود را می فريبد. انسانها نميتوانند هيچ نکنند، هيچ نگويند؛ نسبت به بيعدالتی واکنشی نشان ندهند؛ عليه ستمگری اعتراض نکنند و برای استقرار يک جامعه و زندگی خوب نکوشند. در اين کشور نيز انسانها نميتوانند دست روی دست بگذارند. شايد شما بگوييد که ما به رغم برخورداری از حقوق انسانی مان در اعتراض نسبت به نادرستيها، در مخالفت با قانون، و در رساندن فريادمان به گوش ديگران می بايد در چهارچوب قانون عمل کنيم. من در پاسخ ميگويم، عاليجناب، اين حکومت و دستگاه قضايی اوست که قانون را آنچنان پست و بی اعتبار کرده است که در اين کشور ديگر کسی خود را ملزم به عمل کردن در چهارچوب آن نميداند....
من وظيفه ام را نسبت به هموطنانم و آفريقای جنوبی انجام داده ام. ترديدی ندارم که نسلهای آينده بی گناهی ام را اعلام خواهند کرد و خواهند گفت جانيانی که بايستی به اين دادگاه آورده ميشدند در واقع کارگزاران حکومت می باشند." [۱]

متن بالا قسمتهايی بدون تغيير از دفاعيات نلسون ماندلا در دادگاه علنی حکومت آپارتايد در سال ۱۹۶۲ است که بازخوانی آن در اين روزها ميتواند آموزنده باشد. در پايان اين محاکمه، ماندلا به جرم «تحريک مردم به شورش» به زندان محکوم شد!

تهيه و تنظيم: عمار ملکی

[۱]- منبع: کتاب «نلسون ماندلا؛ فريادی ناميرا از آفريقای جنوبی»، ترجمه محمد حفاظی، انتشارات اطلاعات، چاپ اول ۱۳۶۶، صفحات ۳۶ تا ۵۷
لينک دانلود متن کامل کتاب:
http://dl.dropbox.com/u/4503560/Nelson%20Mandela%20defense.pdf