حنجره‌ی فرياد، شعری از ويدا فرهودی به‌مناسبت روز جهانی زن

بيش از تو نباشم گــر!همتای تو ای مَردَم
شفافم و بی خدشه، در پاکدلی فــَردم

من مام وطن دارم، آيينه صفت در بر
ايرانِ مرا بنگر! آيينه ی بی گـَـردم

هر برگ ز تاريخش، گر بازکنی بينی
درسخت ترين دوران،با خصم چه ها کردم

سودابه * شدم هرچند، گهگاه به کين خواهی
روز دگرام بينی بس گـــُرد بپروردم

گه دخت سمنگانم، سهراب به دامانم،
گه ويس و زليخاوش، افسانه ی شبگردم!

بس شعر می آوازم، تا پنجره ای سازم
اندازه ی آزادی، بيهوده کنی طـَـردم

ور دشمن زيبايی پالان کـشد ام بر سر
سـُرخند نفس هايم، منگر به رخ زردم

چون طاهره و سيمين**، شمشير قلم در دست،
شاهين غزل تا هست، غم نيست هماوردم

همتا ی تو، نه،بيش ام، ای مرد که خاموشی
من حنجره ی فرياد، فرياد ز نامـَردم

ويدا فرهودی
زمستان ۱۳٩٠- مارس ٢٠١١
*اشاره به ماجرای سودابه و سياوش در شاهنامه
** منظور طاهره قُرةالعَين وسيمين بهبهانی به عنوان نمونه هايی از شيرزنان ايرانی است.