بيانيه ۴۰ تن از فعالان سياسی، مدنی داخل کشور پيرامون حمله به مهاجران افغانستانی

سرزمين ما «انسانی» است نه «خاکی»!

آه بگذاريد سرزمين من
سرزمينی شود که در آن،
آزادی را
با تاج گل ساخته گی وطن پرستی نمی آرايند.*

* لنگستون هيوز، ترجمه‌ی احمد شاملو

سياست‌های غير انسانی دولت ايران مقابل مهاجران افغانستانی که از آغاز سال جاری با ممنوعيت ورود اين مهاجران به اماکن تفريحی شدت گرفته بود، اکنون شکل بسيار خطرناکی يافته است. در تازه‌ترين مورد که در هفته نخست تيرماه رخ داد، با انتشار خبر دست داشتن مهاجری از افغانستان در قتل يک زن در يزد، منازل مهاجران در اين شهر مورد هجوم قرار گرفت و افراد و خانواده‌های بسياری مورد تهديد و آزار واقع شدند. در نتيچه‌ی سياست‌های مذکورعده‌ای راه را بر خود هموار ديده‌اند تا بدون هرگونه واهمه و به بهانه دفاع از «وطن» و «ناموس» دست به چنين اعمال غير انسانی و نژاد پرستانه‌ای بزنند. اعمالی که انجام آن جز با همراهی ضمنی حاکميت دشوار می نمايد.

بی‌قانونی و رفتار غير انسانی عليه مهاجران در ساير نقاط ايران هم ابعاد گسترده‌ای يافته است. در استان فارس يک مقام وزارت کشور گفته است که همه شهروندان می‌توانند و بايد جلوی اتباع خارجی را بگيرند و از آن‌ها کارت اقامت بخواهند.

اقدامات سال‌های اخير در محروم کردن مهاجران از تحصيل؛ در احضارهای مکرر و بی‌قاعده‌ی آن‌ها برای تعويض کارت اقامت در قبال مبالغ کلان؛ در فرستادن‌شان به اردوگاه‌هايی با شرايطی به شدت غير انسانی و متهم کردن‌شان به اين که عامل بيکاری هستند، همگی اعمالی به شدت غير انسانی و محکوم‌اند. حمله به خانه‌های مهاجران به بهانه اين که فردی از آن‌ها متهم به جرمی شده است اقدامی جنايتکارانه است که در يک نظام قضايی سالم بايد به سرعت و شدت مورد پيگرد قرار گيرد. علاوه بر اين در چنين مواردی نمايندگان سازمان‌های مستقل و نيز مقامات دولتی افغانستان بايد امکان دست‌رسی به مهاجران و وارسی حقايق و اعلام آن را بيابند.

دولت ايران، که اکنون بنا بر وضعيت نامناسب و ويژه‌ی اقتصادی، به شدت تحت فشار نارضايتی‌های گسترده از سوی کليه‌ی اقشار به ويژه کارگران و مزدبگيران است و همينطور نرخ بالای جرايم و آسيب‌های اجتماعی گوناگون که بدون شک معلول شرايط فعلی است، سعی می‌کند با مجرم و تبهکار جلوه دادن مهاجران، بار مسئوليت خود را در قبال اين نابسامانی‌ها کاهش دهد. همچنين با دامن زدن به احساسات، سياست حامی پروری خودش را در عرصه‌ی تقويت تعصبات ناسيوناليستی نير به آزمون بگذارد. از سوی ديگر با سوء استفاده از مسئله‌ی مهاجران، به نوعی با دولت افغانستان بر سر اختلاف‌های ديپلماتيک تسويه حساب نمايد. در حالی که اين مهاجران خود بزرگترين قربانی حکومت افغانستان و نظامی‌گری غرب در منطقه هستند.

ما امضا کنندگان اين بيانيه خواستار برچيده شدن هرگونه تبعيض و رفتار غير انسانی از سوی حاکميت و يا پاره‌ای از مردم با مهاجران هستيم. بی‌شک در اين بين برخی از مردم نيز با اتکا به باورهای نادرست خود، سياست‌‌های غيرانسانی حاکميت را بازتوليد می‌کنند.

خواستار آنيم به هر کودک زاده شده از پدر و مادر افغانستانی به محض تولد در خاک ايران تابعيت ايرانی داده شود و نيز تابعيت علاوه بر پدر بی هيچ قيدی از مادر نيز به کودک منتقل شود (فارغ از محل تولد). خواهانيم تا تمام پرونده‌های پناهجويان افغان در کميسيون‌هائی دمکراتيک که از خود افغانها هم اعضائی خواهد داشت و با حضور فرد پناهجو ، مورد بررسی قرار گرفته و بسته به نظر کميسيون، پناهندگی اعطا شود و يا اقامت‌های موقت و دائم به ايشان تعلق گيرد. هيچ پناهجوئی را نمی‌توان مشمول اخراج از کشور و يا محدوديت سفر در داخل کشور دانست.

ما می‌خواهيم ايشان از تمام تسهيلات شهروندان ايرانی اعم از بيمه و آموزش و بهداشت و مراجعه به محاکم قضائی و... برخوردار باشند. همچنين حکومت طرح‌هائی را برای جذب هر چه بيشتر افغانستانی‌های مقيم ايران در جامعه تدارک ديده و در گام اول با تخصيص بودجه، عفب افتادگی‌های آموزشی آنان را جبران کند. فی الحال و در اقدامی فوری عاملان و آمران حمله به خانه‌های مهاجران در يزد بايد تحت پيگرد قرار گيرند و دولت ايران بايد رسما به خاطر وارد آمدن اين آزارها به مهاجران از آن‌ها و از شهروندان خود عذرخواهی کند.

ما نمی‌خواهيم سرزمينی که در آن زندگی می‌کنيم آلوده به ننگ آزار مهاجران و حملات وحشيانه به آنها باشد و باور داريم حقوق همه‌ جانبه‌ی انسانی امری است که به هيچ بهانه‌ای چون ناسيوناليسم و نژاد و مذهب، قابل معامله نيست. ما به عنوان افرادی که به اين مساله می انديشند حاضر نيستيم هويت خود به جای انسان بودن و حقوق برابر برای همه‌ی انسان ها را به گونه ای تعريف کنيم که خود را بنا بر نژاد، رنگ پوست، مذهب، طبقه، جنسيت، قوم، زبان، پوشش و امثالهم بالاتر از انسان های ديگر بدانيم، و بنابر آن تعريف، حق تعرض به حقوق ايشان را برای خود قائل شويم. ما بنابر هويت مشترک همه ابناء بشر، معتقديم، ذات انسانی ما هويت مشترک همه ماست و از اين رو، حق تحصيل، زندگی يا عدم زندگی در يک مکان، اشتغال، برخورداری از امکانات بهداشتی، رفاهی، آموزش، تغذيه‌ی مناسب و مانند آن را برای همه انسان ها به يک ميزان و به طور برابر قائل هستيم.

ما نمی خواهيم بی‌قانونی و حمله به خانه‌های مردم بی‌دفاع واکنشی طبيعی قلمداد شود. ما به همه اقدامات غير انسانی و تبعيض آميز عليه مهاجران اعتراض داريم و آن‌ها را محکوم می‌کنيم و خواستار پايان يافتن اين نوع اقدامات و رسيدگی فوری و منضفانه به آن ها هستيم.

امضا کنندگان بيانيه:
يونس آبسالان/ سعيد آقام علی/ پريسا اديب زاده/ امير اميرقلی/ مريم اميری/ سيامک امين/ مصطفی بذری/ نسيم بنی کمالی/ مهدی بيات/ محسن پريزاد/ ياشار پورخامنه/ بهنام تهرانی/ حسام چوپانی/ سعيد حسن زاده/ فرزاد حسن زاده/ اختای حسينی/ محمد خانی/ مهسا خبراللهی/ بابک ذاکری/ حسام سلامت/ اشکان شريعتی/ فواد شمس/ محبوبه شمس/ ارسلان صادقی/ خسرو صادقی بروجنی/ بيتا صميمی زاد/ ياسر عزيزی/ سورنا عميد/ محمد غزنويان/ مصطفی غلام نژاد/ امير فيروزی راد/ مهدی محمدی/ علی مظفری/ علی معظمی/ حسام مناهجی/ مريم موسوی/ حسين نادری/ الناز ناطقی/ علی رضا نجمی.