نسل امروز قصد بريدن زبان ظلم دارد نه آموختن آن، بيژن صف‌سری

نسل امروز به نشانه‌ای که خاصه در ۱۰ سال گذشته از خود بر جای نهاده و هم‌اکنون بالاترين آمار زندانيان رژيم را به خود اختصاص داده است، اين سفارش و توصيه را که بايد آن‌ها هم همچون نسل گذشته مسلح به زبان حکومت باشند را، به حکم تفاوتی که در بين اين دو نسل وجود دارد، نمی‌پذيرد، چرا که همه‌ی آرمان و تلاش نسل امروز، برخلاف نسل گذشته، آموختن زبان ظلم نيست، بلکه بريدن زبان ظالم است

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

ويژه خبرنامه گويا

حاشيه ای از کنفرانس بررسی تبعيض های آموزشی و تفکيک جنسيتی دانشگاه های ايران

تفاوت های بين دو نسل از زمره مباحثی است که همواره مورد توجه جامعه شناسان بوده و کتاب ها و مقالات زيادی هم در باره آن نوشته اند که غالبا بر اين باورند تفاوت بين دو نسل چه در گرايشات و اعتقادات مذهبی تا سياسی، بين المللی و حتی روابط ميان دو جنس مخالف، تا رفتارها و هنجار‌های فکری، فرهنگی ، امری است بديعی و اجتناب ناپذير اگر چه درعمل ، محسوس نباشد و به چشم نيايد .
در روند مبارزه با خودکامگی نظام حاکم بر کشورمان تفاوت بين دو نسل امروز و ديروز (نسل انقلاب) محسوس است از ارزش ها گرفته تا خواستگاه ها و انتظاراتی که از اداره کنندگان امور جامعه وجود دارد همه و همه فی‌الواقع فهرست حوزه‌هايی هستندکه می‌توان پيرامون آنها به داوری پرداخت که نسل ما چگونه بود و نسل فعلی چگونه است، نسل ما چه می‌ديديد و نسل امروزی چه می‌بيند ،و اين تفاوت چنان محسوس است و چشمگير که بارقه ای از اميد را در دل نسل گذشته می نشاند ، تفاوتی که چشم اندازی مطلوب از اينده روشن را نويد می دهد و تحمل همه سختی های گذار به دمکراسی را آسان می کند.

روز شنبه سوم نوامبر، در ارتباط با تبعيض های آموزشی و تفکيک جنسيتی در دانشگاه های جمهوری اسلامی، مراسمی در دانشگاه جورج واشنگتن برگذار شد که بغير از تنی چند از چهره های شاخص و مبارز جنبش زنان مانند ، خانم مهر انگيز کارو محبوبه عباسقلی زاده که بعنوان سخنرانان اين مراسم حضور داشتند دو فعال دانشجويی ومدافع حقوق زنان نير درجمع سخنرانان ديده می شدند ، که هر دو از نسل امروز بودند ، دو دختر ( نسيم سرابندی و تارا سپهری فر ) هر دو جوان و تحصيل کرده که برای ادامه تحصيل به خارج از کشور آمده اند ، و شايد هم مانند بسياری از موارد فرار مغز ها با تنگ شدن عرصه های سياسی ، اجتماعی و حتی صنفی در جمهوری اسلامی ، مجبور به ترک وطن شده اند ، نمی دانم اما بهرروی اين دو جوان نمونه های بارز برای مقايسه بين دو نسل امروز و گذشته کشورمان بودند
نسيم و تارا دوسخنران جوان اين مراسم چنان با منطق و استدلال های برآمده از دانش روز ، توجه حاضرين در اين کنفرانس را به خود جلب کردند و خوش درخشيدند که بی گمان بسياری چون نگارنده ، اين پرسش را در ذهن متبادر می ساخت که براستی چرا نظام و حکومتی که با شعارو داعيه ازادی و استقلال بر گرده ملت نشست و با حربه دين باوری مردم بر جان و مال انها تسلط دارد ، امروز چنين نا شکيبا وبی تحمل است که نه تنها تحمل چنين جوانان خوش انديشه ای را ندارد بلکه ديگر با هيچ زبانی هم نمی توان با او به گفتگو نشست؟

اين پرسش در تمام طول سخنرانی اين دو جوان مدام ذهنم شناور بود و مرا به خود مشغول ساخته بود و وقتی پر رنگ تر می شود که بانوی ازاده و مبارز خانم مهر انگيز کار، بعنوان استاد و پيشکسوت در مبارزه برعليه تبعض با گفتن واقعيتی درد اور تلنگری بر ياد و خاطر نسل من می زند وخطاب به نسل امروز می گو يد «نسل من بعد از انقلاب ، به فراست در يافت که برای در امان ماندن از گفتن حق ، بايد سعی در کشف زبان حکومت داشته باشد و عاقبت هم آموخت و با چنين درايتی سال ها از حق گفتيم و نوشتيم اگرچه بی نصيب از خشم و غضب خکومت نبود ه ايم اما امروز تو گويی ديگر نه حاکمان آن زبان می دانند و نه ما ، به گمانم بايد نسل امروز در پی کشف الفبای زبان امروز زمامداران جمهوری اسلامی باشند اگر چه ديگر گوش شنوايی نيست »(نقل به مضمون) .

بی گمان زبان دولتمردان امروز جمهوری اسلامی نسبت به بيست سال پيش از اين ، تغيير يافته است آنچنانکه پيش از آن هم نسبت به روزهای آغاز استقرار اين نظام ولايی تغيير يافته بود و اين تغيير در روند حکومت های مبتنی بر زور گويی مسبوق به سابقه است و امريست بديعی و اجتناب ناپذير چرا که هر چه ملت فرمانبردارترو مطيع تر،حاکمان زور گوتروپر عتاب تر و اين رسم و آئين همه ظالمان تاريخ از ازل تا به امروز بوده است اما نکته مکنون مانده در اين تغيير، همراهی ناخواسته با ظالم است که نسل من به اين گناه آلوده است و آنچنانکه خانم " کار" در سخنان خود به درستی نشانی ميدهد بزرگترين همت نسل گذشته در تقابل با اين تغيير ادواری نظام ، اموختن زبان حکومت بود، آنچنان که امانی هم برای حفظ جان باشد و با چنين باوری از حق گفتيم ونوشتيم و نسل امروز را به قدر وسع به آگاهی رسانديم و به زعم خود حماسه هم آفريديم (دو خرداد) اما غافل که گام به گام در استحکام پايه های قدرت بی سوال کنار ظالمان ايستاده بوديم به اميد انکه شايد اصلاح پذير گردند.

اما نسل امروز به نشانه ای که خاصه در ده سال گذشته از خود بر جای نهاده وهم اکنون بالاترين امار زندانيان رژيم را به خود اختصاص داده است ، اين سفارش و توصيه را که بايد آنها هم همچون نسل گذشته مسلح به زبان حکومت باشند را، به حکم تفاوتی که در بين اين دو نسل وجود دارد ، نمی پذيرد ، چرا که همه آرمان و تلاش نسل امروز، برخلاف نسل گذشته ، آموختن زبان ظلم نيست ، بلکه بريدن زبان ظالم است ، نسل امروز همچون نسل گذشته خود نمی انديشد وبا هر منجی رياکاری که در باغ سبز نشان دهد و نويد مدينه فاضله سر دهد فريب نمی خورد و ازنصايح و پندار عالمان بی عمل گريزان است ، اعدام و تقيه و صيغه را باور ندارد ، مصلحت جو و سازش با حکام اصلاح ناپذير را خيانت به مام وطن می داند .... و گواه همه آنچه گفته آمد وجود "نسيم"ها و "تارا"هايی است که با صراحت لهجه دلنشين و دوری جستن ازفرد گرايی شجاعانه از ارمان های خود دفاع می کنند آنچنانکه رژيم را مستاصل و نسل گذشته را ناگزيز به اقتدا از خود می کنند . تا پرچمدار و راه بلدی باشند که تصور و باوری جر تحقق همه ی آرزو های فرو خورده نسل خود و گذشتگان حود را در سر ندارند و شايد از سر چنين باوری است آنانکه موی در اسياب عمر سپيد کردند امروز با شنيدن منطق و استدلال های متکی بر دانش و آگاهی اين نسل برای رسيدن به مقصود به وجد می ايند و از داشتن چنين فرزندانی از سر شوق در خفا اشک می ريزند.

بيژن صف سری
http://bijan-safsari.com/