محض رضای خدا کمی به رژیم انتقاد کنید تا به اپوزیسیون تبدیل شوید! ناصر مستشار

"قصه ی ما به سررسید کلاغه به خونش نرسید"


مدتهاست که قضیه گرفتاری های مردم ایران در 34 ساله گذشته با نوید های پوچ اپوزیسیون های گوناگون برای رهائی این مردم از جور و ستم حکومت اسلامی به داستان آورگی آن کلاغ شباهت یافته هست!

پس ازخارج شدن سازمان مجاهدین خلق از لیست جریانات تروریستی وزرات خارجه امریکا ،خانم مریم رجوی با شور وشعف بی مانندی اعلام نمود "موازنه سیاسی به نفع مقاومت تغییر یافت" !؟

اما دیری نپائید که آشکار گردید دولت امریکا از ماهها پیش مذاکره پنهانی خویش را با جمهوری اسلامی آغاز کرده است!

ودر همین روزها بالاخره نشست پراگ نیز پس از گردهمائی استکهلم و بروکسل به پایان رسید و هیچ حاصلی از آن بروز نکرد تا اینکه اعتراضات اعضای شرکت کننده در آن گردهمائی شروع شد. اینچنین کنفرانس هائی که به فراروئی جنبش مردم کمکی نکند تنها به مشروعیت نظام یاری می رساند وبس !

درسایه شکست های پی در پی اپوزیسیون خود خوانده ،تنها مشروعیت نظام و سپس اصلاح طلبان به کرسی می نشیند و به مردم محروم وتشنه آزادی ایران هیچ چیز عاید نمی شود!

ایران سرزمین قیام های پی در پی اما ناکام

همه کوشندگان راه آزادی مردم ، روزانه مقالات گوناگونی را که مربوط به مسائل ایران هست مطالعه قرار می دهیم که هر یک از آنها را می توانیم در جهات مختلف مورد استفاده قرار بدهیم. بعضی مقالات بنام اپوزیسیون اما در دفاع از رژیم اسلامی نوشته می شوند وبه اشتباه در سایت های خارج کشوری منتشر می گردند که اصلا ربطی به نیروهای مخالف جمهوری اسلامی ندارند و اساسا می توانستند در روزنامه ها وسایت های با مجوز از وزرات ارشاد حکومت اسلامی چاپ گردند!

سئوال من در اینجاست،! آیا دلیلی برای توقیف وزندانی کردن آن التماس گری که اجازه فعالیت سیاسی در چها رچوب جمهوری اسلامی را می نماید را می توان یافت؟ آیا دلیلی برای جلوگیری از چاپ نشریات حامیان نظام اسلامی که به همه احکام حکومتی خامنه ای گردن می گذارند و آنرا تطهیر می کنند اما در خارج کشور بعنوان اپوزیسیون زندگی و فعالیت سیاسی می کنند یافت؟ یا اگر کسانی با کمال همت از تمامیت حکومت اسلامی حمایت می نمایند وهمه سعی وتلاششان بر این هست که در ارکان حکومت شرکت نمایند، آیا می توان آنهارا به جرم های گوناگون در حمایت از رژیم اسلامی مانع تراشی کرد؟ رژیم عقب افتاده اسلامی در بسیاری از زمینها همچنان بی خرد است چر اکه نظام حاکم برایران بسیاری از نیروهای خودی را که به ظاهر ناخودی به نظر می رسند و مخالفت چندانی با حکومت ندارند و تنها در پی امنیت حقوقی و سیاسی می باشند تا در پناه همین حکومت به زندگی بی دردسر ادامه دهند واینکه به به مردم سخت می گذرد یانه اما از فعالیت سیاسی در چهار چوب نظام بازداشته است؟

حکومت اسلامی کم کم به همان اشتباه شاه مرتکب می شود که هیچ نیروئی به غیر از عضو حزب رستاخیز را بر نمی تافت!

دغدغه این دسته از نیروهای سیاسی مشکلات و درد مردم نیست بلکه آنها حاضرند در رکاب التزام به قانون اساسی و ولایت فقیه ، بسیار مومنانه تر از نهضت آزادی همه خواست های نظام را بر آورده سازند تا آنجائی که متعهد می شوند مانند گذشته یعنی دوره مبارزه ضد امپریالیستی خط امام به نیروهای سرنگونی طلب و دیگر نیروها بتازند تا جائیکه صداقتشان را به رهبران اسلامی ثابت نمایند اما حکومت واپسگرای اسلامی قدر این نیروها را نمی داند و بطور ناشیانه جامه اپوزیسیون برتن آنها کرده است که همه آنها در دوره ائی بس دشوار وخونین وانتقالی، بیهوده خارجه نشین شده اند، دوره ائی که سازمان مجاهدین اسلامی وحزب جمهوری اسلامی نیز تحمل نمی شدند ونمی شوند؟

شاید این نیروها در توافقی با خود رژیم در خارج مانده اند تا در میان نیروهای اپوزیسیون برانداز تفرقه ایجاد نمایند. ولی به هر جهت این نیروها هیچگاه انتقادی به رژیم اسلامی نمی نمایند و همواره بر سرزنش نیروهای مخالف جمهوری اسلامی همت می گمارند! بیشتر از این کاری ازدست آنها بر نمی آید!

در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در برگزاری جشنها و پیام فرستادن ها ابتکار عمل را بدست می گیرند و عکسهای شهدای سازمانی خود را در دوره قبل از انقلاب اسلامی که در مبارزه با استبداد سیاسی شاه جانشان را از دست داده اند را در سایت ها و نشریات خود منتشر می نمایند ،گوئی که آن انسانهای ارزشمند در نهایت برای برقراری حکومت اسلامی تلاش نموده بودند؟

آنها به سیاق رهبران جمهوری اسلامی انقلاب فاجعه انگیز سال پنجاه وهفت را شکوهمند می خوانند وبرخلاف دیگران که آن انقلاب ربوده شده بدست ملایان خطاب می نمایند ولی آنها انقلاب اسلامی را کاملا سالم و سرقت نشده می پندارند! از اینهائی که سخن رانده می شود به تمامیت رژیم هیچگونه انتقادی ندارند بلکه آنها فراز ونشیبی در تکامل انقلاب مشاهده می نمایند که از نظر آنها این خاصیت هر انقلاب کبیر می باشد!

آنها تمام شانس های تکاملی برای رسیدن به جامعه مدنی را در درون حکومت اسلامی جستجو می نمایند نه در خارج از حاکمیت! برای مثال آنها در انتخابات پیش رو ابتدا در کنار یکی از پایوران نظام اسلامی می ایستند. برای مثال اگر رژیم اسلامی خاتمی را رد صلاحیت کرد اما ناطق نوری را تائید نمود، آنها حمایت از ناطق نوری را پیروزی خود قلمداد می نمایند وبه همان شکر گزار می شوند. مثلا اگر موقعیتی پیش آید که مجبور شوند که در انتخاب بین احمدی نژاد و مشائی یکی را برگزینند به اسفندیار رحیم مشائی رای می دهند واو را به احمدی نژاد ترجیح می دهند؟

برنامه هائی که می نویسند پر از خواسته های رنگارنگ هست که شباهت زیادی به مشروب فروشی ها ی پر مشتری شباهت دارد که قفسه های خالی را با شکلات وپفک نمکی ودیگر مخلفات پر می کنند تا مغازه مملو از کالا بنطر برسد تا مغازه مشتری بنظر آید !

برای مثال کسی که می گوید: يعنی درهيچيک از انتخاباتی که برای گزينش اعضای دولت، يا ‏پارلمان برگزار می شوند، نمی توانند به اپوزیسیون تبديل بشوند به همه آن اهرم قبلی مبنی بر تقاضاهای برخی نیروهای سیاسی ، مثلا برای تغییر قانون ‏اساسی، يا حذف اختيارات ولی فقيه، يا حتا! تغيير قانون انتخابات استصوابی! که تا به امروز به جائی نرسیده هست. کسی نیست تا از این نیروها بپرسد، شما که هیچ خواسته خاصی از جانب مردم ایران ندارید چرا خود را به مردم اپوزیسیون وخارجه نشین و مخالف رژیم اسلامی معرفی می نمائید؟ دیر پائی هست که همه خواسته های قبلی خود را از حکومت به فراموشی سپرده اید و اصلا چرا می خواهید در ارکان قدرت به گفته خودتان شرکت نمائید وچه چیزی را می خواهید از جانب مردم نمایندگی نمائید؟ شاید این هم از زیرکی آنها سرچشمه می گیرد که برای روز مبادا شاید اگر در ایران تحولی خارق العاده ای به وقوع پیوست آنها هم خود را در صفوف نیروهای برانداز جا بزنند! بهرصورت مقصود از نوشته خود را اینچنین به پایان می رسانم، محض رضا ی خد ا کمی به رژیم انتقاد کنید تا به اپوزیسیون تبدیل شوید!