هاشمی رفسنجانی: شانس بقای حکومت سوريه بسيار اندک است

پايگاه خبری تحليلی انتخاب (Entekhab.ir) - ابراهيم بحرالعلوم در همان نخستين روز حضورش در ايران، با تمجيد از عملکرد اقتصادی هاشمی در دوران پس از جنگ در ايران، علاقه‌مندی‌اش به آيت‌الله را نشان داد. در اواخر همان روز هم به ميزبانانش اعلام کرد دوست دارد پيش از ترک ايران ديداری با او داشته باشد.

به گزارش سرويس سياسی «انتخاب» ؛ در آخرين ساعات حضور بحرالعلوم در تهران اين ديدار ميسر شد تا مشاور پارلمان و وزير سابق نفت عراق به هاشمی بگويد عراق به همچون اويی نياز دارد تا دوران سازندگی را پشت سر بگذارد.

آيت‌الله هاشمی‌رفسنجانی نيز در اين ديدار با پرسش از اوضاع سياسی و اقتصادی عراق، خواستار نقش‌آفرينی بيشتر ايران در عراق و تعامل افزون‌تر دو کشور برای دستيابی به امنيت شد. هاشمی همچنين به مقامات عراقی توصيه کرد تا در کنار توسعه زيربناهای اقتصادی و پروژه‌های عظيم نفتی به رفاه مردم و اشتغال نيروهای بومی نيز توجه داشته باشند.

بخشی از متن اين مذاکرات فرستاده دولت عراق با هاشمی رفسنجانی را به نقل از تجارت فردا بخوانيد:

بحرالعلوم: در دو روز قبل ديدارهای مختلفی با آقای آل‌اسحاق و برخی از تاجران ايرانی و مالکان بخش‌های خصوصی متخصص در صنايع پتروشيمی و نفت در ايران مثل آقای دکتر حسينی داشتم که نشست‌های مفيد و ارزشمندی بود. ايشان اينجانب را از مشکلاتی که در حيطه شغلی خود با آن روبه‌رو هستند، مطلع کرده و من آمادگی کامل خود را جهت همکاری با آنان برای رفع اين مشکلات بيان داشتم.

من در خصوص نقش بخش خصوصی در توسعه اقتصادی ايران، تاکيد کردم که مهم‌ترين عامل پيشرفت بخش خصوصی در ايران زحمات جناب آقای هاشمی‌رفسنجانی بوده است که با تاييد آنان روبه‌رو شد. و اين خود روزنه اميدی به آينده اين بخش از اقتصاد ايران است.

بدون تعارف به شما بگويم که ما در برخی از نشست‌های سياسی و اقتصادی در عراق همواره از آقای رفسنجانی ياد کرده و می‌گوييم ما به شخصی همچون ايشان برای توسعه و سازندگی عراق نيازمنديم.

هاشمی: مساله سوريه هم يکی از نگرانی‌هايی است که من خودم شخصاً دارم. آينده سوريه بر عراق چه تاثيری خواهد داشت. تا اين حکومت‌های علوی در آنجا بود زمينه مساعدتر بود. ظاهراً هم شانس بقای بسيار کمی هست. من نمی‌دانم شما اوضاع را چگونه می‌بينيد.

بالاخره بعد از کشته‌شدن اين همه آدم، آواره‌ها و تخريب‌ها اوضاع هم سخت شده است. همين امروز خبر بسيار تلخی در دنيا منتشر شد که در يکی از شهرک‌های اطراف حماء به صف نانوايی حمله کردند و حدود ۹۰ نفر از افرادی که آمده بودند نان بخرند چه زن و چه کودک کشته شده‌اند. اين چيزها کار را مشکل می‌کند هم در دنيا و هم در داخل سوريه. به هر حال سوری ها هم انسان‌های سختی هستند و به‌سادگی نمی‌گذرند. به خصوص اين که الان گروه‌های مسلح زيادی در سوريه هستند که تحت هيچ فرمانی نيستند. انسان نگران می‌شود که اگر مساله سوريه تمام شود اينها به سمت عراق بيايند. اينها شيعه نيستند. سلفی‌ها هستند و غيرسلفی‌هايشان هم انسان‌های تند و تيزی هستند که مسائل نظامی را بر سياسی مقدم می‌دانند. سلاح‌های سوريه اگر دست اين‌گونه آدم‌ها بيفتد خطرناک است چون هم سلاح شيميايی دارند و هم سلاح‌های ديگر. سوءاستفاده اسرائيل مساله ديگری است که به همه ما برمی‌گردد.

من می‌دانم الان وضع عراق به گونه‌ای نيست که شما بتوانيد کاری بکنيد؛ حالا غيردولتی چرا. اگر شخصيت‌های عراق وارد ميدان شوند و با معارضين مذاکره کنند بخش خصوصی است. يک راه‌حلی پيدا کنيد. برای آينده بسيار مهم است. سوريه نبايد طوری باشد که راه شما و ما بسته باشد. ما بايد سوريه را داشته باشيم. از لبنان تا اينجا اگر اين رشته پاره شود اتفاقات بدی می افتد. اين يک مساله است که من در موردش نگرانی دارم و بسيار فکر می‌کنم و مساله ديگر آمريکايی‌ها. همين بخش نفت که شما گفتيد. استعداد نفت و گاز سرمايه بسيار عظيمی است. همه حضور غربی‌ها در منطقه برای همين است. به اين آسانی چشم از اين مساله نمی‌پوشند. هزينه کرده‌اند تا صدام را از بين ببرند. يک بخش ديگری که من در اخبار متفرقه می‌بينم اين است که زيربناهای رفاهی مردم مثل آب، برق، جاده‌ها و اشتغال مولد و امثال اينها در عراق، به موازات طرح‌های پردرآمد پيش نمی‌رود. چرا اين طور است؟