رژيم اسلامی ايران عليه همه، محمود رفيع، برگردان از الاهه بقراط

در جمهوری اسلامی کمتر کسی هست که جرأت دفاع از زندانيان سياسی را داشته باشد. خود وکلا به زندان افتاده‌اند و يا به خارج از کشور گريخته‌اند، و دادستان کل تهران هيچ وظيفه‌ای برای خود قائل نيست مگر اينکه از زندانيان سياسی بخواهد که اظهار ندامت کنند. اما زندانيان سياسی بدون ترس و واهمه از او می‌ پرسند: جناب دادستان، لطفا بفرماييد از چه اظهار ندامت کنيم؟ از فجايعی که در زندان های شما بر ما می رود؟!

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

پس از بيشتر از دو سال درد مداوم که سرانجام به چنان حدی رسيد که ماه‌ها هر نوع فعاليت، از نشستن و راه رفتن تا مطالعه و کار در «ليگا- جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران» را برايم ناممکن کرده بود، اينک به ققنوسی می‌مانم که از خاکستر خويش برخاسته است. پس از يک جراحی در ناحيه ستون فقرات اگرچه از نو زاده شدم، اما نمی‌خواهم ناميرا، چون آن پرنده افسانه‌ای باشم.

***

در اين ميان، وضعيت نقض حقوق بشر دررژيم اسلامی ايران هر روز بدتر از پيش می‌شود. وضعيتی که زير سلطه سپاه پاسداران به مثابه يک نهاد نظامی قرار دارد که در عين حال بزرگ‌ترين سازمان اقتصادی در کشور است که تقريبا در همه عرصه‌های اقتصادی فعال و از پرداخت ماليات و عوارض گمرکی معاف و فقط در برابر رهبر انقلاب پاسخگوست. در زير سايه اين نهاد است که نظام در دست‌ گروه‌های اراذل و اوباش و آشوبگرانی قرار گرفته که با خدمت خالصانه به نظام به مسئوليت‌های بالا «ارتقاء» يافته‌اند. برای نمونه، نماينده‌ای در مجلس شورای اسلامی بر کرسی پارلمان تکيه زده که با همدستی برادرش مرتکب قتل شده است (فتح الله حسينی نماينده قصر شيرين، سايت مجلس نهم، ۲۳ فروردين ۱۳۹۱). يک نماينده ديگر به جرم کلاهبرداری به شش ماه زندان محکوم شده بود اما شورای نگهبان صلاحيت وی را برای شرکت در انتخابات مجلس اسلامی تائيد کرد (علی ايرانپور نماينده مبارکه اصفهان، روزنامه مهر، ۳۰ خرداد ۱۳۹۰). نماينده ديگری می‌گويد: اگر ميرحسين موسوی، مهدی کروبی و محمد خاتمی را برای اعدام به من بسپاريد، فتنه به پايان می‌رسد (روح الله حسينيان نماينده پيشين تهران، سايت انتخاب، ۴ ارديبهشت ۱۳۹۱).

اعدام به بخشی از زندگی روزانه و به يک واژه عمومی و جاری تبديل شده است. يک مداح به مخاطبان خود وعده می‌دهد، هر کسی که معاون احمدی نژاد را بکشد، از او جايزه خواهد گرفت. يک فيلم‌ساز حزب‌اللهی مدعی می‌شود سينما در ايران به فاحشه‌خانه تبديل شده و از چهار کارگردان ايرانی نام می‌برد که بايد اعدام شوند. يک ملّا می‌گويد اگر همه زندانيان سياسی را مانند دهه شصت اعدام کنند، اوضاع آرام خواهد شد. در برابر سينماها، کتاب‌فروشی‌ها، سفارت‌خانه‌ها و نمايشگاه‌ها اراذل و اوباشی که از رژيم مزد می‌گيرند جمع می‌شوند تا به هر آن چيزی که به نظر آنها مغاير با اخلاق اسلامی است يورش ببرند.

ترور دولتی در داخل و خارج کشور همچنان حاکم است. در سال ۲۰۰۹ رژيم ايران تظاهرکنندگان عليه تقلب در انتخابات را در خيابان به قتل رساند. عکس‌های ندا در سراسر جهان پخش شد. پيکر بی‌جان فاطمه باقری نژاديان فرد، دختر يکی از نمايندگان پيشين مجلس اسلامی که عليه تقلب انتخاباتی فعاليت می‌کرد در دوم نوامبر ۲۰۱۱ در حوالی تهران پيدا شد. رافق تقی، نويسنده باکويی در دوم نوامبر ۲۰۱۱ بر اساس فتوايی از سوی رژيم ايران بر اثر ضربات چاقو جان خود را از دست داد. در ماه مه ۲۰۱۲ يک آيت‌الله فتوای قتل شاهين نجفی خواننده رپ را صادر کرد. در بوئنوس آيرس، هم اکنون پرونده بمب‌گذاری سال ۱۹۹۴ در مرکز يهوديان پيگيری می‌شود که طی آن ۸۵ تن کشته و بيش از ۳۰۰ تن زخمی شدند. از سال ۲۰۰۶ دستگاه قضايی آرژانتين برای تحويل رفسنجانی، رييس جمهوری و رييس مجلس پيشين، فلاحيان وزير اطلاعات وقت، ولايتی وزير امور خارجه وقت، محسن رضايی از فرماندهان پيشين پاسداران و احمد وحيدی وزير دفاع کنونی رژيم و هم چنين سه کارمند سفارت‌خانه جمهوری اسلامی در آن کشور و يک لبنانی تلاش می‌کند. چند تن از افرادی که در ليست دستگاه قضايی آرژانتين قرار دارند، پيش از اين در ترور «ميکونوس» و قتل کردهای مخالف رژيم ايران دخالت داشتند.

جفری رابرتسون، مدافع حقوق بشر از استراليا، در مستندی منتشرشده از سوی «بنياد برومند»، زمامداران جمهوری اسلامی را «جنايتکاران عليه بشريت» می‌نامد. اين مدافع حقوق بشر، علی خامنه‌ای، اکبر رفسنجانی، ميرحسين موسوی و موسوی اردبيلی را متهم می‌کند که در اعدام‌های گروهی زندانيان سياسی در دهه شصت خورشيدی دست داشته‌اند.

در جمهوری اسلامی کمتر کسی هست که جرأت دفاع از زندانيان سياسی را داشته باشد. خود وکلا به زندان افتاده‌اند و يا به خارج از کشور گريخته‌اند، و دادستان کل تهران، جعفری دولت آبادی، هيچ وظيفه‌ای برای خود قائل نيست مگر اينکه از زندانيان سياسی بخواهد که اظهار ندامت کنند. اما زندانيان سياسی، اعم از زن و مرد، بدون ترس و واهمه از ادامه حبس و اعدام به او نوشتند:
«جناب آقای جعفری دولت آبادی، هر چه انديشيديم کمتر فهميديم که چرا بايد اظهار ندامت کنيم و بابت چه چيزی؟ لطفا بفرماييد از چه اظهار ندامت کنيم؟ از ضرب و جرح‌ها، هتاکی‌ها، فحاشی‌ها و تهديدهای ناموسی مأموران نظامی و انتظامی و امنيتی نسبت به متهمان چشم و دست بسته؟ منظورتان اظهار ندامت از چيست؟! ازشکنجه‌های جسمی و روانی که تحمل می‌کنيم؟ جناب آقای دادستان، از چه چيزی اظهار ندامت کنيم؟ از اعترافات اجباری؟ ما در اسارت شما هستيم».

و اما اين اپوزيسيون کيست؟ همان که خود در برپايی جمهوری اسلامی مشارکت داشت، در ساختار اقتصاد، جامعه، فرهنگ، سازمان امنيت و سپاه پاسداران نقش داشت و هنگامی که خود در قدرت بود، در پايمال کردن حقوق زنان، دانشجويان، کارگران و اقليت‌ها يا همکاری می کرد و يا در سکوت نظاره‌گر بود. اپوزيسيون اسلامی از مخالفان عليه نظام تشکيل نشده است بلکه فقط مخالف اين يا آن فرد است. اپوزيسيون واقعی اما تا مرز نابودی سرکوب شد. حتا کسی که امروز تنها در يک سازمان غير دولتی (ان جی او) فعال است، با زندگی خود بازی می‌کند.

از همان آغاز تأسيس جمهوری اسلامی، ارتباطات مهمی شکل گرفت که رفسنجانی، رييس وقت مجلس شورای اسلامی در دهه هشتاد ميلادی پايه‌هايش را بنا گذاشته بود. يک ميليون تن نفت خام به طور رايگان و ۹ ميليون تن به قيمت تمام شده به حافظ اسد هديه شد. اين رابطه همچنان حفظ شده و به انزوای بيشتر کشور نيز ياری رسانده است. مردم از پيامد تحريم‌ها زير فشار هستند آن هم در حالی که جمهوری اسلامی با ارقام سرسام‌آور، به گفته اسماعيل قاآنی و کاظم سليمانی دو فرمانده نظامی رژيم، در سرکوب مقاومت در سوريه مشارکت مستقيم دارد.

به اين نظام نمی‌توان اعتماد کرد. جمهوری اسلامی يک نظام غيرحقوقی است که در آن رهبر حرف آخر را می‌زند و از همين رو بايد هرگونه امکان توليد بمب اتمی را از وی سلب کرد. ما همواره تأکيد کرده‌ايم که جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران مخالف به کار گرفتن انرژی اتمی در همه جهان است چرا که اين نيرو تهديدی جدی برای زندگی انسان هاست. ولی تا زمانی که کشورهای خاورميانه نيز از تلاش برای توليد آن دست برندارند، بايد گفت فقط همکاری آنها با سازمان بين‌المللی انرژی اتمی و پذيرش پروتکل الحاقی (ان پی تی) از سوی رژيم ايران به سود مردم ايران است.

ــــــــــــــــــــــــ
منبع: سرمقاله «ليگا رپورت» نشريه «جامعه دفاع حقوق از حقوق بشر در ايران» به آلمانی (شماره ۳۴) که با اخبار و گزارش‌های مربوط به نقض حقوق بشر در ايران، به طور متناوب، منتشر می‌شود.
*محمود رفيع بنيانگذار و دبير نخستين جامعه به ثبت رسيده دفاع از حقوق بشر در ايران است.

لينک اول به فتح الله حسينی يک قاتل از قصر شيرين نماينده مجلس شورای اسلامی (سايت مجلس نهم)
لينک دوم به فتح الله حسينی نماينده قاتل در مجلس شورای اسلامی (ويکی پديا فارسی)
لينک به درخواست اعدام موسوی و کروبی و خاتمی از سوی نمايندگان مجلس (سايت انتخاب)
لينک اول به گزارش جفری رابرتسون (بنياد برومند)
لينک دوم به گزارش جفری رابرتسون (سايت گويانيوز)
لينک به مداح منصور ارضی: هر کسی مشايی را بکشد من پولش را می دهم (سايت راديو آلمان/ دويچه وله)
لينک به فرح الله سلحشور: سينمای ايران فاحشه خانه است (شيعه آنلاين)
لينک به نماينده کلاهبردار (سايت عبرت)
لينک به سخنان حسينيان درباره اعدام موسوی و کروبی برای خواباندن غائله (سايت فردانيوز)
لينک به قتل فاطمه باقری نژاديان فرد (سايت راديو المان/ دويچه وله)
لينک به فتوا و قتل رافق تقی (سايت اخبار روز)
لينک به فتوای قتل شاهين نجفی (روز آنلاين)
لينک به بمب گذاری در مرکز يهوديان در بوئنوس آيرس (بنياد برومند)
لينک به ترور ميکونوس (ويکی پديا فارسی)
لينک به نامه زندانيان رجايی شهر خطاب به دادستان کل تهران: چرا بايد اظهار ندامت کنيم؟ (سايت کميته دانشجويی دفاع از زندانيان سياسی)