بیانیهٔ کانون نویسندگان ایران دربارهٔ بازداشت اخیر روزنامه نگاران

هنوز زمان درازی از بازداشت شمار زیادی از روزنامه نگاران در تهران نگذشته است که موج تازه‌ای از دستگیری روزنامه نگاران در ایلام شکل گرفت. بهانه هم مطابق معمول‌‌ همان بهانهٔ نخ نمای پیشین است که از جمله چندی پیش در مورد مستند سازان سینما نیز به کار گرفته شد: «ارتباط با شبکه‌های ماهواره‌ای استکبار جهانی»!

صرف نظر از آنکه این اتهام صحت دارد یا نه، بی‌تردید آنچه این بهانه را به حربهٔ سیاسی مناسبی برای سرکوب آزادی بیان _ و در این مورد بیان روزنامه نگاران _ تبدیل می‌کند، جنبهٔ مرعوب کنندهٔ آن است. اساس این شیوه بر این منطق استوار است که اگر نمی‌خواهید به رابطه با استکبار جهانی متهم شوید باید هر آنچه را که حاکمیت می‌گوید یا از تریبون‌های رسمی بیان می‌شود، تایید کنید. چنین است که هر آن کس که گفتمان حاکمان را نپذیرد به مزدور دشمن و استکبار جهانی بدل می‌شود. چنان که پیداست، در این منطق نباید هیچ جایی برای بیان انتقاد و مخالفت باقی بماند تا بتوان به آسانی هر منتقد و مخالفی را به بهانهٔ ارتباط با دشمن بازداشت کرد.

باید در برابر این منطق دو قطبی ایستاد. باید گفت که افکار و عقاید فقط در دو قطب «خودی» و «دشمن» خلاصه نمی‌شود. باید گفت که بی‌‌‌نهایت، شق ِ فکری و نظری دیگر وجود دارد که لزوما در چهارچوب هیچ یک از این دو قطب نمی‌گنجد. باید پرسید چرا سخن روزنامه نگاران دستگیر شده را از جملهٔ این بدیل‌های فکری و نظری بی‌شمار به حساب نیاوریم؟ چرا نپذیریم که آنان از زاویهٔ گفتمان انتقادی یا مخالفت آمیزی سخن می‌گویند که هیچ ربطی نه به سخن حاکمان دارد و نه به سخن استکبار جهانی و دشمن موهوم؟ چرا نپذیریم که سرشت کار و رسالت شغلی روزنامه نگاران ایجاب می‌کند که واقعیات جامعه را منعکس کنند حتا اگر از موضع انتقادی باشد؟

به دیدهٔ ما، آنچه را اعمال منطق و نگرش دو قطبی «یا با منی یا با استکبار جهانی» را باعث شده است، فقط سرکوب آزادی بیان است. ما، بی‌آنکه بخواهیم دیدگاه‌های روزنامه نگاران بازداشت شده را تایید یا رد کنیم، آزادی بیان را حق مسلم آنان می‌دانیم و خواهان آزادی بی‌قید و شرطشان هستیم.

کانون نویسندگان ایران
۱/۱۲/۹۱