بيانيه جمعی از زندانيان پيشين بند ۳۵۰ زندان اوين در اعتراض به بازداشت اخير روزنامه نگاران

باز همان حکايت هميشگی و باز هم بازداشت روزنامه نگاران! مدت هاست که به نبود آزادی بيان و آزادی پس از بيان در اين کشور عادت کرده ايم. در آستانه انتخابات نه تنها فضا بازتر نشده است که روز به روز هم بسته تر می شود. تو گويی شادی ها و خوشی های کوتاه نيز به ما نيامده ست. از مرخصی های کوتاه مدت برخی از دوستان و هم بنديانمان خوشحال بوديم که ناگاه خبر آمد که بيش از شانزده تن از فرزندان شريف اين مملکت را بازداشت کرده اند و همه را به کنج سلول های انفرادی انداخته اند. اينان سرمايه های احتماعی و معنوی اين آب و خاک هستند که اين گونه مورد بی مهری استبداد قرار می گيرند.

از اين بين گذر ميلاد فدايی اصل _دبير سرويس سياسی خبر گزاری ايلنا_ و ساسان آقايی _روزنامه نگار با شرف و تحليلگر مسايل خاور ميانه_ پيش از اين به بند ۳۵۰ زندان اوين افتاده است. طنز اين قصه ی تلخ آنجاست که مجريان ستم حتی به قانون و مقررات خود نيز پايبند نيستند. هم ميلاد و هم ساسان به مانند بقيه همراهان دربندشان به صورت علنی و شفاف فعاليت می کردند. در رسانه های مجوز دار، قانونی و رسمی مملکت قلم می زدند ولی همين هم تحمل نمی شود. وضعيت سليمان محمدی دبير سرويس حوادث روزنامه بهار که از ناراحتی ستون فقرات رنج می برد نيز بسيار نگران کننده است.
هم اکنون نمی دانيم اوضاع بر اين عزيزان چگونه می گذرد. در کنج سلول های سرد و کوچک زندان اوين چه بر سرشان می رود. تصور دوران بازجويی و فشارهايی که بر اين عزيزان می رود برای ما هولناک است. سايت ها و رسانه های جريانی خاص با خبرسازی های دروغ خود اقدام به پرونده سازی برای ايشان می کنند. بيانيه های وزارت اطلاعات از اجرای سناريوهايی خبر می دهد که همه دلسوزان کشور را به تاسف وا می دارد. برخی از اخبار نيز از پخش اعتراف های تلويزيونی خبر می دهد. اليته جای خوشحالی است که ديگر اينگونه اعتراف های نخ نما و تکراری برای مردم خوب و فهيم ايران اعتباری ندارد.
ما امضاء کنندگان اين بيانيه نگران جان همه بازداشت شدگان اخير هستيم و اعلام می کنيم که سلول انفرادی حق هيچ کسی نيست و مصداق بارز شکنجه سفيد است. در به اصطلاح آزاد ترين کشور دنيا!!! روزنامه نگاران را در بند می کنند و اکنون ايران را به بزرگترين زندان روزنامه نگاران تبديل کرده اند. حال که صحبت از انتخابات آزاد ممنوع شده است و هنوز زخم انتخابات سال هشتادوهشت التيام نيافته و همه انتخابات گذشته آزاد خوانده می شود؛ روزنامه نگاران را بازداشت می کنند تا راحت تر بتوانند به مهندسی انتخابات و دستبرد در آرای مردم بپردازند. به راستی چه چيزی در قلم روزنامه نگاران اين سرزمين نهفته است که از آن اين همه واهمه دارند؟ در پايان ما جمعی از زندانيان سابق بند ۳۵۰ زندان ضمن اعتراض به نقض آزادی بيان و بازداشت های اخير روزنامه نگاران عنوان می داريم که همه روزنامه نگاران و اهل قلم در اين خاک غريب بايد آزاد شوند و مسووليت هر اتفاقی برای سلامت و جان اين عزيزان بر عهده نظام جمهوری اسلامی است. دير نخواهد بود که در آزادی و آبادی ايران دوستان و يارانمان را در آغوش بگيريم.
هفتم اسفند ماه ۱۳۹۱
۱. آذريان بروجنی، ايمان
۲. ارشدی، علی
۳. اعتمادی، مازيار
۴. اوليايی فرد، محمد
۵. باباپور، مسعود
۶. پورمحمدعلی، اميد
۷. توکلی، اميرحسين
۸. حاج همتی، جاويد
۹. خليقی، سيامک
۱۰. رضاخانی، آرمان
۱۱. رودکی، ميثم
۱۲. سيما، سلمان
۱۳. عارف، پيمان
۱۴. عليخانی، جواد
۱۵. غفاری، رامتين
۱۶. کامران، نويد
۱۷. کريمی، ياسر
۱۸. کشاورز، امين
۱۹. محمدی، ماهان
۲۰. محمودی سرابی، سام
۲۱. موسوی، هومان
۲۲. نوريزاد، محمد
۲۳. يزدچی، اشکان