از کدام افتخار سخن می‌گوئيد؟! حمله کيهان به حسن روحانی

روزنامه کيهان - ستون اخبار - اظهارات حسن روحانی در برنامه تبليغاتی تلويزيونی تعجب ناظران مطلع را برانگيخت.

وی در برنامه گفت‌وگوی ويژه خبری که با تک‌گويی، بداخلاقی و تحريف ‌واقعيات همراه بود، از دوره امتياز دادن‌های يک سويه به غرب بر سر چالش هسته‌ای تصويری طلايی به نمايش گذاشت و به مجری برنامه نيز با تندخويی حمله کرد.

اين در حالی است که به عنوان مثال سيدمحمد خاتمی در تاريخ ۲۸ خرداد ۱۳۸۳ و در جمع خبرنگاران از پيمان‌شکنی‌های ۳ دولت اروپايی انتقاد کرد و گفت: ما تأييد البرادعی را داشتيم که گازدهی به دستگاه سانتريفيوژ، قطعه‌سازی و مسايل ديگری که مربوط به آن می‌شود و مونتاژ، اصلا جزو غنی‌سازی نيست. حال يا بهانه‌گيری کردند يا نظرشان عوض شد و يا مسئله غنی‌سازی را تعميم دادند و ما با حسن‌نيت اين را پذيرفتيم و عملی هم کرديم و مسير را پيش می‌رفتيم که سوال کردند، به آنها اجازه داديم حتی از تشکيلات نظامی ما بازرسی کنند.

خاتمی تصريح کرد: در مقابل، اروپايی‌ها تعهداتی داشتند که زمينه انتقال تکنولوژی و همکاری‌های گسترده را بوجود آورند و هم در زمينه منطقه‌ای، دو جانبه و هم با اتحاديه اروپايی همکاری کنند که با بهانه‌های مختلف در اين مسير حرکت نکردند. پس از بحث‌های فراوان بالاخره در بروکسل اين بحث‌ها ادامه داشت و بنابراين بود که پرونده هسته‌ای ايران در اجلاس ژوئن عادی بشود، يعنی از يک مسئله فوق‌العاده بيرون برود. امروز با وجود بازرسی‌ها و همکاری‌هايی که شده، پرونده ايران از حالت فوق‌العاده خارج نشده است.

رويکرد تسليم‌طلبانه باعث شد که علی‌اکبر محتشمی‌پور ۱۱ تيرماه ۱۳۸۳ ضمن سخنرانی در حسينيه جماران اعلام کند: در جريان مباحثی که سال گذشته ميان ايران و آژانس انرژی اتمی مطرح شد، ناگهان وزرای کشورهای انگليس، آلمان و فرانسه به ايران آمده و قراردادی را با دبير شورای عالی امنيت ملی (روحانی) امضاء کردند که يکی از مفاد آن تعليق موقت غنی‌سازی اورانيوم بود. در حالی که اين اقدام ربطی به کشورهای اروپايی نداشت و اگر ايران با آژانس انرژی اتمی مسئله‌ای دارد، اروپايی‌ها حق نداشتند از موضع قيم‌مابانه با ملت ايران رفتار کنند. آقای روحانی مجاز نبود در سفر به بروکسل با وزرای خارجه کشورهای فرانسه، آلمان و انگليس قراردادی را امضاء کند که به موجب آن متعهد شود ايران ساخت قطعات دستگاه‌های سانتريفيوژ را متوقف کرده و در مقابل اروپائی‌ها هم قول بستن پرونده هسته‌ای ايران در آژانس بين‌المللی اتمی را بدهند، در حالی که اين کار از عهده آنها برنمی‌آيد.

همچنين کمال خرازی وزير وقت خارجه در تاريخ ۱۸/۲/۱۳۸۴ و در جريان سفر نيويورک به واحد مرکزی خبر گفت: ما براساس جدول‌بندی که داشتيم از آغاز پس از مذاکرات پاريس قرار بود در مدت سه ماه مسايل ارزيابی شود و تصميم بگيريم که اگر مذاکرات نتيجه‌بخش است ادامه دهيم و اگر نتيجه‌بخش نيست و تنها وقت گذرانی است آنرا ادامه ندهيم.

خرازی در پاسخ به اين سوال که آنچه در مذاکرات گذشته اتفاق افتاده امتيازدهی از جانب ايران بوده آيا باز هم مصلحت است که مذاکرات ادامه يابد، گفت ما نيز احساس می‌کنيم که اروپايی‌ها در حال وقت‌کشی هستند و ما اکنون به مقطعی رسيده‌ايم که تصميم خواهيم گرفت.

يادآور می‌شود رهبرمعظم انقلاب سوم مرداد ۱۳۹۱ در ديدار مسئولان و کارگزاران نظام اعلام کردند:« در هر برهه‌ای که ما در مقابل جبهه دشمن انعطاف نشان داديم و عقب‌نشينی کرديم با توجيه‌هايی؛ مثلا گفتيم بگذاريد بهانه را از دست دشمن بگيريم، يک وقت گفتيم سوءظن دشمن را از خودمان زايل بکنيم، به اين بهانه‌ها انعطاف‌ نشان داديم، دشمن مواضع گستاخانه‌تر عليه ما گرفت. در آن روز ادبيات مسئولين ما آلوده شد به حرف‌ها و تعبيرهای تملق‌آميز نسبت به غرب و فرهنگ غربی، در آن روز اينها ما را محور شرارت معرفی کردند. کی؟ آن کسی که خودش مجسمه شرارت بود، رئيس‌جمهور قبلی آمريکا مجسمه شرارت، ايران اسلامی را محور شرارت معرفی کرد. اين کی بود؟ آن وقتی که ما در ادبيات خودمان در اظهارات خودمان حرف‌های تملق‌آميز نسبت به غرب و نسبت به آمريکا را تکرار می‌کرديم. اين جوری‌اند اينها. در همين قضيه هسته‌ای، آن وقتی که ما با اينها همراهی کرديم، عقب‌نشينی کرديم، البته تجربه‌ای بود برای ما، اما اين واقعيت است. آن روزی که عقب‌نشينی کرديم، اينها جلو آمدند اين قدر جلو آمدند که من توی همين حسينيه گفتم که اگر بنا باشد اين روال از سوی آنها ادامه پيدا کند من خودم وارد قضيه خواهم شد و وارد قضيه شدم. عقب‌نشينی‌ها آنها را گستاخ‌تر کرد، طلبکارتر کرد. يک روزی بود که مسئولين ما قانع بودند که اجازه بدهند که ۲۵ سانتريفيوژ ما توی کشور داشته باشيم؛ ۲۵ تا سانتريفيوژ! آنها گفتند نمی‌شود اينها قانع شدند که ۵ تا داشته باشيم، باز هم گفتند نمی‌شود. مسئولان ما قانع شدند که ۳ تا سانتريفيوژ داشته باشيم باز هم گفتند نمی‌شود. امروز گزارش را شنيديم. ۱۱ هزار سانتريفيوژ داريم. اگر قرار بود ما آن عقب‌نشينی‌ها را، آن انعطاف‌ها را ادامه می‌داديم، امروز از پيشرفت هسته‌ای که هيچ خبری نبود- من می‌خواهم عرض کنم- اين نشاط علمی هم در کشور قطعا لطمه می‌خورد. اين نشاط علمی که اين چند سال اخير در کشور به وجود آمده، اين حرکت علمی اين جوانها، اين ابتکارات، اختراعات، پيشرفت‌های گوناگون در بخش‌های مختلف اين هم لطمه می‌خورد».

بايد از آقای روحانی که با افتخار ادعا می‌کند ايشان مانع ارسال پرونده هسته‌ای کشورمان به شورای امنيت شده بودند، پرسيد؛ در حالی که تمامی فعاليت‌های هسته‌ای ايران به حالت تعليق درآمده بود، چه بهانه‌ای برای ارسال پرونده به شورای امنيت سازمان ملل وجود داشت؟! و اين چه افتخاری است که به آن اشاره می‌کنيد؟!