ایرانیان به پیش ما می توانیم، اکبر گنجی

ويژه خبرامه گويا

ایران کشوری است با قدمت بلند تاریخی. ایرانیان شکست ها و پیروزی های بی شماری را تجربه کرده اند. 8 سال در برابر تجاوز صدام حسین ایستادند و اجازه ندادند تا ذره ای از خاک ایرن زمین به دست صدامیان و حامیانشان بیفتد.

انسان های شریفی ساکن ایرانند. این مردم شریف، در طول تاریخ در چنبره ی رژیم های استبدادی اسیر بوده اند. اما هیچ گاه از مبارزه دست نشسته اند. اینک نیز به مبارزه ی مسالمت آمیزشان برای زندگی بهتر و گذار به دموکراسی در حال تلاش اند.

همه جا صحنه ی مبارزه و افتخار آفرینی ساکنان ایران زمین است. فردی در همین کشور تحت سانسور فیلم ساخته و جایزه ی اسکار را برای ملت اش به ارمغان آورده است. نویسندگان و مترجمان ساکن ایران آثار گرانسنگی را تألیف و ترجمه کرده اند.

جوانان ایران زمین در کره ی جنوبی افتخار بزرگی برای ملت ایران آفریدند. ایرانیان به نحو احسن از آنان قدردانی خواهند کرد. غوغا و قیامتی برپا خواهد شد.

اینها، همانها هستند که در 24 خرداد به تغییر رأی دادند. تغییر سیاست ها، تغییر معطوف به آزادی و دموکراسی و صلح.

"ما می توانیم" نظامی دموکراتیک بسازیم. "ما می توانیم" وضع حقوق بشر را بهبود بخشیم. "ما می توانیم" ایران را آزاد سازیم. "ما می توانیم" مردم ایران را از طریق سازمان یابی قدرتمند ساخته و قدرت لویاتانی دولت را کاهش دهیم. "ما می توانیم" ایرانیان را سربلند کرده تا دیگران به ما احترام بگذارند.

در چند سال اخیر دائماً می گفتند:"ما نمی توانیم". می گفتند ایران مانند کره شمالی است و دولت آمریکا باید مدل لیبی را در ایران پیاده سازد. گفتند ما قادر به تغییر نیستیم، پس بهتر است با دروغ سازی به غربیان بگوئیم که ایران در حال ساختن بمب اتمی است تا آنان به ایران حمله کرده و مانند عراق ما را نجات دهند. نوشتند: رد خشونت های سوریه ایدئولوژیک است،اپوزیسیون ایران باید به همان نحو عمل کند. نوشتند کشوری که به ایران حمله کند، "متجاوز" نیست. اپوزیسیون هم که با دولت متجاوز همکاری کند،"خائن" نیست. نوشتند که ایرانیانی که در آمریکا زندگی می کنند، "مدیون" هستند. "مدیون" بودن خودشان را به دستورالعملی برای "مدیون" به شمار آوردن همگان تبدیل کردند. از حمله ی به افغانستان و عراق و لیبی و سوریه دفاع کردند. نوشتند ایران بزرگ است و باید تجزیه شود، چون تمامیت ارضی فقط برای کمونیست ها و اسلامیست ها مهم است نه لیبرال ها. گفتند در کردستان باید "منطقه ی پرواز ممنوع" برقرار شود و ناتو مانند لیبی در اینجا عمل کند. نوشتند که آمریکا حق دارد با موشک های هواپیماهای بدون سرنشین کودکان و زنان و سالخوردگان بی گناه را به قتل برساند. گفتند مهم نیست که کلیه ی زیرساخت های اقتصادی و صنعتی ایران بمباران و نابود شود، چون ما دموکراسی می خواهیم. یعنی بمباران تمامی زیرساخت های ایران، دموکراسی ساز است. نوشتند که اگر اسرائیل تأسیسات هسته ای ایران را بمباران کند، ایران هیچ غلطی نمی تواند بکند.

اما- در همدلانه ترین تفسیر- اشتباه می کردند و می کنند. برای این که نفرت از جمهوری اسلامی نباید به نفرت از ایران و ایرانیان منتهی شود. باید ایران و ایرانیان زنده باشند و نظامی دموکرات بسازند، نه این که با کمک دولت های متجاوز ایران را به سوریه ی دیگری تبدیل کنند.

ایرانیان در صدها میدان نشان داده اند که "ما می توانیم". مسأله ی ایران، مسأله ی گذار از "استبداد دینی" به "نظام دموکراتیک ملتزم به آزادی و حقوق بشر" است، نه کلنگی کردن ایران(همانند افغانستان و عراق و لیبی و سوریه).

فوتبالیست های ایرانی امروز اعلام کردند:"ما می توانیم". آن "توان" محصول "خواست" و "ارده" ای پیشین بود. مردم را شاد کردند. مردم را به خیابان ها ریختند. من های ذره ای، وقتی از لاک "تنهایی" و "تک افتادگی" برون آیند و در قلمرو عمومی بروز و ظهور یابند و همبستگی عمومی شان را به نمایش بگذارند، دموکراسی ساز خواهند شد.
تبریک به جوانان ایران زمین. تبریک به ایرانیان غیور. تبریک به ایران سربلند. پیام 24 خرداد و 28 خرداد این بود: "ما می توانیم".