و باز هم جنايت بی مکافات ديگر، ميترا پورشجری

تا کی بايد شاهد قتل عام خاموش سران جمهوری اسلامی باشيم؟!

افسار اين جنايت و کشتار يک جاست و تنها پيش برنده گانش گاه گاهی تغيير ميکنند. هسته همان خون و قتل عام و سرکوب و شکنجه و نقض تمامی حقوق انسانی است...

سی و چهار سال است که با همين رنگ خون، حکومت کرده اند و به اينجا رسيده است.

آيا خون های ريخته شده ی عزيزان و دردهای مادران و فرزندان عزيز از دست داده و سينه های پاره پاره شده، را رنگهای سبز و بنفش و... اندکی نفرت و نفرين از اين رژيم را التيام خواهد داد؟!

دوباره شاهد مرگ عزيزی هستيم که تنها قاتل او حکومت جنايتکار اسلامی و شخص خامنه ای ميباشد.

ضمن هم دردی و طلب صبر و شکيبايی برای خانواده محترم آقای افشين اسانلو و بخصوص برادر گرامی ايشان منصور اسانلو، صميمانه ميخواهم که من را در غم خود شريک بدانند.

از زمانی که اين خبر ناگوار را شنيدم، بدون اختيار تمام فکر و ذهنم به سمت پدرم کشيده شده و اينکه نه ماه تمام بدون لحظه ای درنگ، من و خانواده ام درصدد روزنه ای برای درمان و مرخصی او هستيم و هر روز وضع جسمی و به خصوص قلبيش -قلبی که هشتاد و پنج درصد رگهايش دچار مشکل شده- و با مشکل تنفسی و چربی بالای خون وخيم تر ميشود.

اين بيماری کشنده و خطرناک قلبی، زاده زندان و شکنجه های جلادان حکومت دَدمنش جمهوری اسلامی است.

رژيم جمهوری اسلامی، بدون کمترين توجهی به خواسته های ما و با بی تفاوتی کامل و سکوت در کمال خونسردی به جنايات خود ادامه ميدهد.

من بارها و بارها درخواست کمک خود را به مجامع حقوق بشری و بين المللی بلند اعلام کردم و اين بار با نهايت بغض و گله مندی ميخواهم خيلی جدی و با تمام نيروی خود به نجات جان عزيزان ما در سياهچال های ايران بشتابند و با فشار روزافزون سدی باشند در مقابل مرگ اعضای خانواده های ما.

دليرانی که با نهايت شهامت و شجاعت از با ارزش ترين دارايی يک انسان، يعنی جان گذشته و برای رسيدن به جامعه ای برابر، خردگرا و مهرورز از خود گذشتند و جان را فدای باور و آرمان کردند.

از همگان ميخواهم که فارغ از هر عقيده ی جناحی و سياسی، برمبنای مشترکات انسانی و ملی، تنها و تنها به حقوق انسانی اين عزيزان فکر کنند و هر کاری از دستشان ساخته برای زير فشار قرار دادن حکومت اسلامی و توجه نهادهای بين المللی برای متوجه ساختن سران حکومت به نگرانی های جهانی انجام دهند.

ميترا پورشجری