مخملباف نماد تمدن ایرانی در جشنواره بیت المقدس، احمدباطبی

انتشار نامه صد و پنجاه نفر از دانشگاهیان، هنرمندان، روزنامه نگاران، و فعالان مدنی ایرانی، به محسن مخملباف، و ابراز نگرانی آنها از تصمیم این فیلمساز ایرانی برای شرکت در جشنواره بین المللی فیلم بیت المقدس تاسف برانگیز بود .

این جشنواره فیلم بیت المقدس در اسرائیل که از چهارم تا سیزدهم ژوئیه برگزار شد در این جشنواره با نمایش فیلمهای گبه، سلام سینما، سفر قندهار و باغبان از ساخته های محسن مخملباف، از این فیلمساز ایرانی تقدیر به عمل آمد. اما امضاء کنندگان این نامه صد و پنجاه نفری حضور آقای مخلملباف را در این جشنواره به دلیل تامین مخارج آن از سوی دولت اسرائیل ، تایید سیاست های آپارتاید دولت این کشور نامیدند .

در بخشی از این نامه محسن مخلملباف خواسته شده تا از سفر به اسرائیل خود داری کند و به جنبش بین‌المللی و غیرخشونت‌آمیز "بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم دولت اسرائیل" بپیوندد .

محسن مخملباف در پاسخ به این نامه صد و پناه نفری گفته : بایکوت کردن و بیانیه نوشتن چیزی را حل نمی کند. چرا روشنفکران نمی کوشند با سفر و گفتگو مشکل را حل کنند؟... نرفتن به اسرائیل مد شده ... چرا جنبش صلح راه نیندازیم؟ چرا جنبش تقلیل نفرت مذهبی راه نیندازیم؟

به گمان من در قیاس این نامه و آن پاسخ ، گفته های محسن مخلملباف به عقلانیت نزدیک تر بوده و از شعار های آرمان گرایانه و بی حاصل دور تر است .

من پرورش یافته نسلی هستم که با انقلاب زاده شده و در آن نفرت از اسرائیل را آموزش دیده است . انقلابی که به صورت سازمان یافته در مدارس نفرت علیه یهودیان را ترویج کرد وسالهاست به اسم دفاع از مظلوم منافع ملی ایران را هزینه توسعه و تداوم جنگ فلسطین و اسرائیل میکند . هزینه گروه های افراطی که هیچ گاه منافع مردم و سر زمینشان را فدای ایران نکرده اند .

ما بعد از خروجم از ایران و برداشته شدن پرده نفرت کورو سیاه اندیشی دریافتم که بخش بزرگی از جمعیت هشت میلیونی اسرائیل مانند ایران خودمان جوانانی هستند که در دوران خرد سالی به آن کشور سفر کرده و یا در آنجا به دنیا آمده اند . نسل خسته ای که به اجبار بار تاریخ پر دردسر کشور اسرائیل را بر دوش میکشند . انسانهای بی گناهی که به جبر زمانه در خانواده ای یهودی و در اسرائیل به دنیا آمده اند . اما نسلی که به خوبی دمکراسی را شناخته و بر گفتگوی متمدنانه مسلط هستند .

بایکوت و تحریم با هدف فشار برای تغییر رفتارحکومت اسرائیل شیوه ای است که شاید کارامد باشد . اما تحریم و بایکوت یک کشوریعنی قربانی کردن مردم آن کشور به گناه حکومت آن . مشابه هزینه ای که حالا مردم ایران متحمل آن هستند . و گناه بزرگتر اینکه یک عده با نگاهی خود درست پندارانه گمان کنند سیاست تحریم و بایکوت همه حقیقت موجود و تنها راه پیش و رو برای تغیر رفتار اسرائیل است . گمان کنند این ماییم که کلید حل مشکل را داریم و بر همین اساس هر تلاش دیگری همچون اقدام محسن مخملباف مردود است . و اگر او طبق سیاستی که ماداریم عمل نکند اقدام او تایید سیاست های دولت اسرائیل خواهد بود .

محسن مخملباف درجشنواره بیت المقدس گفته : اگر سیاست میان ما تفرقه می اندازد، به باور من، هنر می تواند این فاصله ها را ترمیم کند و ما را در دستیابی به اهداف صلح آمیزمان متحد کند. از این رو می خواهم که این جایزه را به همه هنرمندان، سیاستمداران، روشنفکران و مردم ایران و اسرائیل هدیه کنم که برای صلح و دوستی میان دو ملت کار کرده اند و به آن باور دارند.

مخلملباف هنرمند شجاعی است که در زندگی شخصی و هنری همواره آزمون و خطاهایی پرهزینه ای را داشته و در عین حال همیشه در راه خود پیشتاز و ساختار شکن بود . ویژگی که باعث شده نوک پیکان حمله ها پیش از همه به سوی او نشانه گیری شود . مخملباف اینبار هم با فیلم باغبان همچون فیلم قبلی خود عروسی خوبان ، نوبت عاشقی ، فریاد مورچه ها و ... از مرز هایی عبور کرد که عموما کسی حاضر به عبور از آن نیست .

طرح موضوع بهائیان در فیلم باغبان و سفر به اسرائیل و حالا شرکت در جشنواره بیت المقدس و گفتن از صلح و دوستی پیامی بود شجاعانه با این مظمون که جنگ ، بایکوت و نفرت یک تنها یک روش است نه حقیقت مطلق که همه مجبور به در پیش گرفتن آن باشند . انسانها تعهدی ندارند که بار گناهان نسل های پیشین را با تلفیقی از شعار های بی ثمر آرمانگرایانه و نفرت کورکورانه بردوش بکشند . دنیای متمدن دنیایی گفتگوو تعامل است و به سادگی می توان آن را هم آزمود .

حضور محسن مخملباف در جشنواره بیت المقدس درراستای منافع ملی ایران بود . در راستای دوری جستن از جنگ تارخی که هیچ ربطی به مردم ایران ندارد . او سفیرصلح ، دوستی بود و بی تردید تنها بیش از چهار صد هزار اسرائیلی ایرانی تبار به او افتخار میکند . بلکه ما ایرانیان نیز میبایست شجاعت و تعهد او را به صلح و کرامت انسانی و منافع ملی قدردان باشیم .

احمد باطبی - واشنگتن