پيام‌های ۲۴ مرداد برای حماسه‌سازان ۲۴ خرداد، مجتبی واحدی

اکنون پيام‌های ۲۴ مرداد مشخص شده تا ثابت شود از نظر حاکميت و برخی منتقدان آن، ۲۴ خرداد تنها فرصتی برای رفع خطر از نظام جمهوری اسلامی بوده نه زمانی برای به بازی گرفته شدن واقعی اصلاح‌طلبان و کسانی که به وضع موجود اعتراض دارند. آيا اين پيام آشکار ۲۴ مرداد، عده‌ای از بازيگران ۲۴ خرداد را هشيار خواهد کرد؟

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

ويژه خبرنامه گويا

ترکيب رأی روز ۲۴ مرداد اعضای مجلس شورای اسلامی به وزرای پيشنهادی آقای روحانی، باعث تعجب من نشد. مثلاً بعد از چهار روز هياهو عليه زنگنه و طرح ادعاهای فراوان درخصوص وجود فساد بی سابقه در دوره مديريت پيشين او بر وزارت نفت، او توانست رأی اعتماد مجلسی را کسب کند که ادعای فساد ستيزی آن کَر کننده گوش فلک است. لازم به توضيح نيست که من اغلب ادعاهای مطرح شده عليه زنگنه را قبول ندارم اما عليرغم ارائه سياهه ای دروغين ، زنگنه مورد اعتماد مجلسيان قرار گرفت. محمد جواد ظريف هم که او را دلال امريکا معرفی کردند با رأی مجلسی ها بر صندلی وزارت خارجه تکيه زد.در مورد نعمت زاده هم ادعاهای گزافی مطرح کردند و حتی او را دلال نفتی ناميدند اما او هم از فيلتر مجلس ولايت مدار عبور کرد. اما در مقابل، نجفی و ميلی منفرد از راهيابی به کابينه باز ماندند . نجفی در جلسه رأی اعتماد تا جايی که می توانست به رهبر جمهوری اسلامی ابراز ارادت کرد . او حتی با صراحت اعلام نمود قبول همکاری او با مير حسين موسوی در سال ۱۳۶۷ به خاطر تبعيت از نظر آقای خامنه ای بوده است . او برای اثبات تداوم ارادت خود به رهبر، جنبش سبز را « فتنه » ناميد . درعين حال افشاگری ها در خصوص همراهی کوتاه مدت او با جنبش سبز، کار خود را کرد تا او سرشناس ترين «وزير تأييد نشده » در کابينه روحانی باشد.اصرار ميلی منفرد بر عدم همراهی با جنبش سبز هم تحت الشعاع فيلمی قرار گرفت که در مجلس پخش شد و حضور او در يکی از جلسات اعتراضی بعد از انتخابات را اثبات می کرد. هرچه هم فرياد زد که «در آن جلسه ، من هيچ صحبتی نکرده ام » برای او سودی نداشت. مسعود سلطانی فر هم که عضويت حزب کروبی را در کارنامه خود داشت نتوانست رأی اعتماد برای ورود به دولت را به دست بياورد.

نتيجه چهار روز بررسی صلاحيت وزيران در مجلس پيام های مشخصی دارد که البته مخاطب آن نه روحانی بلکه طرفداران او هستند. گماشتگان مجلس نهم به طرفدران روحانی پيام دادند که « خرِ ما از پل انتخابات گذشت و چهره نظام در دنيا تا حدودی ترميم شد . پس درها بر همان پاشنه ای خواهد چرخيد که رهبر جمهوری اسلامی می خواهد.» حقيقت آنست که خامنه ای به دنبال حل مشکلات خود با امريکاست پس ديپلماتی که در اين زمينه تجربه دارد به وزارت خارجه برگزيده می شود .خامنه ای می خواهد تحريم ها عليه دفتر نمايندگی سپاه در خيابان طالقانی تهران ـ موسوم به وزارت نفت ـ شکسته شود پس وزيری رأی می آورد که يادگار دوره خاتمی است و اين شانس را داشته که در جريان جنبش سبز « دل آقا» را به درد نياورده است. البته هنوز مشخص نيست که زنگنه تا چه حد قادر به کوتاه کردن واقعی دست مافيای سپاه از صنعت نفت خواهد بود. اما به هرحال می تواند فرصتی در اختيار رهبر بگذارد تا طرف های خارجی را بفريبد و آنها را قانع کند که نفوذ سپاه در صنعت نفت که اصلی ترين عامل افزايش تحريم های نفتی است در حال کاهش است . او اميد دارد به اين طريق از شدت تحريم های نفتی کاسته شود وبار ديگر نظام جمهوری اسلامی به منابع گسترده مالی دسترسی پيدا کند تا ارضای شهوات سياسی رهبر در نقاط مختلف جهان امکان پذير گردد. البته همين پاشنه آشيل خامنه ای ، فرصتی در اختيار روحانی و وزير نفت او می گذارد تا اگر واقعاً‌ بخواهند ، تا حدودی دست سپاه را از غارت منابع نفتی کوتاه نمايند.اگر اينگونه نشود آنگاه با قاطعيت می توان گفت که روحانی و کابينه او ، بازيگرانی برای پيشبرد اهداف فريب کارانه رهبر هستند .

پيام ديگر ۲۴ مرداد ، تکرار دوباره اين نکته بود که زخم رهبر جمهوری اسلامی از جنبش سبز ، عميق تر از آنست که بتوان با از طريق هم زبانی با او و « فتنه» خواندن جنبش سبز ، آن زخم را التيام بخشيد. اين پيامی بود که در رأی عدم اعتماد به محمدعلی نجفی متجلی گرديد.

جلسات منتهی به ۲۴ مرداد در مجلس پيام سومی هم برای کسانی داشت که مشغول توجيه بافی برای برخی اقدامات آقای روحانی هستند. آنها پس از افشای اسامی کابينه، ادعا کردند لزوم اخذ موافقت سران مجلس واکثريت اعضای آن با انتخاب تعدادی از وزرای اصلاح طلب، روحانی را مجبور ساخته تا به همکاری با بدنامانی چون پورمحمدی تن دهد و اختيار وزارت کشور را به کسی بسپارد که در دوره مسئوليت علی لاريجانی در صدا و سيما، حامی پليد ترين اقدامات عليه اصلاحات و اصلاح طلبان بوده است.اما نهايتاً همان بدنامان و دشمنان اصلاحات ، به کابينه راه يافتند و دو شخصيت اصلی در حوزه فرهنگ و آموزش که می توانستند تا حدودی گفتمان اصلاحات را نمايندگی کنند از فيلتر گماشتگان مجلس عبور نکردند. در يک کلام ، بار ديگر ثابت شد رهبر جمهوری اسلامی ،هرگاه به ظاهر از برخی مواضع خود عدول می کند به محض پشت سر گذاشتن خطر وتهديد، به نقطه اوليه باز می گردد وکسانی که با زير پا گذاشتن منافع مردم به دنبال معامله با رهبر هستند چيزی جز خسران و بدنامی ، برای خويش به ارمغان نمی آورند.

روز ۲۴ مرداد ، روحانی هم پيام هايی برای کسانی فرستاد که در دو ماه گذشته از انتخاب او اظهار خوشحالی می کردند يا به خوشحالی ، تظاهر می نمودند.روحانی ابتدا با شور و شعف ، از اينکه پورمحمدی حاضر به همکاری با او شده، اظهار امتنان کرد وسپس ، تظاهرات مسالمت آميز جنبش سبز در اعتراض به کودتای انتخاباتی را « اردوکشی خيابانی » ناميد تا به رهبر جمهوری اسلامی نشان دهد نگاه او به راهپيمايی های اعتراضی همان نگاه رهبر است که در خطبه های اولين نماز جمعه بعد از کودتای انتخاباتی سال ۱۳۸۸ ـ مشهور به خطبه خون ـ بيان گرديد. طُرفه آنکه بلافاصله پس از اين سخن عهد شکنانه روحانی، باز هم گروهی از اصلاح طلبان حکومتی به توجيه بافی روی آوردند و از روحانی تشکر کردند که هم زمان با استفاده از عبارت « اردوکشی خيابانی » به موضوع کهريزک هم اشاره کرده است . گويی همينقدر که روحانی از ميان دهها جنايت بعد از کودتای سال ۸۸، به يکی از آنها اشاره کرده، می تواند با رهبر جنايت پيشه ، هم زبان شود و تظاهرات مسالمت آميز مردم را محکوم کند.پيام واضح روحانی در روز ۲۴ مرداد آن بود که اگر کوچک ترين اعتراض مؤثری عليه نظام مشاهده شود او همان روحانی بيست و سوم تير ماه ۱۳۷۸ است که با افتخار از سرکوب تظاهرات دانشجويان مظلوم سخن می گفت.

اکنون پيام های ۲۴ مرداد مشخص شده تا ثابت شود از نظر حاکميت و برخی منتقدان آن، ۲۴ خرداد تنها فرصتی برای رفع خطر از نظام جمهوری اسلامی بوده نه زمانی برای به بازی گرفته شدن واقعی اصلاح طلبان و کسانی که به وضع موجود اعتراض دارند. ايا اين پيام آشکار ۲۴ مرداد، عده ای از بازيگران ۲۴ خرداد را هشيار خواهد کرد؟

مجتبی واحدی