برای ايران همه ما، نامه هشت تن از فعالان سابق دانشجويی به حسن روحانی

رياست محترم جمهوری اسلامی ايران
جناب آقای حسن روحانی
با سلام

اين نامه از طرف تعدادی از فعالان سابق دانشجويی برای شما نگاشته می شود که در پی حوادث و فجايع تلخ و فضای امنيتی پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ ناچار به ترک ايران شدند، اما همچنان دلشان برای وطنشان می تپد و دل در گروی آن آب و خاک دارند. در جمع کوچک خود سفر شما برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل را بهانه ای ديديم تا گوشه ای از مطالبات خود را با جنابعالی در ميان بگذاريم.

انتخاب شما به عنوان رئيس جمهور پس از ۸ سالِ خسارت بار بارقه هايی از اميد را در دل بسياری از ايرانيان روشن کرد. در واقع جنابعالی بر پايه ايستادگی همين مردم در برابر اقتدارگرايان موفق شديد بر اين مسند تکيه بزنيد. مردمی که خاصه در ۸ سال گذشته از جهات مختلف تحت فشار و مضيقه بوده اند. دولت گذشته کمر همت بر نابودی کامل نهادهای مدنی و تضعيف بيش از پيش طبقه متوسط در ايران و تبديل جامعه به توده ای بی شکل و صدقه بگير بسته بود. آن دولت طبقه متوسط را دشمن و يا در بهترين حالت رقيب خود می ديد که بايد از ميدان به در شود. حال آن که دولت تا زمانی که نقش خود را به درستی ايفا می کند نبايد از مردم بهراسد. جامعه مدنی قدرتمند پشتيبان دولت درستکار، با برنامه و سالم است نه رقيب و دشمن آن. البته به همان ميزان که جامعه از دولتی قوی و کارآمد دفاع و با آن همکاری می کند در مقابلِ فساد، سرکوب و ناکارآمدی دولت ها نيز می ايستد. همان گونه که در مقابل دولت پيشين ايستاد.

جناب آقای روحانی،
مردم ايران انتظار ايده آل شدن يک شبه شرايط را ندارند، اما حق دارند که خواهان نشانه های روشنی از حرکت در مسير درست باشند. ما از شما درخواست می کنيم که از فرصت به وجود آمده جهت آزاد گذاشتن جامعه، نهادهای مدنی و احزاب نهايت استفاده را ببريد. همان گونه که خودِ شما نيز وعده داديد، مردم انتظار آزادی همه زندانيان سياسی و عقيدتی، اعم از کرد، ترک، عرب، بلوچ، اهل سنت، بهائيان، مسيحيان، دراويش و... را دارند. مردم انتظار دارند در زمان نه چندان طولانی رهبران جنبش سبزشان از حصر ظالمانه و غيرقانونی آزاد شوند. رفع حصر رهبران جنبش سبز و امکان فعاليت آزادانه آنها يک مطالبه عمومی است و می تواند بهترين نشانه از وجود عزمی جدی برای تغيير رويه های نادرست باشد. ترديد نبايد کرد که اعطای آزادی های اساسی به جامعه موجب تقويت موقعيت کشور در معادلات بين المللی نيزخواهد شد.

جناب آقای رئيس جمهور،
يکی از مسائلی که در چند سال گذشته سايه آن بر سر ايران و مردمش سنگينی می کند و در وضعيت روزمره و معيشت مردم تاثير بسزايی گذاشته تحريم های اقتصادی است. مردم ايران احساس می کنند زندگی شان در مقابل عظمت طلبی بی حاصل هسته ای حاکميت و بی اعتمادی عميق جامعه بين الملل به جمهوری اسلامی به گروگان گرفته شده است. در اين ميان اين دولت ايران است که بايستی پاسخگوی نياز مردم خود باشد و به خواسته ها و اولويت آن ها توجه کند. از نظر ما پافشاری بر غنی سازی اورانيوم تاکنون به جز هزينه های گزاف و کمرشکن دستاورد خاصی برای ملت ايران نداشته است. از شما که با شعار رفع تحريم های اقتصادی از طريق اعتمادسازی و برطرف کردن سوء ظن ها بر سر کار آمديد انتظار می رود به پشتوانه رای مردم و با برداشتن گام های عملی و معنادار مسير رفع تحريم های اقتصادی را بگشاييد.

آقای روحانی،
امضا کنندگان اين نامه همه از کوشندگان سال های اخير در عرصه دانشگاه هستند. دانشگاه هميشه مورد بی مهری دولت ها در دوران حاکميت جمهوری اسلامی بوده است. تن دانشگاه و دانشجويان خسته و زخمی از ضربات متعدد اقتدارگرايان شده است. از شما انتظار می رود در همان مسيری که دولت در چند ماه گذشته پيش رفته، دانشگاه را هر چه بيشتر به دانشگاهيان بسپاريد. دانشجويان ستاره دار و محروم از تحصيل زيادی پشت درهای دانشگاه به انتظار نشسته اند. دانشجويانی هنوز پس از سال ها پشت ميله های زندان به سر می برند. دوستان ما بهترين سال های عمرشان را که بايد صرف ساختن ايران می شد در پشت ميله های زندان می گذرانند. از شما انتظار می رود که تلاش لازم را بر آزادی دانشجويان زندانی به کار بريد، ستاره دارها را به دانشگاه برگردانيد و مسئله نقض حق تحصيل را به شکل سيستماتيک برای همه ايرانيان با هر عقيده و آيينی حل کنيد، به تشکل های مستقل دانشجويی اجازه فعاليت رسمی در دانشگاه بدهيد و اداره دانشگاه را به دست اساتيد و دانشجويان بسپاريد. اذهان عمومی دانشجويان خاطره خوشی از سخنرانی شما پس از ۱۸ تير سال ۱۳۷۸ ندارد اما به شرايط تازه به وجود آمده خوش بين است و منتظر است که در دوره تازه ای از حيات سياسی شما چهره ديگری در مواجهه با دانشگاه و دانشگاهيان ببيند.

در پايان لازم می دانيم تاکيد کنيم که ما اگر چه به عنوان بخشی از نيروهای تحول خواه خواهان گذار به دموکراسی ملتزم به حقوق بشر در ايران بوده و با شما در نظر و خط مشی اختلاف داريم؛ اما تا زمانی که شما در مسير احقاق حقوق ملت ايران قدم برداريد با شما همراه خواهيم بود. هر اندازه شما به مردم نزديک شويد و آن ها را در اداره امور خود آزاد بگذاريد، مردم بيشتر به شما اعتماد می کنند و با برنامه های دولت همراهی نشان خواهند داد. مردم به شما اعتماد کرده اند، اکنون نوبت شما است که اعتماد خود را به مردم نشان دهيد. ايران کشور کوچکی نيست. اگر همه ما به راستی سينه ای گشاده داشته باشيم و به رسميت شناختن و تحمل "ديگری" را سرلوحه کنيم، جا برای زيست انسانی و شرافتمندانه همه در ايران هست.

با آرزوی سربلندی ايران

امضاکنندگان:
احمد احمديان - عضو سابق انجمن دانشجويان دموکراسی خواه دانشگاه تهران ودفتر تحکيم وحدت
عباس حکيم زاده - دبير سياسی سابق دفترتحکيم وحدت
سحر رضازاده - فعال سابق دانشجويی دانشگاه تهران و دفترتحکيم وحدت
نسيم سرابندی - دبيرسابق کميسيون زنان دفترتحکيم وحدت
مهدی عربشاهی - دبيرسابق تشکيلات دفترتحکيم وحدت
رضا قاضی نوری - عضو سابق انجمن دانشجويان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و دفتر تحکيم وحدت
احمد مدادی - عضو سابق شورای سياستگزاری سازمان ادوار تحکيم وحدت
سجاد ويس مرادی - عضو سابق انجمن اسلامی دانشگاه اميرکبير و دفترتحکيم وحدت