بيانيه جمعی از نهادها و فعالان حقوق بشری درباره نگرانی از افزايش صدور و اجرای احکام اعدام

حکومت اسلامی ايران روزانه چند نفر را به قتل ميرساند. آخرين مورد اعدامها در دو هفته گذشته، اعدام فعالين سياسی و مدنی و اعدام بيش از ۲٣ نفر در زندانهای ايران و از جمله اعدام دو فعال مدنی عرب زبان در هفته اخير بود.

امروز خواسته «لغو مجازات اعدام» در کنار مطالبه حق آزادی زندانيان سياسی، به يک خواسته و مطالبه اوليه مبارزات آزاديخواهانه در ايران تبديل شده است.

ما امضا کنندگان اين بيانيه خواهان توقف فوری اعدامها در ايران هستيم. ما خواهان آزادی فوری همه فعالين سياسی از زندان هستيم. بهويژه در چند ماه اخير اعدام فعالين سياسی از کردستان بسيار گسترده بوده است.

به دنبال صدور احکام اعدام برای زندانيان سياسی و مذهبی کُرد، طی ماههای اخير چند اسم ديگر به ليست فعالان کُرد محکوم به اعدام افزوده شد. بدين ترتيب تعداد زندانيان سياسی و مذهبی کُرد که از سوی دادگاههای انقلاب جمهوری اسلامی به اتهام محاربه حکم اعدام دريافت کردهاند به ۶۰ تن رسيد.

در طول تاريخ حکومت فعلی ايران، سرکوب و آزار مردم، يکی از روشهای اين حکومت ضد مردمی برای کنترل آنان بوده است. بر طبق قوانين حقوق بشری؛ حق حيات، ابتداييترين حق انسان است که به آسانی نميتوان آن را از انسان سلب يا قبضه کرد. تمدن بشری اگر چه در ابتداييترين ادوار خود در راستای حفظ يکسانی و نظم، بسياری مواقع دست به حذف اعضای جامعه ميزد، اما اين رويه در طول تاريخ رو به کاهش و دگرگونی نهاد. به ويژه در دوران معاصر، متوليان نظم به اين باور رسيدند که انسان بزرگترين سرمايه جامعه است و بايد در حفظ حيات حتی گناهکارترين آدميان بکوشد. حال چه رسد به کسانی که با دغدغهی بهسازی و اصلاح امور جامعه و در راه ايجاد زندگی بهتر گام برميدارند. اينان در جامعهی آزاد و زنده و در حال رشد، نه تنها گناهکار نيستند؛ بلکه قهرمانان و خدمتگزاران حقيقی مردم نيز به شمار ميآيند.

متاسفانه در سيستمهايی که تمدن و دستاوردهای آن خوار و بيارزش شمرده شود، صاحبمنصبان و متوليان و کارگزاران سياسی که به دنبال ساختن انسانهايی مطيع هستند؛ خود را محق به حذف ديگران و کشتار آنان از طريق اعدام و شکنجه آنهم به بدويترين و وحشيانهترين شکل ممکن ميدانند. در چنين سيستمهای ماقبل تاريخی نه اخلاق، نه اصول انسانی و نه حتی باورهای دينی هيچيک ملاک قرار نميگيرد و استبداد در درندهترين و خونريزترين صورت خود ظاهر ميشود.

در طول سی و پنجمين سالی که از عمر جمهوری اسلامی ميگذرد؛ دستگاه قضائی جمهوری اسلامی ايران در فکر آن بوده که ماشين اعدام خود را همواره در ايران بدون توقف نگاه دارد و کوشيده با توسل به زندان و شکنجه و اعدام، ايران را به گورستانی بيصدا تبديل کند.

مبارزه برای آزادی زندانيان سياسی و مدنی و لغو اعدام، که ابتداييترين خواسته مردم ايران ميباشد، تاکنون نتايج و ثمرات زيادی داشته است. در نتيجه اين مبارزات، اکنون دهها وبسايت حقوق بشری، خبرگزاری، نهاد و تشکل مدنی و حقوق بشری به صورت رسمی و علنی به دفاع از زندانيان سياسی ميپردازد. امروز خواسته «لغو مجازات اعدام» در کنار مطالبه حق آزادی زندانيان سياسی، به يک خواسته و مطالبه اوليه مبارزات آزاديخواهانه در ايران تبديل شده است.

اعدام جنايتی است که با آگاهی صورت ميگيرد. حکومت فعلی ايران اعدام را به مثابه اهرم کنترل و فشار در جامعه اعمال ميکند و به اشکال مختلف شهروندان ايرانی را به قتل ميرساند. نه تنها بسياری از زندانيان سياسی و کودکان در خطر مرگ قرار دارند، بلکه افراد عادی نيز از ماجراجوييهای کينهتوزانه نيروهای انتظامی، امنيتی و بسيج در امان نيستند. روند اعدامهای بدون دليل، اعدامهای شتابزده و اعدامهای خيابانی در ايران روزبهروز شدت ميگيرد.

در اين ميان از همه مهمتر، اعدام فعالان سياسی و مدنی، اعدام فعالان حقوق بشر و نقض آشکار حقوق بشر در ايران است که نشان ميدهد حذف فيزيکی اين فعالان در اولويت کار حکومت است.
از زمان به قدرت رسيدن حکومت جمهوری اسلامی در ايران، نگاه امنيتی نهاد حاکميت به کُردها بيش از پيش شد؛ کوچکترين حرکت فعالان مدنی کُرد جرم سياسی تلقی شد و همواره در اين سالها کُردها بيشترين فشارها را از جانب حکومت متحمل شدند.

در طول سه دهه گذشته اعدامهای سياسی در کردستان متوقف نشده است؛ تنها در دو سال اخير بيش از ده تن از فعالان سياسی و حقوق بشری کُرد در زندانهای ايران اعدام شدند. از جمله فعالانی که در چند سال اخير اعدام شدند ميتوان به نامهای زير اشاره کرد:
۱. احسان فتاحيان ۲. فصيح ياسمنی ۳. فرزاد کمانگر ۴. علی حيدريان ۵. فرهاد وکيلی ۶. شيرين علمهولی ۷. حسين خضری ۸. فرهاد تارم ۹. حکمت دمير ۱۰. کيومرث محمدی ۱۱. اسماعيل محمدی ۱۲. ساسان آلکنعان ۱۳. رضا اسماعيلی ۱۴. حبيبالله گلپريپور ۱۵. شيرکو معارفی

اين ۱۵ نفر از فعالان سياسی و مدنی کُرد بودند که تنها به جرم عدالتخواهی در طی چند سال اخير اعدام شدند. هر چند اين اسامی تنها اسامی کسانی است کە بە صورت غير مخفيانە اعدام شدەاند، اين اسامی ميتواند بسيار بيشتر از اينها باشد چون حکومت جمهوری اسلامی ايران اکثرا اعدامها را مخفيانە انجام ميدهد.

هم اکنون نزديک به ۶۰ فعال سياسی و مدنی و فعال اهل سنت کُرد در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. همچنين بيش از ۳۰۰ زندانی سياسی کُرد در سراسر زندانهای ايران در حبس هستند.

هر چند اعدامهای سياسی در کردستان، تنها به تاريخ سياسی ايران معاصر و استقرار حکومت جمهوری اسلامی محدود نميشود؛ اما بيشترين تعداد اعدامها در اين دوره بوده است. نخستين اعدامهای کردستان در اين دوران بازميگردد به پنجم شهريورماه ۱۳۵۸؛ پس از آن و تنها تا سال ۱۳۷۰، ۸۳۲ نفر در کردستان تيرباران شدند. امروز پس از گذشت سه دهه از اسقرار حکومت جمهوری اسلامی در ايران، سياست دولتمردان حکومتی در قبال کردستان همچنان اجرای احکام اعدام است. اسامی ۲۲ تن از فعالان سياسی و مدنی کُرد محکوم به اعدام به شرح زير است:
۱. زانيار مرادی ۲. لقمان مرادی ۳. هوشنگ رضايی ۴. رضا ملازاده ۵. بهروز آلخانی ۶. آرمان پرويزی ۷. سيروان نژاوی ۸. ابراهيم عيسيپور ۹. محمد عبدالهی ۱۰. صابر مخلد موانه ۱۱. سيدجمال محمدی ۱۲. سيدسامی حسينی ۱۳. عبدالله سروريان ۱۴. حبيبالله لطيفی ۱۵. بختيار معماری ۱۶. سمکو خورشيدی ۱۷. مصطفی سليمی ۱۸. رشيد آخکندی ۱۹. سامان نسيم ۲۰. انور رستمی ۲۱. علياحمد سليمان

از سوی ديگر طبق آخرين گزارشهای نهادهای حقوق بشری از جمله «کمپين دفاع از زندانيان سياسی و مدنی» هم اکنون ۳۹ زندانی عقيدتی اهل سنت کُرد در زندانهای جمهوری اسلامی ايران، در انتظار اجرای حکم اعدام هستند.

بيش از ٢٠٠ زندانی عقيدتی اهل سنت در زندانهای سراسر ايران از جمله کرج، تهران، سنندج، کرمانشاه، سقز، مهاباد و مريوان نگهداری ميشوند که تعدادی از آنها بيش از سه سال است در بلاتکليفی به سر ميبرند. ۳۹ تن از اين زندانيان به اتهامهايی از قبيل محاربه و افساد فيالارض به اعدام محکوم شده اند. اسامی زندانيان عقيدتی اهل سنت کُرد محکوم به اعدام از اين قرار است:
۱. احمد نصيری ۲. ادريس نعمتی ۳. فرزاد هنرجو ۴. فرزاد شاهنظری ۵. تيمور نادريزاده ۶. آرش شريفی ۷. شهرام احمدی ۸. وريا قادريفرد ۹. وريا محمدی ۱۰. فرشيد ناصری ۱۱. عبدالرحمن سنگانی ۱۲. کاوه ويسی ۱۳. فرزاد نصراللهزاده ۱۴. حکمت نايسری ۱۵. کيوان مومنيفرد ۱۶. ادريس محمدی ۱۷. اميد شاهمرادی ۱۸. علی مجاهدی ۱۹. امجد صالحی ۲۰. بهمن رحيمی ۲۱. مختار رحيمی ۲۲. ياور رحيمی ۲۳. محمد غريبی ۲۴. اميد پيوند ۲۵. فواد يوسفی ۲۶. کيوان کريمی ۲۷. طالب ملکی ۲۸. بهروز شاهنظری ۲۹. جهانگير دهقانی ۳۰. جمشيد دهقانی ۳۱. کمال ملايی ۳۲. حامد احمدی ۳۳. شاهو ابراهيمی ۳۴. حمزه عمری ۳۵. کاوه شريفی ۳۶. عالم برماشقی ۳۷. جمال سيد موسی ۳۸. بشير شاهنظری ۳۹. لقمان اميری

طبق مفاد اعلامیە جهانی حقوق بشر مادهی ۵ هيچکس نميبايست مورد شکنجه يا بيرحمی و آزار، يا تحت مجازات غيرانسانی و يا رفتاری قرار گيرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد و طبق مادهی ١٨ هر انسانی محق به داشتن آزادی انديشه، وجدان و دين است؛ اين حق شامل آزادی دگرانديشی، تغيير مذهب [دين]، و آزادی علنی [و آشکار] کردن آئين و ابراز عقيده، چه به صورت تنها، چه به صورت جمعی يا به اتفاق ديگران، در قالب آموزش، اجرای مناسک، عبادت و ديدهبانی آن در محيط عمومی و يا خصوصی است لذا ما از هيچ کوششی برای توقف بلادرنگ ماشين اعدام جمهوری اسلامی فروگذار نخواهيم کرد. اعتراض به اعدام يک وظيفه انسانی و ملی است. لذا ما خواهان اجرای عدالت و خواهان دادگاهی مجدد اين عزيزان که بيگناه، در دادگاههای غير علنی و بدون حضور هيات منصفه محاکمه و برايشان حکم اعدام صادر شده و اين احکام از سوی دادگاه تجديد نظر يا ديوان عالی کشور نيز تأييد شده است هستيم.

از اين رو ما به عنوان «نهادها و شخصيتهای حقوق بشری» از کليه نهادهای حقوق بشری و مجامع بينالمللی خواهان مداخله موثر، فعال و فوری در پايان دادن به وضعيت موجود هستم؛ زيرا جان و امنيت زندانيان سياسی و مدنی در خطر جدی است. ما بر اين باوريم که همانگونه روزبهروز بر آمار فعالين محکوم به زندان افزوده ميشود؛ دستگاه قضايی و امنيتی رژيم جمهوری اسلامی ايران نيز در پی اعدام يکايک اين فعالين ميباشد. بر اين اساس مداخه موثر و حمايت تمامی انسانهای آزاده و مجامع بينالمللی در مقطع حساس کنونی از زندانيان سياسی و مدنی را خواستاريم، تا مانع از وقوع هر فاجعه و تراژدی ديگری شده باشيم.

کمپين دفاع از زندانيان سياسی و مدنی (زير مجموعه سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان)
کانون دفاع از حقوق بشر در ايران
جمعيت حقوق بشر کردستان ايران - ژنو
جمعيت حقوق بشر کردستان (kmmk)
کميته بين المللی عليه اعدام
حاميان مادران پارک لاله ايران
حاميان مادران پارک لاله فرانکفورت
حاميان مادران پارک لاله دورتموند
حاميان مادران پارک لاله لندن
حاميان مادران پارک لاله هامبورگ
حاميان مادران پارک لاله فرزنو
همايش ايرانيان هامبورگ
انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ايران/ هامبورگ
جامعه دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ايران - سوئد
کميته مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی/ پاريس
کميته مدافع حقوق بشر در ايران - شيکاگو
کانون فرهنگ و هنر فرزنو
کميته کُردهای مقيم آمريکا برای دمکراسی و حقوق بشر در ايران
انجمن فرهنگی ايران و سوئيس - ژنو
بنياد اسماعيل خويی

احمد رافت/ منصور اسانلو/ سيروس ملکوتی/ خديجه مقدم/ رضوان مقدم/ منصوره بهکيش/ احمد باطبی/ حسن نائب هاشم/ امجد حسين پناهی / بهروز جاويد تهرانی/ فرناز کمالی/ ليلی حسن پور/ مينا احدی/ سعيد سنندجی/ محمدعلی خليلی/ لاله موذنزاده/ جمال پورکريم/ شيلر درويشی/ امير معماريان/ مهين شکرالله پور/ دکتر آزاد مراديان/ آريز داراپور/ جهانگير وليان/ حسن طالبی/ مهدی نخل احمدی/ رامين سهراب/ تيمور الياسی/ نگين شيخ الاسلامی/ زينب بايزيدی/ سيروان منصوری/ ارسلان ياراحمدی/ مريم حکمت شعار/ توران ناظمی/ هيوا کوردستانی/ شيرين نجفی/ فرشته ناجی حبيب زاده/ شيوا گنجی/ مادح نظری/ اقبال مرادی/ آزاد رضايی/ بهمن توتونچی/ آزاد محمدزاده/ کژال حاجی ميرزايی/ فاطمه رضايی/ نعمت ملا/ آتنا دائمی/ عفت ماهباز/ علی ماهباز/ فريد اشکان/ مريم اشرافی/ هايده قهرمانی/ زهره حبيب محمدی/ فروغ جواهری/ فرامرز بهار/ حسين منفردی/ فرشاد فرحسا/ مهرداد بران/ مظفر ادب/ جهان مهربخش/ بهمن امينی/ بهروز ستوده/ احمد مشعوف/ الاهه شکرائی/ نيما مشعوف/ انوشه مشعوف/ دريا خدير/ خسرو بندری/ ثريا فلاح/ فرامرز دادور/ پروين ملک/ مينا پرکار/ مهران براتی/ يزدان شهدايی/ يدی بلدی/ توفيق سهرابی/ مهدی وزيری/ جمشيد نعمتی/ جمشيد خونجوش/ عصمت بهرامی/ فريد حديدی/ ارسلان کهنمويی پور/ علی کريم زاده/ محمد نصيری/ عباس رحيميان/ پريچهر نعمانی/ فروزان عاملی/ آراز فنی/ فريبا عاملی/ آيدين فنی/ الميرا فنی/ السا فنی/ فرانک عاملی/ علی بيات/ آزرا آزری/ سپيده فارسی/ جواد جواهری/ شهلا عبقری/ سياوش عبقری/ افشين ابراهيمان اسماعيل ختايی