اين هم از کره خر شمالی، طنزنوشته ای از اسد مذنبی

در خبرها آمده بود که رهبر محبوب و خوش تيپ کره شمالی صد درصدی رای جمع کرده و اين نتيجه درخشان موجب خنده و نشاط درجهان شده.

اولا بايد گفت الحسود لا يسود. ثانيا به شما چه مربوطه که طرف چند تا رای آورده. مال خودش است. مگر از جيب شما خرج کرده؟ جد اندر جد زحمت کشيده اند تا توانسته اند ملتی تربيت کنند که برگ درخت می خورد اما عشق به رهبر توی خونش است و آنرا با خروار مال دنيا عوض نمی کند. بدبختا شما خودتان هزار جور وعده ناجور می دهيد و وای بحالتان اگر به يکی از آنها عمل نکنيد. خشتک تان را می کشند روی سرتان. مجبوريد تا شب رای گيری صدتا مناظره با رقيب تان برگزار کنيد، به دوربين خيره شويد و دروغ بهداشتی تحويل خلق الله می دهيد که خانواده تان خنده شان می گيرد. ولی خب بخاطر اينکه بتوانيد دو قران پول حلال دربياوريد و آسايشی برايشان فراهم کنيد، به روی خودشان نمی آورند. تازه پشت بندش چهل صد تا کارشناس می نشينند و با هزار دوز و کلک سر ملت را شيره می مالند تا شما چهار تا رای به کف بياريد و آخر سر هم معلوم شود که به غفلت خورده ايد.

توی همين کانادای ما، نخست وزير اصولگرايش جناب استفان هارپر با همه هارت و پورتش- بدبخت وزير خارجه اش هنوز که هنوز است از دنيا عقب است چون فکر می کند خليج فارس همان بندرعقبه است- با هزار تا دور و کلک محبوبيتش سی و سه درصد شده. در فرانسه اولاند بيچاره فکر می کرد حالا که رئيس جمهور شده می تواند بزند زيرش و اکنون که خرش از پل ورسای گذشته به همسرش بگويد ديگه دوستت ندارم. و آهنگ اندی بگذارد و دست افشان خطاب به معشوقه اش بخواند: خوشگلا بايد برقصن. و رای دهنده ها بزنند توی سرخودشان که چی می خواستيم چی شد!

جالبتر اينکه رسانه های ولی فقيه که خودشان تا ديروز به رسانه های غربی می گفتند بوق های استعماری، در تمسخر رهبر کره شمالی با آنها همصدا شده اند. چون امام راحل درهمان رفراندوم کذايی، هرچه زور زد نتوانست بيشتر از نود و نُه و نيم درصدر رای جمع کند. و مجبور شد تا آخر عمر به همان نيم درصدی ها دشنام بدهد(هرچه هم نيم درصدی می کشت تمام نمی شد) درحالی که رهبر جذاب کره شمالی، اصلا و ابدا انتخاباتی برگزار نکرده و معلوم نيست دنيا به چی می خندد؟ طفلک از بالای بالکن پرسيده: می خواهيم بازی کنيم کی با منه؟ ملت هم از پير و جوان يکصدا فرياد زده اند: ما ما. خيال می کنند مادرشان را صدا می زدند؟ نخير چون اصلا حرف نزده اند. سازمان های موازی با نيت خوانی پی برده اند که ملت صددرصد دلشان با رهبر است. چون بزنم به تخته ايشان اصلا مخالفی ندارد. يک نفر بود آنهم سگ ها خوردنش تمام شد رفت پی کارش. دنيا خيلی خوش شانس بود که رهبر فرزانه کيم جونگ اون، انتخابات برگزار نکرد. آنوقت ممکن بود خيلی ها از روی عشق و علاقه چند بار به ايشان رای بدهند و درصد مجبور می شد بزند به چاک و رهبر با بصيرت خدا درصد رای می آورد. که درآنصورت خداييش خيلی بيشتر از حالاحال گيری می شد. چون پدربزرگ خدابيامرز ايشان، کيم ايل سونگ نيز با هزار درصد انتخاب شده بود. مرحوم ابوی، کيم جونگ ايل، با دويست و پنجاه درصد رهبر شده بود. خدارا چه ديديد، شايد نوه ی جناب کيم جونگ اون، يعنی "جيم آخ جون" با بينهايت درصد از توی شکم مادر جيم شود و همه ختم بخير شوند.