بحران بساز! باج بگير! بابک داد

چيز تازه اي نيست؛ مي توان بحران ساخت و امتياز گرفت. كاري كه جمهوري اسلامي در فلسطين و لبنان و سوريه و افغانستان و عراق كرده و امتيازهاي فراواني بابت بحران هايي كه ساخته و در خفا آن را مديريت كرده، كسب كرده است. اين بار، هدف مواد مخدر است كه مي تواند براي غرب خوفناك تر از بمب اتمي باشد. اگر سپاه ترانزيت مواد مخدر به اروپا را "هدفمند" مديريت كند، باز هم حكومت اسلامي مي تواند از غرب امتياز بگيرد

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

ویژه خبرنامه گویا

بالاخره آن سيصد كيلومتر از "مرزهاي ترانزيتي مواد مخدر" در استان سيستان و بلوچستان به سپاه پاسداران واگذار شد! سيصد كيلومتر استراتژيكي كه با افغانستان و پاكستان همجوار است، ديروز شنبه از نيروي انتظامي (دولت) به سپاه پاسداران (حكومت) واگذار شد. اولين بار چهار ماه قبل، در آذرماه 92 13 رحماني فضلي وزير كشور از همين "300 كيلومتر!" سخن گفت. او اشاره كرد كه اين خط مرزي "امنيت ضعيفي دارد و به درستي كنترل نمي شود و محل نفوذ مواد مخدر به كشور اين 300 كيلومتر خط مرزي ايران است!" از همان موقع معلوم بود خواب تازه اي براي اين قسمت كشده اند. اما براي زمينه سازي، نياز به يك بازي رواني تازه بود.

اول:

يك روز قبل از اين واگذاري مشكوك، در فيسبوك نوشتم كه به احتمال زياد اقدامات افراطي گروه جيش العدل، «زمينه سازي» براي سهم خواهي سپاه پاسداران است. بخشي از آن يادداشت چنين بود: در پشت گروه ‫جیش العدل، من دست یک مافیاي بزرگ از ‫سرداران سپاه و ‫بخشي از سران حکومتي را می بینم. بخصوص گروهی که به احتمال فراوان توسط ‫جبهه پایداری و آیت الله ‫‏مصباح یزدی هدايت مي شوند و با حمایت مالی تیم ‫‏احمدی نژاد راه اندازی شده اند و تا سهم گروههای افراطی و ‫‏تندرو را از ‫‏دولت روحانی نگیرند، به هر کاری دست خواهند زد. با نگاهی به فرضيات اولیه درباره شکل گیری گروه ‫‏القاعده و طالبان توسط قدرتهای غربي، می توان ظهور گروه جیش العدل را هم در همين راستا ارزيابي و آن را محصول تندروهاي حكومتي دانست. پیش بینی منطقی و محتمل این است: ‫ ‏در روزهاي آينده، وقتي موج نااميدي درباره پنج مرزبان اسير در جامعه بالا برود، سپاه پاسداران در ظاهر با سرعت و در عملیاتی محیرالعقول(!) وارد عمل مي شود و احتمالا" ‏اسیران باقیمانده را [به شکلی نمایشی] آزاد خواهد کرد و يا به جيش العدل ضرباتي وارد مي كند تا «قدرت نظامي» و شایستگی عملیاتی سپاه را به نمايش بگذارد. سپاه با اين كار براي «‫بقاء در قدرت» به ‏ببت رهبری و دولتمردان جديد علامت مي دهد و سهم خود را از "مرزها" مطالبه مي كند.

جیش العدل شبیه گروه القاعده خیلی ناگهانی زاده شد و خیلی عجیب و زود هم قدرت گرفت. ممكن است اين گروه وابسته به هرجايي (داخل يا خارج) باشد؛ اما به این احتمال هم اندکی بیاندیشیم که بخشي از سران حکومت ايران، مادر این طفل خشن باشند. با همان استدلالي که عده اي (از جمله مقامات حكومت ايران) بارها مي گفتند كه گروههايي مانند طالبان و القاعده را خود آمریکایی‌ها ساخته اند، ممكن است بخشي از تندروهاي حكومت ايران از همين سرمشق تمرين كرده باشند تا با ساختن گروههاي تندرو و ضدمردمي (اينجا جيش العدل) به هدفهاي بزرگتري برسند. چندان بعيد نيست بخشهايي از حكومت و سپاه «مادر» گروههايي نظير جیش العدل باشند. هرچه باشد، منفعت عمليات اين گروه به جيب سپاه واريز خواهد شد. / ششم فروردين

***

دوم:

ديروز شنبه واگذاري سيصد كيلومتر از مرزهاي حساس ترانزيت مواد مخدر به سپاه قطعي شد و آن شبهه و احتمال را تقويت كرد كه كارهاي افراطي جيش العدل، به منظور برانگيختن احساسات عمومي و "زمينه سازي" براي هدفي بود كه تا اينجا براي سپاه پاسداران درآمدي چند صد ميليارد دلاري خواهد داشت.

اينك سپاه پاسداران به بهانه برخورد قاطعانه با گروگانگيرهاي جيش العدل، وارد معركه شده و در قدم اول، كنترل خط مرزي سراوان يعني اختيار ورود حداقل «سه هزار تن ترياك» از افغانستان را در دست گرفته است! بر اساس آمار دولتي، فقط يك سوم اين مواد مخدر به اروپا ترانزيت مي شود و «دو هزار تن ترياك» در داخل كشور به انواع "نشئه جات و مواد مخدر" تبديل مي شوند!

«بهانه» سپاه پاسداران براي مرزباني از اين سيصد كيلومتر استراتژيك و حساس، سركوب گروههايي نظير جيش العدل است! گروهي كه به احتمال زياد «دست ساخته» بخشي از سرداران قاچاقچي سپاه است و با فيلمي كه از گروگانگيري پنج سرباز بيگناه منتشر كردند، احساسات عمومي را برانگيخته اند. بديهي است مردم به خاطر اينكه سپاه براي سركوب جيش العدل وارد عرصه «مرزباني» شده، خوشحال مي شوند و در انتظار عمليات آزادسازي گروگانها هستند. اين وسط شايد يك شعبده بازي عملياتي هم رخ بدهد و سپاه بتواند حضور خود را در مرزهاي سراوان توجيه نمايد. اما نكته اينجاست كه اگر از اين خوشحالي كمي به آنسو تر نگاه كنيم، اين واقعيت تلخ را مي بينيم كه «توافق دولت روحاني با سپاه» براي دادن اين سهم ويژه، حداقل از آذرماه 92 يعني چهارماه قبل زمينه چيني شده. همان وقتي كه وزير كشور از مرز سيصد كيلومتري ناحيه سراوان به عنوان «مرزهاي ضعيف» نام برد، در واقع در حال زمينه سازي بود تا اين واگذاري غيرقانوني به شكلي مقبول و محكمه پسند انجام شود و شك برانگيز هم نباشد.

اين وسط كمتر كسي پشت گروه جيش العدل، به اهداف و نيّت "ويژه خواري سپاه" توجهي داشت و همگان بدرستي نگران جان آن پنج اسير بودند و هستند. اما قربانيان اين داستان، فقط "جمشيد دانايي فرد" و چهار مرزبان اسير ديگر نيستند. قرباني ها را به زودي در افزايش آمار قربانيان اعتياد و درآمدهاي بي حساب و كتاب سپاه از راه ترانزيت مواد مخدر خواهيم ديد كه صدها برابر درآمد اسكله هاي قاچاق و نفت فروشي، از راه فروش و ترانزيت سه هزار تن مواد مخدر نصيب برادران قاچاقچي خواهد كرد.

بد نيست دو نكته را از نظر دور نگه نداريم:

يك: وقتي فساد در اجزاي يك حاكميت رسوخ مي كند، تعجبي ندارد كه بشنويم مرزها و مسيرهاي حساس ترانزيت مواد مخدر و قاچاق كالا، در برخي موارد با «طرح زوج و فرد» بين نيروي انتظامي و ارتش و سپاه پاسداران (بسيج) تقسيم مي شوند. در زمان دولت اصلاحات، در اين رابطه تحقيقاتي از دوستاني كه در ستاد مبارزه با مواد مخدر داشتم، كردم كه هيچ روزنامه اي حاضر نشد يادداشت كوتاهم درباره اين فاجعه را چاپ كند. آنجا بود كه به تلخي دريافتم باندهاي قاچاق مواد، براي عبور سالم و بي خطر از مسيرها با يكي از اين نيروهاي مسلح مشاركت مي كنند و به مقامات رابط ر اين نيروها «سهم گذر كالاي قاچاق» پرداخت مي كنند تا بدون خطر كالاي ممنوعه خود را به اروپا منتقل كنند.

گاهي براي "روز مطلوب" يا "مسير خاص"، بين پليس و ارتش و سپاه و بسيج اختلاف نظرهايي رخ مي داد كه باعث مي شد باندهاي تحت حمايت يكديگر را هدف بگيرند و منهدم و متلاشي كنند. بخاطر اين فساد گسترده در اين نهادهاي مسلح، مسئله مبارزه با قاچاق مواد مخدر و كالا در كشورمان همچنان لاينحل باقي مانده است. يكي از مسئولان ستاد مبارزه با مواد مخدر در دولت اصلاحات يك بار به من گفت: هر وقت شنيديد كه يك باند بزرگ مواد مخدر متلاشي شده، بدانيد پاي دو احتمال در ميان است: يا قاچاقچيان "سهم گذر" خود را به موقع و به اندازه نداده اند! و يا اختلالي در تقسيم روزهاي زوج و فرد رخ داده و قاچاقچيان بيخبر هم به دام نهاد رقيب افتاده اند! در حقيقت بسته به اينكه يك باند قاچاق تحت حمايت كدام نهاد باشد، و قدرت سياسي آن نهاد چقدر باشد، تجارت آن باند موفق مي شود و يا شكست مي خورد!

جالب اين است كه هم اهالي حاكميت و هم دولت اين واقعيتها را مي دانند؛ اما عزم و جرأت برخورد با اين فساد گسترده وجود ندارد و البته "سهم" آقايان و بزرگان به صورت جنسي يا نقدي داده مي شود.

دو:واگذاري انحصاري سيصد كيلومتري، يعني اينكه اين خط مرزي پر تردّد، در مونوپول و انحصار سپاه در مي آيد و سپاه با همان «مديريت غيرپاسخگو» و خودمختاري كه دارد، انحصار ويژه و غيرقابل تصوِّري بر تردد مواد مخدر و قاچاق در اين خط مرزي مهم خواهد داشت.

سه: اسكله هاي غيرقانوني سپاه مدتهاست قادر به قاچاق كالا از مسير خيلج فارس نيست. ناوهاي بين المللي مستقر در خليج فارس بدليل تحريمهاي اقتصادي اجازه تردد كشتي هاي ايراني و محموله هاي قاچاق سپاه را نمي دهند. از طرفي دست سپاه از صدور نفت هم كوتاه است و تحريمهاي نفتي و بانكي، اين چشمه ثروت را هم به روي برادران بسته است. حالا بازار جديدي لازم است؛ مديريت ترانزيت مواد مخدر. سيصد كيلومتر خط مرزي و ترانزيت بي حساب و كتابي كه توسط برادران قاچاقچي به ثروتي كلان براي ارسال به حماس و سوريه و لبنان و ماجراجويي هاي نظامي و سياسي اين نهاد تبديل خواهند شد. و بدبختانه بازار داخلي پررونق مواد مخدر را هم، پرشمارتر و جامعه جوان ما را بيمارتر از قبل خواهند كرد.

سپاه سهم تازه را از ترانزيت مواد مخدر مي خواست كه ابتدا بحث آن «سيصد كيلومتر ضعيف!» و استراتژيك توسط وزير كشور دولت روحاني مطرح شد. سپس تحريك اهل سنت توسط مصباح يزدي و افراد افراطي شروع شد. تحريك مردم محروم سيستان و بلوچستان بيشتر شد. همزمان 14 مرزبان ايراني كشته شدند و جيش العدل در يك صبحگاه، با دوربين و بدون هيچ مقاومتي وارد چادر خواب پنج سرباز مرزبان شد و آنها را اسير كرد! حالا مردم نگران ايران، خوشحالند كه سپاه وارد معركه شده تا اين مرزبانان بيگناه كشته نشوند. اما همه اين دعواها بر سر گرفتن همان خط ترانزيتي بود كه بايد سهم برادران قاچاقچي مي شد. جيش العدل چه مخالف حكومت باشد، و چه دست ساخته خود حكومت و سپاه باشد، فرقي نمي كند. اين گروه افراطي اين پازل را به نفع مالكيت سپاه بر مرزهاي سراوان تكميل كرد. چيز تازه اي نيست؛ مي توان بحران ساخت و امتياز گرفت. كاري كه جمهوري اسلامي در فلسطين و لبنان و سوريه و افغانستان و عراق كرده و امتيازهاي فراواني بابت بحران هايي كه ساخته و در خفا آن را مديريت كرده، كسب كرده است. اين بار، هدف مواد مخدر است كه مي تواند براي غرب خوفناك تر از بمب اتمي باشد. اگر سپاه ترانزيت مواد مخدر به اروپا را "هدفمند" مديريت كند، باز هم حكومت اسلامي مي تواند از غرب امتياز بگيرد. شايد شعار جمهوري اسلامي در ديپلماسي منحصر به فردش اين باشد: بحران بساز، باج بگير!

فرصت نوشتن، وبلاگ بابك داد
http://babakdad.blogspot.com

فيس بوك همگاني بابك داد
https://www.facebook.com/babakdad.page

لينك منابع:

اعلام وزير كشور درباره ضعف مرزباني در سيصد كيلومتر از مرزهاي استان سيستان و بلوچستان

http://www.asrkhabar.com/fa/news/30525/%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%B1%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A2%D9%85%D8%A7%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D9%85%D8%AE%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%AD%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA

خبر واگذاري سيصد كيلومتر از مرزهاي سيستان و بلوچستان به سپاه

http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2014/03/140329_saravan_sepah.shtml