چرا زن خطرناک است؟ لاله حسين پور

اگر اتومبيلی که می خريد، ناگهان راهش را کج کند و به فشار گاز و ترمز شما تن ندهد و از رسيدن به هدفی که شما انتخاب کرده ايد، سرپيچی کند، چه می کنيد؟
دليل خطرناک بودن زن دقيقا در همين چند سطر نهفته است.
وقتی که زن را به مثابه کالا مالک می شوند، اگر انتظارات شان را پاسخ ندهد، چاره ای جز سرکوب کردنش ندارند!!!!
توجه کنيد، زن به مثابه کالا ارزش فوق العاده بالايی دارد. جامعه طبقاتی- مردسالار نمی تواند بدون زنان بر سر پا بايستد. نقش زنان در اين جامعه بسيار حياتی است. قدرت ها نقش و وظيفه ای برای زنان تعيين کرده اند که اگر ايفا نشود، بند بند جامعه از هم می گسلد.
بنابراين نافرمانی زنان، خطری جدی ست.

اين بحث تنها منحصر به کشور ما نيست، بلکه به کل جهان و مناسباتی که بين حکومت ها و انسان ها برقرار است، مربوط می شود. اگر جوامع مدرن را با جوامع سنتی مقايسه کنيم، در نگاه اول فاصله بين احترام به زنان و جايگاه شان در اجتماع را در اين دو جامعه بسيار زياد می بينيم. اما اگر مجددا و کمی عميق تر به اين رابطه بنگريم، می توان ديد که چطور در جوامع مدرن، همان مناسبات کالايی با زنان را در کادوهای گران بها بسته بندی کرده اند که در جوامع غير مدرن با سرکوب به پيش می برند. دراصل تفاوت کيفی چندانی در مناسبات بين قدرت ها و انسان ها در کل جهان وجود ندارد.
اگر اکنون در مجلس ايران بحث اصلی روی شلوار چسبان (ساپورت) زنان است، در اروپا، اين مدسازان هستند که رنگ و مدل لباس را برای سال جاری تعيين می کنند و اگر رعايت نشود، فرد مزبور البته شلاق نمی خورد، اما در محيط خود به پس معرکه می افتد. درواقع تعيين و تکليف برای پوشش در کاغذ کادويی زرق و برق داری به مردم ارائه می شود که چشم های شان را خيره کرده و خود نيز متوجه نيستند که به شکلی ديگر موظف به پوشيدن اين يا آن لباس شده اند.
البته اگر نظردختری را که بخاطر موی جلوی پيشانی يا شلوار چسبان شلاق خورده است، بپرسيد، صددرصد ارجحيت را به تبليغاتی می دهد که آرام آرام در سلول های مغزش رسوخ کند تا اين که ضربه های شلاق را بر روی پاهايش احساس کند. نتيجه اما، يکی ست. قدرت انتخاب از فرد دزديده می شود. انسان از خود بيگانه شده و با بندهايی مرئی يا نا مرئی حرکت می کند.
چرا نافرمانی زن خطرناک است؟
بياييد ببينيم اگر زنان از وظايفی که جامعه طبقاتی- مردسالار به عهده شان گذاشته تخطی کنند، چه می شود.

کار ِ خانه
اگر زن از انجام کارهای خانه و نگاه داری فرزندان سلب مسئوليت کند، چه پيش می آيد؟ صددرصد در بلند مدت شيرازه نظم و ترتيب در زندگی مرد و همين طور فرزندان از هم می گسلد. اعتشاشی که در خانه به وجود می آيد، اثر خود را در رابطه با فرزندان، در مدرسه و در رابطه با مرد، برسرکار می گذارد و در اين صورت جامعه نيز دچار درهم ريختگی و وقفه در انجام کارها شده و نظم اقتصادی را بر هم می ريزد. البته اين ها در صورتی است که يک زن ديگر جانشين زن اول نشود. در چنين مواقعی معمولا مادر، خواهر يا خدمت کار برای انجام وضيفه زن در پشت جبهه حضور پيدا می کنند.

توليد مثل
اگر زن از توليد مثل خودداری کند، چه حادثه ای پيش می آيد؟ توضيح زيادی لازم نيست. عواقب پايين رفتن رشد جمعيت را در جامعه خودمان شاهديم. هم اکنون قوانين بسيار سختی در همين رابطه به تصويب رسيده است. جوامع صنعتی نيز که با ميزان پايين و يا منفی رشد جمعيت روبرو هستند، مشکل را بسيار جدی می گيرند. وظيفه اصلی زن در همه جهان توليد مثل است و اگر زن از اين وظيفه تخطی کند، در جوامعی مشابه ما، فشار، محدوديت و محروميت از وسايل ضد بارداری و حتی زندان و سرکوب در انتظارش است و در جوامع مدرن با رسوخ در مغزها و امتيازات و غيره. حتی در اين جوامع نيز شاهد محدوديت های مربوط به سقط جنين هستيم و روز به روزبر اين محدوديت ها افزوده می شود.

فمينيسم
اگر زن ادعای برابری با مرد کند، چه عواقبی در جامعه دارد؟
آن ها از خانه بيرون می آيند، به تحصيل می پردازند، به ويژه در رشته هايی که در جامعه "مردانه" تلقی می شوند. هم چنين مشاغل "مردانه" را انتخاب کرده و جای مردان را پر می کنند. از نظر اقتصادی به استقلال می رسند و ديگر از تنها ماندن نمی ترسند. آن ها در سنين بالاتر ازدواج می کنند و کمتر به بچه دار شدن فکر می کنند. آن ها به استقلال فکری و تصميم گيری می رسند و ديگر تن به اوامر و برخورد از بالا نمی دهند. آن ها مطالبات شان را در جامعه دنبال کرده و در مقابل قدرت هايی که در پی محدود کردن زنان هستند، می ايستند. فمينيسم خطری بالفعل برای رژيم و جامعه محسوب می شود.

هم جنس خواهی
اگر هم جنس خواهی در جامعه نرمال تلقی شود، چه می شود؟
طبيعی است که اگر دو زن يا دو مرد اجازه داشته باشند، با هم زندگی کنند، مشکل توليد مثل به مشکل اصلی حاکمان تبديل می گردد.
واقعيت اين است که اگر جمعيت جهان رو به کاهش بود و اگر نسل انسان در حال نابودی بود، می توانستيم بحثی را باز کنيم و به دنبال راه حل باشيم. اما حال که کره زمين در حال بادکردن است و جمعيت گرسنه جهان روز به روز افزايش می يابد، بايد ديد که چه نيازی به افزايش رشد جمعيت در يک کشور است؟ تنها انگيزه ای که وجود دارد، همانا جنگ طلبی، نژاد پرستی و پر کردن پشت جبهه با گوشت انسانی است.
در واقع خانواده به شکل مرد، زن، فرزند بهترين شکل برای حفظ جامعه طبقاتی- مردسالار است. در اين خانواده، زن می بايست کارهای مربوط به خانه و فرزند را پيش برده و فرمان بردار مرد باشد. جامعه سرمايه داری نه تنها برای ابقای چنين خانواده ای تلاش می کند، بلکه از کار نيمه وقت و ارزان زنان نيز سود می برد. زنی که کارهای خانه و فرزندان را انجام دهد و چند ساعت نيز به کارهای جامعه بپردازد، زن ايده آل جامعه مدرن کنونی است.
در نتيجه هر انحرافی از اين شکل از خانواده، انحرافی نابخشودنی به شمار می رود که يا بايد با سرکوب و اعدام از بين برود و يا با تبعيض و آن را در حاشيه جامعه قرار دادن.

تابو
زنان تابوهای جامعه را می شکنند و طرحی نو درمی اندازند. آن ها قبل از آن که خطری برای مردان باشند، خطری هستند برای حاکمان. مردسالاری ذاتی مردان نيست، بلکه ذاتی قدرت هاست. تابوها راه را برای ابقای تبعيض ها هموار می کنند و حاکمان بر تبعيض ها تکيه دارند. جامعه طبقاتی- مردسالار بر اساس تبعيض بر سرپا ايستاده است. بدون تبعيض پايه های قدرت سست شده و واژگون می شود. حال که بر تبعيض جنسيتی فوکوس می کنيم، می بينيم که زن به مثابه يک کالای ارزش مند و حياتی برای چنين جامعه ای، اگر از وظايف خود تخطی کند، چه خطری متوجه آن خواهد شد.
ديگر اين سئوال که آخر چرا رژيم از جوراب شلواری زنان می ترسد، سئوال بی جايی نيست. اين نافرمانی زنان است که خواب را بر چشم رژيم حرام کرده است.

https://lalehhoseynpour.wordpress.com/wp-admin/