چه معجونی در آن پيمانه بوده؟
که برده بينش و درک و شعورش

مگر باد و هوا در خمره رفته؟
که خرواری شده باد گلويش

اگر رهبر شدن از مکرِ يار است
چرا خواری بشد سر رشته دارش؟

مگر خاری خلد در جسم و جانش؟
که افزون ميشود هر دم فغانش

چرا غوطه خورد در بحرِ اوهام
کِه خواند وردِ جن در بيخِ گوشش؟

مگر بر چشم او قيری نشسته؟
که دشمن بيند او در هر دو سويش

چو با بی مايگان ميثاق بسته
ز فتنه پر شده جامِ وجودش

نشانده غاصبی در جای قاضی
که بوسد دست او, نعلينِ پايش

شده غارتگری خویِ اميران
که از زورِ سپه جويد بقايش

چو چشمِ ديدن آذر ندارد
تهِ چاهی شده بيتِ سياهش

فرو چون ميرود در گودِ گرداب
نمانده جز فنا در پيش رويش