اگر یهود و مسلمان...ویدا فرهودی

در این زمان مهیبی که بایدش بنگارم 
اگر چه رنج به اوج است، مجال گریه ندارم 
  
وظیفه ی من شاعر، شنیدن است و نوشتن 
صدای مرگ می آید و بایدش بنگارم 
  
که روزی ِ من عاشق، مرور تازه ی درد است 
و این که خار ملالی به پای عشق بکارم
  
صدای مرگ می آید ز جای جای فلسطین 
چگونه زَهر ِ صدا را یه کام شعر گذارم؟ 
  
اگر یهود و مسلمان، یگانه اند به یزدان 
سزا است آه بلندی از عمق درد برآرم 
  
خدایشان به قساوت، به کار قسمت مرگ است 
سفیر جنگ و جنون را چسان خدا بشمارم؟ 
  
قلم به شعر نشسته و گویدم که بباران  
مکلفم که به حکمش به سان ابر ببارم
  
و خانواده ی انسان،به نام صادق ایمان 
کتاب ننگ گشوده،به خواندنش مگمارم!
  
بگویمش که قلم را وظیفه سخت مهیب است 
که باید عمق بلا را به واژه ها بسپارم 
  
مدد که تلخ مجالی برای گفتن شعر است 
اگر چه فاجعه موهن، ببایدش بنگارم 
  
ویدا فرهودی
2014