چرا مسلمانان معتدل در برابر جنايات داعش ساکت‌اند؟ حميد فرخنده

چرا مسلمانان معتدل در کشورهای اسلامی يا در پايتخت‌های کشورهای بزرگ جهان برای اعتراض به جنايت داعش و تفسير ضدانسانی آن‌ها از اسلام به خيابان‌ها نمی‌آيند؟ چرا ما تاکنون شاهد حتی يک تظاهرات از سوی مسلمانان عليه داعش نه در کشورهای اسلامی و نه در کشورهای غربی نبوده‌ايم؟ چرا شيوخ دانشگاه الازهر يا مراجع قم در محکوميت اعمال اين گروه بنيادگرا بيانيه نمی‌دهند يا مسلمانان را به اعتراض دعوت نمی‌کنند؟

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

[email protected]

طی دوماه گذشته جهان شاهد کشتارهای فجيع، به اسارت گرفتن زنان، وادار کردن پيروان ساير اديان به گرويدن به اسلام يا مرگ و انهدام اماکن مقدس و تاريخی منطقه تحت کنترل خود از سوی گروه داعش بوده است. داعش افراطی ترين گروهی است که تاکنون دنيای اسلام در دروان معاصر به خود ديده است. چگونگی تشکيل، رشد و پيشرفت های سريع اين گروه در بخش های از مناطق سنی نشين عراق از زوايای مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. اما يکی از شگفت انگيز ترين نکته هايی که در ارتباط با اين گروه مطرح است و کمتر در رساناهای بين المللی مورد توجه و نقد قرارگرفته، سکوت کشورهای اسلامی، مجامع مرجع اسلامی و جامعه مدنی مسلمانان چه در داخل و چه در خارج از کشورهای اسلامی، در مورد جنايات اين گروه است.

درحاليکه طرفداران داعش با استفاده يا درحقيقت سوء استفاده از حق آزادی بيان در لندن و برلين به هواداری از اين گروه تظاهرات برپا می کنند و حتی در خيابان های اين شهرها آزادانه به عضوگيری می پردازند، چرا مسلمانان معتدل در کشورهای اسلامی يا در پايتخت های کشورهای بزرگ جهان برای اعتراض به جنايت داعش و تفسير ضدانسانی آنها از اسلام به خيابان ها نمی آيند؟ چرا ما تاکنون شاهد حتی يک تظاهرات از سوی مسلمانان عليه داعش نه در کشورهای اسلامی و نه در کشورهای غربی نبوده ايم؟ چرا شيوخ دانشگاه الازهر يا مراجع قم در محکوميت اعمال اين گروه بنيادگرا بيانيه نمی دهند يا مسلمانان را به اعتراض دعوت نمی کنند؟ چرا مسلمانان ميانه رو که نزديک به ۱۰ درصد جمعيت شهرهای بزرگ برخی کشورهای غربی را تشکيل می دهند برای ساخته شدن يا نشدن يک مسجد در اين کشورها واکنش نشان می دهند و فعالانه وارد عرصه عمل می شوند، ولی در برابر کشتار مردم بويژه زنان و کودکان خردسال در جهنم کوه های سنجار که از سوی يک گروه اسلامی افراطی زير پرچم" الله، محمد و رسول" صورت می گيرد اعتراضی ترتيب نمی دهند، بيانيه ای صادر نمی کنند يا در ارسال کمک های انسانی پيش قدم نمی شوند؟ مرز مسئوليت پذيری جوامع اسلامی ميانه رو کجاست؟ چرا بايد تقريبا هميشه فقط کشورهای بزرگ غربی کمک رسان به مردمی باشند که قربانی اعمال و جنايات گروه های بنيادگرای اسلامی هستند؟ اگر کشورهای اسلامی می گويند دارای امکانات نظامی و لوژستيکی لازم برای کمک رسانی نيستند، چرا در کمک های مالی برای رساندن آب، غذا، دارو و چادر برای اين اين قربانيان پيش قدم نمی شوند؟ چرا حداقل به حمايت معنوی از اين قربانيان نوعی اسلام سلفی برنمی خيزند؟ علت اين بی تفاوتی و بی مسئوليتی جمعيت عظيم مومنان مسلمان نسبت به امنيت و جان انسان ها در کجاست؟

چگونه است که علمای جامع الازهر برای واجب بودن يا نبودن روزه برای اعضای تيم فوتبال فلان کشور اسلامی هنگام شرکت در مسابقات فوتبال فتوا صادر می کنند و نظر می دهند، اما برای قتل عام مردم، کشته شدن کودکان در اثر تشنگی در گرمای طاقت فرسای تابستان عراق، و به اسارت بردن زنان توسط داعش در بخش هايی از شمال عراق نه کلامی می گويند نه بيانيه ای می نويسند؟ اينکه امريکا و ديگر کشورهای غربی را در پروبال گرفتن داعش مقصر بدانيم،که چنين نيز هست، چيزی از مسئوليت مسلمانان و نهادهای مرجع آنان برای جلوگيری از کشتار بيشتر، کاهش آلام قربانيان و همدردی با آوارگان ايزدی که برای نجات جان خويش خانه و کاشانه خود رها کرده و گاه با پای برهنه راهی کوه و صحرا شده اند، و نهايتا محکوم کردن اين جنايات بسيار شنيع، نمی کاهد.

موفقيت داعش در گسترش دامنه نفوذ خود هم بی ثباتی برای کشورهای مسلمان بدنبال خواهد داشت هم خطری برای رشد تروريسم در کشورهای غربی در برخواهد داشت. حدود ۱۰ درصد قربانيان فيزيکی رشد تروريسم در غرب نيز مسلمانان ساکن اين کشورها خواهند بود. از سوی ديگر رشد تروريسم اسلامی در غرب به افزايش اسلام هراسی و نژادپرستی خواهد انجاميد. ازآنجاکه بسياری از نيروهای پيوسته به داعش جوانان خانواده های مهاجران مسلمان ساکن کشورهای غربی هستند که بر بستری از عدم جذب در جوامع ميزبان و تحت تاثير تبليغات و وعده های داعش به اين گروه تروريستی پيوسته اند، از هم اکنون نگران بازگشت اعضای داعش به مثابه سفيران ترور به کشورهای مبدا خود هستند. آنها تلاش های خود را هم برای جلوگيری از جذب جوانان خانواده های مسلمان به داعش و هم برای مقابله با تروريسم برخاسته از از اين گروه افراطی در آينده، آماده می سازند.

گذشته از وظيفه اخلاقی و انسانی، حتی اگر مسلمانان ميانه رو از زاويه منافع گروهی خويش به موضوع بنگرند، به سود آنان است از اسلام افراطی داعش فاصله بگيرند، با داعش و داغش با بی تفاوتی برخورد نکنند و افکار و اعمال آنها را در ساحت مسلمان محکوم کنند.