خواسته سيمين بهبهانی برای خاک‌سپاری

سيمين بهبهانی که هنوز برنامه مراسم تشييع پيکرش مشخص نيست می‌خواسته در امام‌زاده طاهر کرج در جوار همسرش به خاک سپرده شود.

يکی از بستگان اين شاعر درباره مراسم تشييع او به خبرنگار ادبيات خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: خواست ايشان بود که در محل مقبره شوهرشان دفن شوند، منتها امروز درگير کارهای بيمارستان بوديم و فردا (چهارشنبه، ۲۹ مرداد) بايد کارهای اداری را انجام دهيم و ببينيم چطور پيش می‌رود.

علی بهبهانی، پسر سيمين بهبهانی، نيز با اشاره به تمايل و خواست مادرش برای دفن شدن در جوار همسر و نوه‌اش در امام‌زاده طاهر کرج، به ايسنا گفت: ما از متولی آن‌جا برگه‌ای داريم که مربوط به سال ۸۶ است. اما هنوز هيچ چيز مشخص نيست. فعلا با دوستان وکيل، نويسنده و اعضای خانواده در تکاپو هستيم.

او همچنين گفت زمان و نحوه برگزاری مراسم تشييع و خاک‌سپاری سيمين بهبهانی فعلا مشخص نيست و در روزهای آينده مشخص می‌شود و مراسم احتمالا پنج‌شنبه يا جمعه برگزار می‌شود.

به گزارش ايسنا، سيمين بهبهانی بامداد امروز (سه‌شنبه، ۲۸ مردادماه) در سن ۸۷ سالگی بر اثر ايست قلبی و تنفسی در بيمارستان پارس تهران درگذشت.

او زاده‌ ۲۸ تيرماه سال ۱۳۰۶ در تهران، به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های تازه به «نيمای غزل» معروف است.

سيمين خليلی معروف به «سيمين بهبهانی» فرزند عباس خليلی (شاعر، نويسنده و مدير روزنامه اقدام) بود. او ابتدا با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسر خود شناخته شد ولی پس از او با منوچهر کوشيار ازدواج کرد.

سيمين که در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده حقوق شد، سال‌ها در آموزش و پرورش با سمت دبيری کار کرد.

«سه‌تار شکسته»، «جای پا»، «چلچراغ»، «مرمر»، «رستاخيز»، «خطی ز سرعت و از آتش»، «دشت ارژن»، « گزينه اشعار»، «آن مرد، مرد همراهم»، «کاغذين‌جامه»، «کولی و نامه و عشق»، «عاشق‌تر از هميشه بخوان»، « شاعران امروز فرانسه»، «با قلب خود چه خريدم؟»، «يک دريچه آزادی»، «مجموعه اشعار» و «يکی مثلا اين‌که» از جمله کتاب‌های منتشرشده توسط اين شاعرند.