انتقاد صادق زيباکلام از سخنان روحانی در دانشگاه تهران

صادق زيباکلام در روزنامه اعتماد نوشت: سخنان حسن روحانی در جمع دانشگاهيان دانشگاه تهران که به مناسبت آغاز سال تحصيلی جديد ايراد شد، حاوی مطالب جديد و دربرگيرنده بيانات چندان شجاعانه و مقتدرانه‌يی نبود. اگر از اين نقطه ضعف مطالب وی بگذريم سخنان وی حاوی دو نقطه قوت اصلی است؛ نخست اينکه در اين همايش مطالب کليشه‌يی در مورد وضعيت فرهنگ مطرح نشد.

اظهارنظرهايی در اين چارچوب که ما مورد هجوم فرهنگ بيگانه هستيم، به مقوله فرهنگ اهميت داده نمی‌شود، مردم ناراضی هستند و مسائلی از اين قبيل از مطالبی بود که می‌توان ادعا داشت که رييس‌جمهوری گرد کليشه‌هايی از اين دست نگشت. وی مواضع اين روزهای اصولگرايان را درباره علم و دانشگاه و مطالبی که از زبان آنان در اين خصوص گفته می‌شود تکرار نکرد. اما نکته دوم سخنان وی عدم تاکيد بر بومی‌سازی علمی است که با وجود ابراز نگرانی بسياری سخنی از آن به ميان نياورد.

وی از بيان آنچه در سخنرانی اصولگرايان بلافاصله به اين پرداخته می‌شود که علم و دانش را بومی‌سازی کنيم که البته تلاش‌هايی نيز در اين مسير صورت گرفته است خودداری کرد و از آنچه مدنظر شورای عالی انقلاب فرهنگی است سخنی نگفت. اما با گذشتن از اين نقاط قوت از وی انتظار داشتيم در خصوص آزادی انديشه و ضرورت آن جدی‌تر و صبورانه‌تر صحبت می‌کرد. وی نگفت دانشجويان نبايد ستاره‌دار شوند، آزادی انجمن‌ها و تشکل‌های دانشجويی از مسائلی بود که مطرح کرد اما به نوع ديگری. بايد می‌گفت در دولت من اجازه نمی‌دهم دانشجويان ستاره‌دار شوند. بايد می‌گفت در دولت من اساتيد نبايد برای گفتن نظر خود مواخذه شوند، بازنشسته شوند، ممنوع‌التدريس شوند. اينها از رييس‌جمهور انتظار می‌رفت.

بيان اينکه حرف مغرضانه و منتقدانه زده نشود مشکلی را حل نمی‌کند. آقای روحانی کليشه‌هايی از اين دست را نبايد بيان می‌کرد. اينکه انتقاد سازنده چيست کليشه‌هايی است که از آن معمولا بهره‌برداری سياسی می‌شود. او بايد قرص و محکم می‌گفت اجازه انتقاد را به دانشگاهيان بدهيد وگرنه دانشگاه به قبرستانی تبديل خواهد شد. هر‌چند انتظاراتم بيش از آن چيزی بود که انجام شد اما همين که کليشه‌های رايج تکرار نشد جای بسی اميدواری است.