چهار نکته درباره تمديد مذاکرات هسته ای، جعفر محمدی

عصرايران - مذاکرات ايران و ۱+۵ برای ۷ ماه ديگر تمديد شد و بدين ترتيب محمدجواد ظريف و تيم مذاکرات هسته ای ، سخت ترين روزها را پيش رو خواهند داشت تا بلکه در اين مدت، توافق جامع حاصل شود.

در اين ميان، همراستا با بينامين نتانياهو ، نخست وزير رژيم صهيونيستی، برخی دلواپسان نيز در داخل از اين که مذاکرات در سوم آذر به توافق نهايی منجر نشد، ابراز خرسندی می کنند. يکی از روزنامه های اين طيف ، در تيتر يک خود ، تعبير "هيچ" را برای اين مذاکرات به کار برده است و آن ديگری، به جای تمديد مذاکرات، از عبارت "تمديد تحريم ها" در تيتر اول خود استفاده کرده است و ... .

۴ نکته درباره تمديد مذاکرات

کاملاً مشخص است که اينان در صدد هستند زحمات تيم مذاکره کننده کشورمان را زير سؤال ببرند و نتيجه تلاش هايشان را "هيچ" انگاری کنند و چنين القا نمايند که آنها موجب "تمديد تحريم ها" هستند، اما ذکر نکات زير از باب تذکر و توجه ، خالی از فايده نيست ، هر چند که بيدار کردن کسی که خود را به خواب زده است، مشقت فراوان دارد:

۱ - تا ديروز با ذوق زدگی -همانند آن رئيس جمهوری که رفته است- تيتر می زدند که تحريم ها کاغذ پاره است و امروز داد و قال راه انداخته اند که چرا نتوانستيد تحريم ها را لغو کنيد؟
تکليف تان را مشخص کنيد! اگر تحريم ها کاغذ پاره است، به خاطر مشتی کاغذ پاره، اين قدر خودتان را اذيت نکنيد ولی اگر بالأخره شما هم فهميده ايد که تحريم ها، نه کاغذ پاره که گلوله باران پيکر اقتصاد ايران است، اصلاح مواضع تان را صريحاً اعلام کنيد چرا که مردم ، حرکت های شتر مرغی را خوب می شناسند: يا مرغ باش و بپر ، يا شتر باش و ببر!

۲ - وقتی رفيق شفيق خودشان رئيس تيم مذاکرات بود، نه تنها هيچ نتيجه ای از مذاکرات عايد کشور نمی شد ، بلکه مرحله به مرحله بر تعداد مصوبات و قطعنامه های ضد ايرانی افزوده می شد و تحريم ها ، نه تمديد که تشديد می شدند.
در آن زمان هيچ کدام تان ، "هيچ" را تيتر نمی کرديد و با فونت درشت در صفحه اول روزنامه هايتان نمی نوشتيد: تشديد تحريم ها.
نه تنها اين ها را نمی نوشتيد، که از حماسه هايی که در مذاکرات خلق شده(!) سخن می گفتيد و از اين که منطق ما بر منطق آنها چربيد. گاهی هم می نوشتيد که جليلی در سفرها، چمدان خودش را خودش حمل می کند و خيلی متواضع است.
انصاف بايد داشت که کدام يک موفق تر بوده اند: تيمی که نتيجه مذاکراتش تشديد تحريم ها بود يا تيمی که توانسته است بخشی از تحريم ها را بشکند؟ تيمی که نتيجه مذاکراتش اين بود که کشورها پول نفت ايران را ندهند يا تيمی که توانسته بخشی از پول بلوکه شده نفت ايران در دوران تيم قبلی را به کشور برگرداند؟
قرار شده است ماهانه ۷۰۰ ميليون دلار از پول های بلوکه شده ايران را پس دهند. دلواپسان اين دستاورد را هيچ انگاری می کنند و می گويند: از جيب خودشان که نمی دهند، پول خودمان است که دارند به خودمان می دهند.
راست می گويند، پول خودمان است. اما اين ها که توانستند پول خودمان را برگردانند کارشان تحسين دارد يا آنان که باعث شدند پول خودمان در حساب های ديگران بماند؟ اگر "بازگرداندن پول" خودمان ، هيچ است، "نگرفتن پول" نفت مان چه بود؟

۳ - به دو ، سه يا چهار سال قبل برمی گرديم. در آن زمان ، صحبت بر سر چه بود؟ آيا جز اين بود که گزينه ای به نام حمله نظامی به ايران همواره - حتی اگر بلوف - مطرح بود و تنها نحوه حمله و اين که محدود خواهد بود يا نه و نيز واکنش ايران چه خواهد بود محل اختلاف بود؟ اينک اما ديپلماسی توانسته اند جنگ احتمالی را به عقب براند و سخن درباره چگونگی و زمان بندی لغو تحريم هاست نه در اين باره که اگر بزنی ، می زنم.
اين فضا بهتر است يا فضايی که سايه جنگ بر سر کشور باشد؟ کما اين که بود اينک به لطف ديپلماسی جديد، نيست.

۴ - نتيجه مذاکرات تيم قبلی چه بود؟ جز تشديد مستمر تحريم ها؟ می گوييد در آن زمان زمان انرژی هسته ای داشتيم؟ مگر الان نداريم؟ آن زمان که حتی توان حفاظت از جان دانشمندان هسته ای را هم نداشتيد!
وانگهی چه در آن زمان و چه اکنون، اين انرژی اتمی که اين همه رويش مانور داده می شود و اين همه هزينه برايش داده ايم و می دهيم، چه کارکرد ملموسی برای کشور داشته است؟ قطعاً انرژی اتمی حق مسلم ماست اما هزينه هايش را بايد سنجيد و با توجه به واقعيت ها ، در بازه زمانی مناسبی ، ولو ديرتر ، بدان رسيد نه اين که همه بخش های کشور را فدای يک بخش کرد و با هزينه ای به مراتب بالاتر، به انرژی هسته ای رسيد.