آیت‌الله خامنه‌ای باید حرف و عملش یکی باشد٬ بهروز بهبودی

با توجه به ماهیت رژیم استبدادی ولایت فقیه که در حال حاضر بر میهن ما حکمرانی می‌کند، حتی یک قرارداد نهایی هسته ای هم تا زمانی که رژیم به برنامه اتمی خود به عنوان یک اهرم قدرت در سیاست خارجی خود نگاه می‌کند و مردم ستمدیده ما هیچ حقی در اظهار نظر در مورد «مزایا» یا مصیبت‌های آنها ندارند می‌تواند هر لحظه به عکس خود تبدیل شود.

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

منتشر شده در روزنامه بوستون گلوب

هفته گذشته آیت‌الله خامنه‌ای در مراسمی که به مناسبت سالگرد انقلاب اسلامی برگزار شده بود ضمن سخنرانی خود اعلام کرد که دیپلماتهای جمهوری اسلامی در طول مذاکرات هسته‌ای با قدرتهای خارجی همواره منافع کشور را دنبال کرده‌اند و سعی وافر دارند تا به گفته او «تحریم‌های ظالمانه» علیه ایران را از میان بردارند. او سپس به سازشهای دیپلماتیک جمهوری اسلامی در مقابل قدرتهای جهانی درگیر در مذاکرات هسته‌ای اشاره کرد و گفت توقف بخشی از فعالیت‌های سایت‌های فردو و آب سنگین اراک و پائین نگه داشتن تعداد سانتریفوژهای مراکز اتمی ایران بخشی از حسن نیت ایران بوده است که «طرف مقابل» می‌بایستی به صورت منطقی به آنها پاسخ بدهد.

بیژن زنگنه وزیر نفت جمهوری اسلامی نیز بلافاصله در تائید و تفسیر سخنان خامنه‌ای اعلام کرد که مواردی را که او اعلام کرده است در جهت حفظ منافع کشور بوده و حالا این نوبت طرف مقابل است که به آنها پاسخ بدهد.

«طرف مقابل» هم با بیانات اخیر پرزیدنت اوباما به این سخنان خامنه‌ای پاسخ لازم را داد و اعلام کرد که دنیا نیازی به نگرانی به برنامه هسته‌ای ایران نباید داشته باشد چون از نظر اسلام داشتن بمب اتمی حرام است. که البته این سخنان اوباما در واشنگتن باعث شگفتی بسیاری از مخالفان سیاسی او شد.
اوباما گفت «ما به آنها پیشنهاد یک معامله همه جانبه‌ای را کرده‌ایم که آنها با قبول آن می‌توانند به برنامه صلح آمیز هسته‌ای خود ادامه بدهند و ما هم اطمینان کامل خواهیم داشت که پس از راست آزمایی از تاسیسات آنها از دست یابی ایران به یک سلاح هسته‌ای جلوگیری کنیم.»

هیچ جای شکی نیست که برنامه هسته‌ای ایران بطور کامل در اختیار اتحاد رهبر جمهوری اسلامی و هواداران سیاست‌های او در سپاه پاسداران است. در این میان روسای جمهور ایران و دیپلمات‌های آن جز اجرای اوامر آنها وظیفه دیگری ندارند و اختیارات آنها در مورد تصمیم‌گیری‌های اساسی در مورد این برنامه هسته‌ای یا هیچ و یا اندک است. به طوری که روز گذشته محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه رژیم در مصاحبه‌ای به خبرگزاری فارس اعلام کرد: «ما در همه مذاکرات هسته‌ای با قدرت‌های جهانی همواره منویات رهبری را به پیش می‌بریم.»

با توجه به قدرت بی چون و چرای رهبر مستبد رژیم در مورد موضوع بحران اتمی کشور که ملت ما را نزدیک به دو دهه است در اسارت آثار زیانبار خود گرفته است، علی خامنه‌ای به نظر می‌رسد تاکنون از هر گونه پاسخگویی مستقیم به ملت ایران در مورد نقش خود در ادامه این بحران گریخته است، بحرانی که از یکسو اقتصاد و آرامش اجتماع کشور را زیر و رو کرده است و از سوی دیگر میهن ما را در جهان به انزوا کشانده است.

اما اگر سخنان خامنه‌ای و اوباما را بدور از تعارفات دیپلماتیک و کلی گویی تحلیل کنیم و اگر همه قراردادهایی که بیشتر آنها در پشت درهای بسته گذاشته شده است بر طبق روال خود به پیش برود، در خوشبینانه‌ترین شکل می‌توان انتظار داشت که طرفین تا مهلت نهایی تعیین شده در ماه ژوئن امسال بالاخره به نوعی قرارداد هسته‌ای دست خواهند یافت.

برای خامنه‌ای هر گونه قرارداد نهایی که به رفع تحریم‌ها منتهی شود نوعی «پیروزی» برای جمهوری اسلامی خواهد بود و برای اوباما که بی‌صبرانه مشتاق انجام این قرارداد است حتی انداختن یک فاصله یکساله بین توانایی‌های جاری اتمی ایران تا رسیدن به مرحله دست یابی به یک بمب اتمی هم کافی است تا او خود را از چنگال انتقادها به رهبرش در این موضوع بین‌المللی برهاند.
با این حال با توجه به ماهیت رژیم استبدادی ولایت فقیه که در حال حاضر بر میهن ما حکمرانی می‌کند، حتی این قرارداد نهایی هم تا زمانی که رژیم به برنامه اتمی خود به عنوان یک اهرم قدرت در سیاست خارجی خود نگاه می‌کند و مردم ستمدیده ما هیچ حقی در اظهار نظر در مورد «مزایا» یا مصیبت‌های آنها ندارند می‌تواند هر لحظه به عکس خود تبدیل شود.

همانطور که من بارها اعلام کرده‌ام، قدرتهای جهانی می‌بایستی در ضمن ادامه تلاش‌های دیپلماتیک خود در نهایت خود آیت‌الله خامنه‌ای و فرماندهان سپاه مسئول برنامه هسته‌ای را نیز متعهد به امضا در پای هر گونه توافق نهایی بگردانند تا آنها واقعاً نشان دهند که آیا به عنوان مجریان اصلی این برنامه مصیبت‌آفرین واقعاً به دنبال آسایش ملت ایران و صلح منطقه هستند یا نه؟
در صورت سرپیچی خامنه‌ای و فرماندهان سپاه از گذاشتن امضای خود در پای چنین توافقینامه‌ای، مرکز دموکراسی برای ایران در همراهی با سایر سازمانهای دموکراتیک که برای آزادی میهن ما تلاش می‌ورزند متعهد می‌شود تا هزینه‌های برگزاری یک رفراندوم ملی در ایران زیر نظر سازمانهای جهانی را پرداخت کند تا یک بار برای همیشه ملت ما به این بحران فاجعه آمیز که زندگی و آسایش را از او گرفته است و صلح جهانی را به مخاطره انداخته است، پایان دهد.

بهروز بهبودی
ونکوور
13 فوریه 2015