عقب نشینی های روحانی٬ بهروز بهبودی

با رسیدن محمد فرهادی به مقام وزارت علوم فاتحه انجام وعده های روحانی برای پایان دادن به جو اختناق در مراگز دانشگاهی گشور خوانده شده است زیرا او می گوید وی تمام سیاست های وزارتخانه خود را بر مبنای «رهنمودهای مقام معظم رهبری» به پیش خواهد برد و این همان «رهبر معظمی» است که امروزه منبع اصلی وجود اختناق و سرکوب در دانشگاه ها و سراسر جامعه ایرانی است.

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

هفته گذشته ریس جمهوری پیشین ایران محمد خاتمی در یک گردهمایی از
دانشجویان هوادار خود گفت پرزیدنت روحانی به شدت برای تغییر سیاست های
دولت خود زیر فشار تندروهای رژیم قرار دارد که با سنگ اندازی های خود به
او میخواهند بگویند که آنها هنوز اینجا حضور دارند و اجازه رفرمهای مورد
نظرش را به او نمی دهند.

به گفته خاتمی کسانی که با حداقل تعداد آرا به مجلس و مراکز تصمیم
گیریهای سیاسی رسیده اند خود را نماینده ملت ایران معرفی میکنند و با
اینکه آقای روحانی نتوانسته به همه وعده های خودش جامه عمل بپوشاند معهذا باید شرایط دولت او و گرفتاریهای متعدد کشور را درک کرد و به پشتیبانی از او ادامه داد.

با این حال به نظر میرسد فشار سیاسی تندروها و محافظه کاران بر روی
روحانی بی اثر نبوده و دولت وی به عقب نشینی های مشخصی مجبور گشته است.
نمونه مشخص این عقب نشینی ها در جریان انتخاب نهایی وزیر علوم و فناوری و
تحقیقات در هفته گذشته بود که سرانجام محمذ فرهادی از سوی مجلس به این
مقام برگزیده شد.

مجلس شورای اسلامی پیش از این سه منتخب و یک وزیر برای این وزارت خانه
کلیدی را رد و برکنار کرده بود. اهمیت و قدرت این وزارت خانه در کنترل
محیط های آموزشی و دانشگاه های ایران و همچنین مراکز آکادمیک است که هنوز
۳۵ سال پس از انقلاب به عنوان مرجع اصلی جنبش های دموکراسی خواهی و
مخالفت با سیاست های رژیم حاکم باقی مانده اند.

روحانی در مانیفست انتخاباتی خود در سال گذشته متعهد شده بود که در صورت
پیروزی به جو اختناق و فشارهای امنیتی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی
در کشور خاتمه خواهد داد.

با این حال با رسیدن محمد فرهادی به مقام وزارت علوم فاتحه انجام چنین
وعده ای خوانده شده است زیرا وی در نطق خود در مجلس در دفاع از واجد
شرایط بودن خود برای این مسولیت گفت که وی تمام سیاست های وزارتخانه خود
را بر مبنای «رهنمودهای مقام معظم رهبری» به پیش خواهد برد و این همان
«رهبر معظمی» است که امروزه منبع اصلی وجود استبداد و اختناق و سرکوب در
دانشگاه ها و سراسر جامعه ایرانی است.

و گویا این تسلیم شدن به خواسته های افراطیون و تندروهای رژیم هنوز کافی
نبود که همزمان علی جنتی وزیر فرهنگ جمهوری اسلامی هم اعلام کرده است که
تا روزی که او در مقام وزیر این وزارتخانه انجام وظیفه میکند هیچ فردی که
سابقه همکاری و یا پشتیبانی از «جریان فتنه»‌ را داشته باشد بهیچ وجه
اجازه حضور در صحنه های فرهنگی کشور را نخواهد داشت.

و البته معنای فتنه هم در اینجا شامل همه کسانی می شود که با سیاست های
استبدادی رژیم مخالفت می ورزند.

همه این شواهد عقب نشینی روحانی و تسلیم پذیری دولت او در مقابل زیاده
خواهی مجافظه کاران در زمانی صورت میگیرد که مذاکرات ایران و کشورهای
غربی برسر بحران هسته ایران هم در هفته گذشته بدون رسیدن به یک توافق
جامع و نهایی بی نتیجه ماند و ادامه آنها به تابستان سال آینده موکول شد.

اهمیت بی نتیجه ماندن مذاکرات در این است که موضوع بحران هسته ای ایران
در حقیقت بخش اعظم سیاست خارجی رژیم جمهوری اسلامی را در بر میگیرد و این
حوزه ای است که تقریبا به طور کامل در ید قدرت و تصمیم گیری مثلث اتحاد
خامنه ای - سپاه– محافظه کاران قرار دارد. آنها تا همین جا هم که تلاش
های دیپلماتیک دولت روحانی در برداشتن اندکی از تحریم های کمر شکن
اقتصادی بر کشور موفق بوده است وی و وزارت خارجه او را متهم میکنند که در
مقابل غرب نرمش بیش از اندازه نشان داده اند و با مطرح کردن خواست ترک
میز مذاکرات قصد خرابکاری بیشتر در پیشبرد این مذاکرات و در نتیجه حفظ
منافع مالی و سیاسی خود از انزوای کشور را دارند.

بی جهت نبود که روز گذشته علی اکبر ولایتی مشاور امور بین الملل خامنه
ای برای پایان دادن به توطئه و سنگ اندازیهای تندروها با اعلام اینکه
دیگر پس از پشتیبانی رهبری از ادامه مذاکرات مخالفت با آن معنی ندارد
عملا به آنها گفت که بهتر است دهان خود را بسته و بگذارند دولت روحانی
مذاکرات را تا نتیجه نهایی به پیش ببرد.

در حالیکه حسن روحانی در جمع مردم استان گلستان در واکنش به تحولات اخیر
کشور در امور داخلی و سیاست خارجی بار دیگر اعلام کرده است که وی همچنان
به وعده های انتخاباتی خود در پای صندوق رای وفادار مانده است واقعیت امر
آن است که در زیر استبداد خامنه ای و شرکای جرم او در سپاه و نیروهای
امنیتی صندوق رای در این حکومت تنها یک صحنه آرایی تزيینی برای پوشاندن
چهره دیکتاتوری رهبر و پیروان او باقی خواهد ماند.