اظهارات شفاهی نماينده فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر درباره گزارش ايران به رسيدگی ادواری جهانی

ما مشارکت ايران در «رسيدگی ادواری جهانی» و ارايه گزارش اين کشور را ملاحظه کرده ايم. متاسفانه، ايران فقط به قوانين و اصول قانون اساسی توجه کرده که گويا حقوق برابر برای تمام شهروندان را در بر می گيرند اما در عمل اجرا نمی شوند.

آقای رييس،
ما مشارکت ايران در «رسيدگی ادواری جهانی» و ارايه گزارش اين کشور را ملاحظه کرده ايم. متاسفانه، ايران فقط به قوانين و اصول قانون اساسی توجه کرده که گويا حقوق برابر برای تمام شهروندان را در بر می گيرند اما در عمل اجرا نمی شوند. به علاوه، به شدت از خودداری ايران از اجرای اکثريت بزرگی از توصيه ها در دور اول رسيدگی ادواری جهانی، تداوم نفی توصيه های مختلف از جمله توصيه های مربوط به حقوق زنان و اعدام کودکان و نيز دلايل ذکر شده برای رد توصيه ها در صفحه ۴ پيوست گزارش گروه تحقيق مسؤول گزارش رسيدگی ادواری جهانی ابراز تاسف می کنيم.

آقای رييس،
وضعيت حقوق بشر در ايران به طور عينی در يک سال و نيم گذشته بدتر شده است. سرکوب آزادی های اساسی، تبعيض عليه زنان، اقليت های دينی و قومی، محروميت از موازين دادرسی قضايی، به ويژه برای شمار زياد زندانيان عقيدتی، از جمله روزنامه نگاران و مدافعان حقوق بشر، و ديگر موارد نقض حقوق بشر به طور روزمره رخ می دهند. اعدام در ايران هر سال افزايش می يابد و مجازات اعدام هنوز عليه اقليت های دينی و قومی، مخالفان سياسی و نوجوانان به کار می رود.

افرادی که در باره حقوق بشر فعاليت می کنند هدف تهديد و دستگيری های خودسرانه قرار می گيرند؛ نمونه آن نسرين ستوده است که هنوز به طور غيرقانونی از انجام حرفه وکالت منع شده است. سرکوب جامعه مدنی نيز از اين واقعيت آشکار است که بسياری از مدافعان حقوق بشر ايرانی که در فرايند رسيدگی ادواری جهانی شرکت داشته اند در تبعيد فعاليت می کنند، زيرا هر کسی که در ايران به طور آشکار در ارتباط با کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل فعاليت کند با خطر جدی انتقام جويی دولت مواجه خواهد بود.

ايران به مخالفت با همکاری با کارشناسان ويژه مثل گزارشگر ويژه اين کشور، آقای شهيد، ادامه می دهد. در صورتی که ايران بخواهد تمايل به احترام به حقوق بين المللی حقوق بشر را نشان دهد، همکاری با راه کارهای بين المللی ضروری است، ولی ايران تاکنون از اين کار سر باز زده است.