"برای محمد جواد ظریف نوبل خواستن و قاسم سلیمانی را سردار عارف خواندن فاجعه بار است"

احسان منوچهری - رادیو فرانسه

چهره ها و گفتگو ها این هفته میزبان روزنامه نگاری است که کار حرفه ای را از ده سالگی با گویندگی در برنامۀ کودک رادیو ایران آغاز کرد وهنگامیکه تنها بیست سال داشت به قلم زدن در مطبوعات پرداخت. با این حال شاید، بیش از این دو، برخی شنوندگان این برنامه صدای او را از زبان "استرلینگ" در کارتون "رامکال" و یا "جک" در کارتون "خانوادۀ دکتر ارنست" شنیده باشند، زیرا او خیلی زود به دوبلاژ یا دوبله کردن فیلم روی آورد و از سال ۱۳۶۵ مدیریت و سرپرستی دوبلاژ فیلم های متعددی را به عهده گرفت که "مهاجران"، "تبعیدی ها" و "مردی در آینه" از جملۀ آنهاست.

میهمان این هفته خانم نوشابه امیری است. سخن را با او با نگاهی به تصویر کودک سه ساله سوری، آیلان کردی، آغاز می کنم. انتشار تصویر پیکر بی جان او در ساحل بندر "بُدروم" در ترکیه تاثر و هیجان فراوان آفرید و اروپا را، شاید برای چند ساعتی و یا چند روزی، بناگهان بیدار کرد.

نوشابه امیری از اینکه اینگونه حوادث تراژیک بسرعت بفراموشی سپرده می شوند، ابراز تاسف می کند و خواستار اندیشیدن به مسئولیتها و راه حل ها در این زمینه است. وی رهبر سوریه را نخستین مسئول مصیبت این کشور می داند زیرا، بگفتۀ او، «مردم سوریه صلح آمیز به خیابانها آمدند و اگر همان وقت دیکتاتور خود‌رای این کشور با مردم گفتگو می کرد، به احتمال بسیار می شد از وقوع بسیاری از بلایا جلوگیری کرد». اما اگر بشار اسد نخستین مسئول بدبختی های کنونی سوریه است، بگفتۀ نوشابۀ امیری، نقش مخرب «بخش نظامی امنیتی جمهوری اسلامی ایران را که برای حفظ منافع خود» به صحنۀ این جنگ پا نهاده و نیز حمایت های «رژیم مافیائی روسیه» از دیکتاتور سوریه را نباید از یاد برد. چاپ عکس این کودک سوری هر چند برای انسان هائی را که هنوز وجدان بیداری دارند آزار دهنده است اما، از نظر نوشابۀ امیری، نمی توان و نباید از واقعیات دنیای پیرامون گریخت.

وی دراین گفتگو از چگونگی آغاز کار خود در برنامۀ کودک رادیو ایران و نیز دوبلاژ فیلم سخن می گوید و بر هدف آنها که ایجاد یک نگاه انسانی در کودکان بود تاکید می کند.

نوشابۀ امیری با نگاهی گاه «نوستالژیک» به گذشتۀ حرفه‌ای خود می نگرد و از دیدار و گفتگو با آیت الله خمینی در پاریس سخن می گوید و بیاد می آورد که چگونه در‌آن «فضای سنگین و رعب آور» آیت الله خمینی انگشت تهدید را بسوی این خبرنگار جوان نشانه رفته است که مبادا «یک کلمه از این مصاحبه» کم و زیاد شود.

نوشابۀ امیری با یادآوری شرایط دشوار کار در ایران پس از انقلاب اسلامی، به چگونگی ترک اجباری کشور می پردازد و از نخستین روزهای زندگی در «تبعید» سخن می گوید.

میهمان برنامۀ چهره ها و گفتگوها بخوبی یاد می آورد که چگونه در نخستین روزهای پس از انقلاب محافل مذهبی با اتکاء به گروه های تندرو که برخی اعضای آن هیچ تناسخ و تناسبی با افکار مذهبی نداشتند و مثلا یکی از آنها در «مسابقۀ آبجو خوری» شرکت می کرد، روزنامۀ کیهان را تسخیر کردند و سپس با حمایت آیت الله خمینی آنرا به آنچه که امروز هست بدل ساختند.

نوشابه امیری هر چند روزنامه نگاران جوان ایران را فراوان و پر استعداد می بیند اما معتقد است در جامعه‌ای که «همه چیز آن را حکومت اداره می کند، راه زیادی» در برابر روزنامه نگاران نمی ماند. در چنین نظامی، به عنوان روزنامه نگار، حتی «مجبور به توجیه کارهائی می شوید که به خوبی به نادرستی آنها آگاهید».

وضعیت روزنامه ها را در ایران، بگفتۀ نوشابۀ امیری، از تیراژ آنها میتوان دریافت به گونه ای که اگر کمکهای دولتی حذف شود، روزنامه ای دوام نخواهد آورد. نکتۀ تاسف بار دیگر رفتار بسیاری روزنامه نگاران است که در واقع «میرزا بنویس» این و آن شده اند و یا مثلا خواستار براه انداختن کارزاری به حمایت از محمد جواد ظریف شده اند تا برای او جایزه نوبل بگیرند و یا «قاسم سلیمانی را که یکی ازقاتلان سوریه است، سردار عارف» بخوانند. او اینگونه رفتار را «فاجعه» می خواند و می گوید «روزنامه نگاری که ادبیاتش با این گونه کلمات آلوده می شود، دیگر روزنامه نگار نیست».

در بارۀ میهمان برنامه
نوشابه امیری گوینده و روزنامه نگاری است که صدا و قلم اش بسیاری را آشناست، چرا که وی بیش از پنجاه سال پیش با ورود به برنامۀ کودک رادیو ایران پا به دنیای رسانه ها گذاشت و، تا امروز که در نشریۀ اینترنتی "روزآنلاین" می نویسد، همواره در این پهنه گام زده است.

او در سال ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد. ده سال بیشتر نداشت که کار گویندگی را آغاز کرد. بیست ساله بود که نخستین تجربیات خود را در روزنامه نگاری بدست آورد و گاه همزمان و دورانی پی در پی به دوبلاژ فیلم و بویژه کارتون پرداخت.او در فیلمنامه نویسی نیز دستی دارد و "درۀ شاپرک ها" که کار مشترک وی و فریال بهزاد است در سال ۱۳۷۰ ساخته شد.

نوشابه امیری دارای مدارک کارشناسی در روزنامه نگاری و کارشناسی ارشد در جامعه شناسی است و دانش فراوانی در زمینۀ سینما و سینماگران ایران و جهان دارد. او در سال ۱۳۶۹ وارد مجلۀ گزارش فیلم شد و سالها یکی از گردانندگان اصلی این نشریه بود.

نوشابه امیری اینک بیش از دهسال است که در فرانسه زندگی می کند و علاوه بر نوشتن، دبیری روزنامۀ "روز" را بر عهده دارد.