۱۰ پیش داوری در باره مهاجران را چگونه باید پاسخ داد! نوشته ای از سازمان عفو بین الملل به ترجمه علی صمد

توضیح
با ورود مهاجران و متقاضیان پناهندگی به مرزهای اتحادیه اروپا تبلیغات وسیعی توسط گروه های خارجی ستیزان و نژادپرستان صورت می گیرد تا بلکه جو خارجی ستیزی در جوامع اروپایی تقویت شود. در شبکه های اجتماعی این گروه ها به پیش داوری ها و اطلاعات نادرست بسیاری دامن زده می شود تا بلکه ترس از مهاجران و پناهندگان در جوامع اروپایی افزایش یابد. در این رابطه سازمان عفو بین الملل بلژیک برای روشنگری و مبارزه علیه خارجی ستیزی مطلبی را برای اطلاع اروپایی ها انتشار داده است. در ۱۰ پیش داوری ارائه شده تلاش شده است روی نادرستی آنها توضیحات ضرور داده شود.

در پایان لینک نوشته بزبان فرانسه گذاشته شده است تا بلکه متن مربوطه برای اطلاع در اختیار دوستان اروپایی فرانسه زبان گذاشته شود. برای اطلاع مهاجران و متقاضیان پناهندگی ایرانی متن مربوطه به فارسی ترجمه شده است.

با احترام ـ علی صمد

***

شما همیشه نمی دانید چگونه می بایست نسبت به سوالات مربوط به مهاجرین، واکنش نشان دهید؟ این متن راهنما به شما در ده مورد کمک خواهد کرد که چگونه به سوالات مربوط به مهاجران پاسخ دهید.

واژه نامه کوچک:

مهاجر: فردی است که کشور خود را به دلایل مختلف ترک می کند تا به صورت موقت یا دائم در سرزمین دیگری زندگی کند. برخی از مهاجران به طور داوطلبانه و اختیاری، برخی دیگر به ویژه به خاطر جنگ یا آزار و اذیت مجبور به ترک کشور خود می شوند.

متقاضی پناهندگی: فردی است که کشور خود را برای یافتن حمایت بین المللی ترک می کند. متقاضی پناهندگی فاقد کارت اقامت پناهندگی است. فرد مذکور را نمی توان به زور در طول روند بررسی درخواست پناهندگی به کشورش بازگرداند. در ضمن، فرد متقاضی را در صورتی که زندگی یا آزادیش در کشورش مورد تهدید یا خطر باشد نمی توان به زور بازگرداند (اصل عدم اجبار).

پناهنده: به فردی اطلاق می شود که از کشور خود فرار کرده و از بازگشت به کشورش به دلیل نژاد يا مذهب يا مليت يا عضويت در بعضی گروه های اجتماعی يا داشتن اعتقادات مذهبی و سياسی به علت تحت آزار و اذیت قرار گرفتن می ترسد. و اینکه دولت کشورش نمی تواند یا نمی خواهد فرد مذکور را تحت حفاظت یا حمایت خود قرار دهد. پناهنده بر خلاف متقاضی پناهندگی، دارای کارت اقامت دائمی پناهندگی(HC ) است.

- پیش داوری نادرست اول: "ورود گسترده و انفجارآمیز مهاجرین به اروپا"!
علی رغم تلاش گروه هایی که میخواهند این تصور را ایجاد کنند که ما با موج گسترده مهاجران در اروپا مواجه هستیم، اما واقعیت چیز دیگری است و آمارها گویای حقیقت. اکثر مهاجران در کشورهای در حال توسعه بسر می برند. آنهایی هم که از جنگ فرار می کنند به کشورهای همسایه کشور خود که غالبا دارای منابع محدودی هستند، پناه می برند. می توان یک نمونه در این زمینه ذکر کرد:" چهار میلیون پناهنده سوریه ای در کشورهای همسایه بسر می برند( در حدود ۷ میلیون ششصد هزار نفر به مناطق مختلف سوریه نقل و مکان کرده اند). در حدود یک میلیون و دویست هزار نفر پناهنده سوریه ای در لبنان به سر می برند. یعنی از هر پنج لبنانی یک نفر اهل سوریه است.
اتحادیه اروپا (EU) پیشنهاد انتقال ۲۲ هزار پانصد و چهار هزار پناهنده را طی دو سال آینده به کشورهای عضو داده است. این پیشنهاد قطره ای در دریاست. بنا بر تخمین سازمان ملل متحد، ۱.۲ میلیون پناهنده (در سراسر جهان) را باید طی ۵ سال آینده هر چه سریعتر به کشورهای امن ( یا ۳۰۰ هزار نفر هر سال) انتقال داده شوند.

بعلاوه در حال حاضر تعداد متقاضیان پناهندگی که از ایتالیا، یونان و مجارستان وارد اروپا شده اند به ۱۶۰ هزار نفر می رسد (تا سپتامبر ۲۰۱۵). بلژیک قرار است کمتر از ۶ هزار نفر را بپذیرد. این تعداد را می توان در حدود ۱۰/۱ زمین استادیوم فوتبال آلبرت دوم در بروکسل(در منطقه هیزل) جا داد.
توضیح یک پناهنده ۲۲ ساله به نام مجید حسین، اهل کشور نیجریه
"اروپایی ها فکر می کنند ما اینجا هستیم تا از آنها چیزی بگیریم، این واقعیت ندارد. بسیاری از ما، دانشجو و پزشک هستند. ما همه چیزمان را از دست دادیم و ما هرگز آن چیزهایی را که از دست دادیم دوباره بدست نخواهیم آورد. مهاجران در ایتالیا به حال خود وا گذاشته شده اند، آنها از پس این وضعیت بر نمی آیند. آنها از دستیابی به شست وشوی وغذا محروم هستند. مگر اینکه آنها بتوانند در ارتباط با یک انجمن خیریه قرار گیرند و بدین طریق کمک دریافت کنند. اگر اروپا واقعا به ارزشهای مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشراعتقاد دارد، پس همه این پناهندگان باید به شیوه ای عادلانه مشمول کمک شوند. البته من آدم خوش شانسی بوده ام، زیرا که من اجازه اقامت گرفتم و شاغل ام و ایتالیایی هم صحبت می کنم؛ من به تدریج با شرایط اینجا خو می گیرم و با فرهنگ های مختلف زندگی می کنم. فرهنگ های مختلف، آن چیزی است که ما می بایست با یکدیگر به اشتراک بگذاریم".

- پیش داوری نادرست دوم: "آنها برای گرفتن مزایا و مشاغل ما آماده اند"!
هیچ کمکی به صرف خارجی بودن به کسی اعطا نمی شود. افرادی که به صورت غیر قانونی (بدون مدارک اقامت) زندگی می کنند هیچگونه کمکی به جز کمک های اضطراری پزشکی دریافت نمی کنند. تنها استثنا مربوط به کودکان زیر ۱۸ سالی است که نیازمند کمک هستند. تنها پناهندگانی که دارای کارت قبولی پناهندگی هستند (یا دیگر شکل های حمایتی اقامت) می توانند از کمک های اجتماعی برخوردار شوند. در طی دوره روند بررسی وضعیت پناهندگی، متقاضی تنها می تواند از محل زندگی در کمپ پناهندگی، غذا و مدد کار اجتماعی و کمک اداری برای رسیدگی به پرونده اش برخوردار شود. اگر این دوره فراتر از شش ماه نباشد نمی تواند وارد بازار کار شود.
قابل تاکید است که مهاجران اغلب به مشاغل کم مهارت و پر زحمتی که ما بلژیکی ها نمی خواهیم، اشتغال دارند. حتی آنها با وجود داشتن تحصیلات عالی، در هنگام ورود به بازار کار با توجه به شغلی که داشتند بسیار با دشواری مواجه هستند. آنها اغلب قربانی تبعیض و یا مورد استثمار واقع می شوند. برعکس، در بسیاری از موارد، آنها از زمانی که کسب و کار مستقل خود را ایجاد کنند می توانند موجب ایجاد مشاغل جدید در کشور شوند. آنها نه تنها مالیات پرداخت می کنند و پول خود را به اقتصاد کشور تزریق می کنند، بلکه آنها میزان پیری جمعیت کاری را کاهش میدهند.

- پیش داوری نادرست سوم: "مهاجرین بودجه مالی عمومی کشور را نابود می کنند"!
بر خلاف این مدعا، با توجه به گزارش " سازمان همکاری و توسعه اقتصادی اروپا"(OCDE ) هر مهاجر هر ساله مبلغی نزدیک به ۳۵۰۰ یورو برای کشور درآمد مالیاتی ایجاد می کند. مهاجران با مصرف درآمد خود، با پرداخت مالیات، و پرداخت هزینه های مربوط به تامین اجتماعی مشارکت دارند و بدین طریق به فعالیت اقتصادی کشور کمک می رسانند. بدون این مشارکتها، کشور با کاهش درآمد اقتصادی مواجه خواهد شد.
بعلاوه در سال ۲۰۱۴، سهم بودجه "آژانس فدرال برای رسیدگی به متقاضیان پناهندگی" ( (Fedasil تنها در حدود ۰.۱۵٪ از هزینه کل دولت بلژیک را تشکیل می داد. دولت بابت متقاضی پناهندگی رقمی بین ۳۷ یورو هفتاد سنت تا ۴۰ یورو هزینه می کند. بخش مهمی از این هزینه ها با استخدام صدها شغل جدید در این مراکز، بار دیگر در اقتصاد کشور سرمایه گذاری می شود.
فراموش نکنیم که تلاش برای بستن مرزهایمان از طریق ساختن دیوارهای حفاظتی با تجهیزات پیشرفته برای کشورمان پرهزینه تر می باشند. بین سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۳، اتحادیه اروپا تقریبا ۴ میلیارد یورو به سیاست های مهاجرت (از جمله بازگرداندن اتباع کشورهای ثالث و کنترل مرزی) اختصاص داده بود. تقربیا در حدود ۱۷٪ (۷۰۰ میلیون یورو) در مراحل مختلف تقاضای پناهندگی هزینه شده است.

- پیش داوری نادرست چهارم: "کشور ما توسط جنایتکاران و تروریست ها مورد هجوم قرار می گیرد"!
با به کارگیری وسایل تحقیقاتی و امدادی، امکان ثبت نام متقاضیان جدید و شناسایی به موقع آنها فراهم می شود. با این حال، افرادی که سوار این قایق های نامطمئن می شوند مردان، زنان و کودکانی هستند که برای نجات جان خود و یا پیدا کردن یک زندگی بهتر برای خود و خانواده شان فرار می کنند. این ها تروریست نیستند. در صورتیکه تروریستها مانند هر کس دیگری از طریق مرز هوایی و در صورت لزوم با مدارک جعلی سفرمی کنند. اما واقعیت اینست که بسیاری از تروریست ها در اروپا آموزش داده شده اند.
اغلب مواقع مسلمانان را به عمد با بنیادگرایان اسلامی یکی می گیرند تا ترس از مسلمان در جامعه عمومی شود. اما افراطی های تند رو، تنها اقلیت بسیار کوچکی از مسلمانان را تشکیل می دهند.

- پیش داوری نادرست پنجم: "اروپا بی در و پیکر است"!
دقیقا برعکس است. اروپا بصورت یک دژ مستحکم در آمده است. در مرزهای خارجی اروپا، دیوارها در همه جا کشیده شده اند، بویژه در مرزهای ترکیه و یونان، یا در اطراف مناطق اسپانیایی نزدیک مرز مراکش و یا اخیرا بین صربستان و مجارستان. سیم های خاردار، موانع بازدارنده، رادار، استفاده از گازهای اشک آور، ابزارها و سیستم های مدرن الکترونیکی و نظامی برای کنترل و حفاظت از مرزها به کار گرفته می شوند: سیستم های نظارت پیچیده و سیستم های نظامی در خدمت حفاظت از مرزها در می آیند. با وجود این، به کارگیری این وسائل کنترل، باعث شد تا مهاجران از طریق غیرقانونی وارد اروپا شوند. بنابراین ما نمی توانیم بگوییم که اروپا بی در و پیکر است و ورود به اروپا براحتی صورت می گیرد!
بعلاوه، مهاجران برای ورود و اقامت به اروپا با موانع بسیار دشواری رو به روهستند. هر مهاجری می بایست ویزا بگیرد. زمان بسیار طولانی برای دریافت ویزا صرف می شود. شروط مربوط به گرفتن اقامت برای مهاجران و پناهندگان به مروز خیلی دشوارتر شده اند. روند تقاضای پناهندگی آن چنان سخت و محدود شده است که اغلب افراد جنگ زده نمی توانند اقامت پناهندگی دریافت کنند.

- پیش داوری نادرست ششم: "اروپا باید به تشدید کنترل مرزهای خود برای جلوگیری از مهاجرت و مرگ مهاجران بپردازد"!
با ساختن دیوارها و کشیدن نرده ها، ورود مهاجران به اروپا کاهش نمی یابد، اما موجب مرگ و میر بیشتری در دریا می شود. افرادی که از درگیری ها و جنگ ها فرار می کنند، همشیه برای نجات جان خود از مسیرهای خطرناک استفاده خواهند کرد. حتی وقتی که دولت ایتالیا تصمیم گرفت عملیات امداد برای نجات مهاجران در دریاها را( با نام Mare Nostrum ) متوقف کند این امر موجب این نشد که تعداد مهاجران و متقاضیان پناهندگی کاهش بیابد.
در واقع تشدید کنترل باعث افزایش رنج ها و از دست رفتن زندگی انسانها شد. با توجه به بستن راه های امن و قانونی، سخت تر کردن کنترل مرزها و استفاده از نیروهای انتظامی و نظامی، مهاجران مجبور می شوند از مسیرهای پر مخاطره استفاده کنند. این وضعیت منجر به وجود آمدن عواقب فاجعه باری برای آنها شده است. زنان، مردان و کودکان در دریا غرق و یا در کامیون ها به دلیل نبود هوای تنفسی خفه می شوند. پس این سیاست اتحادیه اروپاست که موجب مرگ مهاجران در دریا می شود. اگر چه اتحادیه اروپا دست به انجام عملیات امداد برای نجات مهاجران زده است اما به دلیل عدم وجود کانال های امن و قانونی، مهاجران و پناهندگان مجبور هستند همچنان از مسیرهای خطرناک برای نجات جان خود برای ورود به اروپا استفاده کنند....

- پیش داوری نادرست هفتم: " مهاجران و پناهندگان با میل خودشان و از سر نا آگاهی راه های سفر پر مخاطره را انتخاب میکنند"!
مهاجران و متقاضیان پناهندگی برای نجات جان خود مجبور به فرار از کشور خود شده اند. به دلیل عدم وجود کانال های امن و قانونی برای رسیدن به اروپا، آنها مجبور شده اند برای تضمین زندگی خود و خانواده شان از مسیرهای خطرناک عبور کنند.
بنا به آمار رسمی، اکثریت کسانی که از مسیر دریا به اروپا رسیده اند از جنگ، درگیری، آزار و اذیت، شکنجه و یا تهدید به مرگ فرار کرده اند. در سال ۲۰۱۳، ۶۳ درصد از کسانی که از طریق دریا وارد اروپا شدند از کشورهای سوریه، اریتره، افغانستان و سومالی بودند. این کشورها بدلیل جنگ ویران شده اند و نقض حقوق بشر در آنجا به شدت اعمال می شود. در سال ۲۰۱۴، سوریه ای ها و اریتره ای ها بیش از نیمی از جمعیت ۱۷۰ هزار نفری مهاجران و متقاضیان پناهندگی را تشکیل داده اند که از طریق دریا وارد خاک ایتالیا شده اند. همین وضعیت آماری در ماه اول سال ۲۰۱۵ نیز صدق می کند.

- پیش داوری نادرست هشتم: " تقویت عملیات امدادی برای نجات جان آنها موجب تشویق مهاجران به استفاده از این گذرگاههای خطرناک شده است"!
البته هیچ چیزی برای تایید این فرضیه وجود ندارد. در واقع می توان تاکید کرد که تعداد مهاجران و متقاضیان پناهندگی که از مسیر دریایی استفاده می کردند با توقف عملیات امداد و نجات(Mare Nostrum ) نیروی دریایی ایتالیا در سال ۲۰۱۴ رو به افزایش رفت. در حالی که سفر آنها با خطرات بسیاری توام بود. بیش از ۴۱ هزارو چهار صد هفتاد نفر بین ماه های ژانویه تا مه ۲۰۱۵ از طریق دریا وارد ایتالیا شدند. اغلب مسافران دریایی به هر شکلی به دنبال فرار از شرایط بسیار سخت هستند حتی اگر سفر آنها به قیمت از دست دادن جانشان منجر شود. بسیاری از آنها هیچ چاره ای به جز انتخاب مسیر دریایی برای رسیدن به امنیت ندارند.

- پیش داوری نادرست نهم: "تخریب کشتی ها کار خوبی است"!
چندان روشن نیست که چگونه دولت های اروپایی می توانند کشتی ها را پیش از آن که توسط قاچاقچیان مورد استفاده قرار گیرد بدون اینکه جان مهاجران و متقاضیان پناهندگی را به خطر بیاندازند از بین ببرند؟. با این کار ممکن است دهها هزار نفر از مهاجران و متقاضیان پناهندگی در یک منطقه جنگی خشونت آمیز گیر بیفتند. بجای اقدام خطرناک فوق، اتحادیه اروپا میتواند و باید بجای استفاده از ناوها و هواپیماها در تخریب کشتی ها از آنها برای نجات جان افراد در دریا استفاده کند. همه این موارد می تواند منجر به این شود که مهاجران از وسائل و امکانات خطرناک تری برای ورود به دژ مستحکم اروپا استفاده کنند.
ما می توانیم وضعیت مشابه ای (مردم سوار بر کشتی در آسیا در پایان جنگ ویتنام) را نشان دهیم که قاچاقچیان در برابر تخریب کشتی ها دست به ساختن یکسری قایق های کوچک زدند که برای سفر بسیار خطرناک بودند... .

- پیش داوری نادرست دهم: "در هر حال، من کاری نمی توانم انجام دهم"!
شما می توانید طومار اعتراضی سازمان عفو بین الملل را در سایت www.amnesty.be در بلژیک امضا کنید و آن را در صورت تمایل برای اطلاع دوستان خود در شبکه های اجتماعی ارسال کنید. در ضمن ما با هم می توانیم نشان دهیم که اروپایی ها در هیچ وضعیتی تحمل نخواهند کرد که دریای مدیترانه به گورستان انسانها تبدیل شود. ما تاکنون موفق به گرفتن بودجه بیشتر برای ساخت و ساز دستگاه های اداری و گسترش حوزه مداخله شدیم، این بسیار امید بخش است هرچند که کافی نیست. ما همچنان اعمال فشار به رهبران سیاسی اروپا را ادامه خواهیم داد تا بلکه نقطه پایانی به وضعیت رنج آور انسانهایی که در جلوی در ورودی کشورهایشان در دریا و در زمین سخت می میرند، بگذاریم.

ترجمه: علی صمد

- [متن نوشته سازمان عفو بین الملل بلژیک بزبان فرانسه]