به مباحثات منفی در باره پناه‌جویان خاتمه دهیم٬ ف.م.سخن

روزنامه «زود دویچه» یکی از بهترین و با کیفیت ترین روزنامه های آلمان است. این روزنامه که علی القاعده باید جنوب آلمان را پوشش دهد٬ یکی از روزنامه های محبوب قشر متفکر و با فرهنگ٬ در سراسر آلمان است.

دکتر «مارک بایْزه» دبیر صفحات اقتصادی این روزنامه است. او به طور هفتگی٬ برنامه های ویدئویی بر روی سایت «زود دویْچه تْسْایْتونْگ» قرار می دهد و پیرامون مسائل مختلف گفت و گو می کند. این هفته٬ وی در باره ی حضور پناه جویان در آلمان و منافع اقتصادی حضور آن ها در این کشور٬ سخن می گوید. ترجمه ی کلیاتی از سخنان وی را در این جا منتشر می کنیم:

در باره ی موضوع پناه جویان٬ دو هفته پیش سخن گفتم و اکنون نیز باید در همین مورد سخن بگویم چرا که در طول این دو هفته٬ موضوع پناه‌جویان در افکار عمومی به شدت تغییر کرده و این قدر این تغییر سریع بوده که مرا نیز مات و مبهوت کرده است. دو هفته پیش٬ من تصور می کردم که در کشور ما آلمان٬ هم به لحاظ احساسی و هم به لحاظ عقلی٬ فرهنگ خوشامد گویی در استقبال از پناه جویان حاکم است و اکثریت مردم می دانند که پذیرش پناه جویان٬ حتی با تعداد بسیار زیاد٬ چقدر مفید و مهم است٬ اما این موافقت و همراهی٬ روز به روز کاهش یافت و اوضاع بدتر شد٬ به گونه ای که احزاب راست حرکتی رو به رشد داشتند و در نظرسنجی ها٬ صدر اعظم آلمان٬ خانم آنگلا مرکل٬ به خاطر پذیرش این تعداد از پناه جویان مورد انتقاد شدید قرار می گیرد و محکوم می شود و حتی انسان های عادی و دوست داشتنی٬ -شاید هم خودِ شما- می گویند که باید مجددا با ایجاد موانع جدید مرزها را دوباره ببندیم.

من تفاهمی با این موضوع ندارم٬ و دلایل درستی این کار٬ از دو هفته ی پیش تا حالا تغیییری نکرده است. من در این جا سه دلیل می آورم که چرا ضرورت تام دارد که ما از این اقبالی که به ما روی آورده٬ استفاده کنیم و به تفکرات قبلی خود باز نگردیم.

من از یک عامل ساده شروع می کنم و آن فرهنگ خوشامدگویی است. می خواهم بگویم چرا کشوری مانند آلمان با این فرهنگ والا٬ با این جمعیت روشنفکر٬ و با این همه یافته ها و دانش و خلاقیت٬ نیاز به انسان هایی از همه جای دنیا دارد٬ که در اینجا٬ در دانشگاه ها٬ در موسسات٬ یا هر جای دیگر کار کنند٬ و این انسان ها نخواهند آمد اگر احساس کنند که این کشور کشوری بسته است و مایل به پذیرش خارجی ها نیست٬ و این تصور به وجود آید که همان کاری را که با اشخاص عادی می کند با اشخاص متخصص نیز خواهد کرد؛ بنابراین باید درهای کشورمان به روی جهان باز باشد و این بحث که با شعار بیاییم موانع جدید در مرزها ایجاد کنیم درست بر خلاف این نظر است و این کاری است به ضرر آلمان.

دکتر بایزه در ادامه ی سخنان اش می گوید که شاید برای برخی از شما این دلیل ساده کافی نباشد و بگویید که به دلایل محکم تر اقتصادی برای قانع شدن نیاز دارید. من تعداد زیادی دلیل می توانم برای شما بر شمارم ولی اکنون به دو مورد اشاره خواهم کرد و از این جا آغاز می کنم که خارجی ها چقدر برای دولت آلمان هزینه به بار می آورند و در عوض چقدر سود می رسانند. به عبارتی بیلان هزینه-فایده ی پذیرش خارجی ها به چه صورت است. در حال حاضر نظرها بیشتر متوجه پولی است که باید خرج پناه جویان شود٬ اما این پول در آینده دوباره به ما باز خواهد گشت. به این موضوعِ برگشتِ پول های هزینه شده٬ مطلقا توجه نمی شود.

یکی از بزرگ‌ترین مراکز تحقیقاتی اقتصادی آلمان٬ در همین اواخر محاسبه کرده است که خارجی ها به آلمان چه مقدار پول می آورند و چه مقدار هزینه برای دولت ایجاد می کنند. بیلان سال ۲۰۱۲ مثبت بوده است! خارجی ها بر اساس محاسبه طول مدت زندگی شان٬ ۱۵۰ میلیارد یورو بیش از مبالغی که برای آن ها هزینه شده به آلمان می آورند و بر این اساس٬ نمی توان گفت که پذیرش خارجی ها و مهاجران در آلمان اشتباه بوده است.

و حالا به دومین٬ و برای امروز آخرین دلیل خود می پردازم و آن تحلیل موضوع از دیدگاه دموگرافی و آمار جمعیتی است.

دکتر بایزه در این قسمت از ویدئوی خود٬ نمودارهای رشد جمعیت را از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۴۰ میلادی نشان می دهد و اظهار می دارد که در کشور ما کاهش جمعیت مشاهده می شود و در آینده به نیروی کار بیشتری نیاز خواهیم داشت چرا که در طول سال ها و دهه های آینده٬ ما میلیون ها انسان و به تبع آن نیروی کار را از دست خواهیم داد و انسان های کمتری را خواهیم داشت که کار می کنند و انسان هایی که باید از آن ها مراقبت شود٬ و تنها راهی که برای خروج از این چرخه وجود دارد این است که ما روز به روز تعداد بیشتری نیروی کار جوان در اختیار بگیریم و این همین ها هستند که امروز در حال آمدن به آلمان اند و من اکنون در مجموع٬ می توانم بگویم که دست از این مباحثات منفی برداریم و بگذاریم که انسان ها٬ فرهنگ ما را بپذیرند و با آن یگانه شوند؛ یک میلیون نفر امسال٬ و ما می توانیم سال بعد هم تعداد دیگری را بپذیریم. در این باره فکر کنید. تا هفته ی آینده.