"بازی تکراری خامنه‌ای و گدایی رای مردم"

سایت خودنویس

آیت‌الله خامنه‌ای، بازی خود را باز هم تکرار کرد و دوباره نسبت به «رعیت» مهربان شد و از آنها که مخالفند، خواست تا در انتخابات شرکت کنند. او طبق معمول بعد از انتخابات، رای مردم را، رای به رهبری و نظام خواهد خواند.

بررسی رفتاری آیت الله خامنه‌ای در بزنگاه‌های تاریخی، نشان می‌دهد که برای جذب آرای شهروندان، چهره‌ای مهربان و افتاده از خود به نمایش گذاشته است و حتی از مخالفان خواسته تا رای خود را به صندوق‌ها بسپارند.

جمهوری اسلامی، به کرات ثابت کرده که از سپرده‌گذاری رای مردم، نهایت استفاده را می‌برد ولی سود سپرده را نمی‌پردازد. شهروندان ایرانی در طی ۳۷ سال حضور در انتخابات نتوانسته‌اند به اندازه‌ای که باید، از حساب خود در بانک نظام، بهره‌مند شوند. با آنکه ولی فقیه مدعی بانک‌داری بدون ربا است، اما اعتماد شهروندان را با رباخواری و خوردن حق ایرانیان پاسخ داده است.

آیت‌الله خامنه‌ای، هر دوره که احساس نیاز کرده، از مردم خواسته برای حفظ کشور و نظام، حتی برای مخالفت با نظام، مشروعیت ساختار قدرت را تایید کنند. او معمولا بعد از انتخابات مدعی شده که نتیجه، نشان دهنده اعتماد مردم به نظام است.

با این حال، رهبر جمهوری اسلامی اجازه نداده است که کسانی که اعتقادی به نظام ندارند، از سد فیلترینگ شورای نگهبان عبور کنند.

رهبر جمهوری اسلامی، اجازه نداده زندانیان سیاسی، رهبران سیاسی در حبس خانگی و اقلیت‌ها، بتوانند بدون نگرانی خواسته خود را به‌طور کاملا واضحی بیان کنند.

دوباره‌خوانی سخنان خامنه‌ای، خالی از لطف نیست:

- همه در انتخابات شرکت کنند،‌حتی کسانیکه نظام را قبول ندارند برای حفظ و اعتبار کشور شرکت کنند،‌ ممکن است کسی بنده را قبول نداشته باشد،‌انتخابات مال رهبری نیست مال ایران اسلامی وجمهوری اسلامی است، این موجب تقویت نظام و تأمین ماندگاری آن وباقی ماندن کشور در حصارامنیت کامل و بالا رفتن اعتبار وابهت ملت است

- یکایک افراد (نامزدها) را ممکن است نشناسیم، اگر کسانیکه فهرستی را معرفی کرده‌اند متدین، مؤمن،انقلابی و در راه امام باشند به حرفشان اعتماد می‌کنم و رأی می‌دهم.

سوال اینجا است که اگر بخشی از جامعه، نظام حاکم را قبول نداشته باشد، چه کسانی باید این بخش را در پارلمان نمایندگی کنند؟ اگر بخشی از جامعه از محجبه‌ها خوشش نیاید، کدام کاندیدای کم حجاب یا بی‌حجاب یا مخالف حجاب را می‌تواند به مجلس بفرستد؟ اگر کسانی دوست داشته باشند به کاندیدایی رای بدهند که در خانه‌اش سگ دارد و به حقوق حیوانات احترام می‌گذارد، چه کسی می‌تواند آنها را نمایندگی کند؟ اگر بخشی ازجامعه (فرض کنیم بر اساس آمار قابل قبول جهانی) هم‌جنس‌خواه باشد. کدام نامزد از حقوق آنها حمایت خواهد کرد؟ هزار و یک سوال دیگر هم اینجا هست که می‌توان طرح کرد...

از سوی دیگر، مجلسی که ثابت کرده منافع ملی را نمی‌شناسد (حتی مجلس ششم که نسبت به محیط زیست و مسوولیت خواستن از وزارت نفت و وزارت صنایع کاملا خنثی بود) و وضعیت آب و خاک برایش اهمیتی ندارد، چه کاری برای میهنمان خواهد کرد؟

خامنه‌ای حتی در مورد مساله هسته‌ای هم مجلسی مثل مجلس ششم را قبول ندارد، مجلسی که بر اساس نظر او، احتمالا همان حرف منتقدان برنامه هسته‌ای را به زبان خواهد آورد.

خامنه‌ای از مردم می‌خواهد به لیست‌ها رای بدهند تا تعداد آرا کم نباشد. اگر مردم فرضا به کسانی رای دهند که می‌شناسند، آمار به شدت پایین خواهد آمد.

خامنه‌ای از مردم خواسته به افراد متدین، انقلابی و در راه امام رای دهند. اگر بخش بزرگی از مردم، از هیچکدام از این افراد خوششان نیاید، به چه کسانی باید رای بدهند و تازه، به چه دلیل؟

به نظر می‌رسد خامنه‌ای و شورای نگهبان، اجازه دهند تعدادی از نامزدهای امنیتی ناشناخته برای مردم، اما شناخته شده از نظرنظام، اجازه بازی‌گری در انتخابات را بدهند. اگر مجالس هفتم به بعد، پر از نظامی بود، شاید مجلس در آتی، شاهد حضور امنیتی‌های سابق باشیم. این همان نقطه مشترکی است که می‌تواند روحانی را مجددا به خامنه‌ای نزدیک کند. روحانی در مقاطعی به سمت هاشمی رفسنجانی متمایل شده، اما فراموش نکرده که قدرت بیشتر در دستان چه کسی است.

لابی‌گران چه می‌کنند؟

هر دوره که منافع گروه‌های مرتبط با بازی‌گران نفتی تامین می‌شده، نتیجه انتخابات جمهوری اسلامی را کاملا درست و مشروع معرفی کرده‌اند. این لابی‌گران تلاش کرده‌اند از نتیجه انتخابات برای تحمیل خواسته‌های خود به دولت‌های غربی استفاده کنند، بدون آنکه حرفی از واقعیت‌های داخلی زده شود.

مهم‌ترین ضربه‌ای که این گروه در مقاطعی اینچنین از آیت‌الله می‌خورند، هم‌دلی ناخواسته‌شان با آیت‌الله خامنه‌ای برای شرکت در انتخابات است. این گروه‌ها، هیچگاه در خارج از ایران، کمپینی علیه از بین رفتن حقوق ایرانیان از سوی جمهوری اسلامی را هدایت نمی‌کنند و به هیچ عنوان، امضایی نیز جمع نمی‌کنند. اعتراض همیشگی اینان، معمولا به پارلمان‌ها و دولت‌هایی است که ممکن است منفعت چند تاجر و دلال را با تصمیم‌های مقطعی به خطر اندازند.
ادامه دارد...