گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
خواندنی ها و دیدنی ها
در همين زمينه
29 بهمن» انتخابات در جمهوری اسلامی: مسخ یک مفهوم، سعید بشیرتاش20 مرداد» خسران و شکست بزرگ ملی، سعید بشیرتاش
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! امکان مشارکت اپوزیسیون در انتخابات ایران، سعید بشیرتاشگزارش مؤسسهٔ بروکینز به احزاب سیاسى اپوزیسیون توصیه مىکند که در انتخابات شرکت کنند. منظور وى از شرکت در انتخابات و تحریم نکردن آن معرفى کاندیدا و رقابت با کاندیداهاى حزب حاکم است؛ اما زمانى که اپوزیسیون حق شرکت و معرفی کاندیدا در انتخابات را ندارد، دیگر بحثى باقى نمىماند؛ یعنی در ایران عمل به این توصیه اصلاً ممکن نیست
در بخشى از این گزارش مىخوانیم: صرفنظر از اینکه انتخابات تا چه حد عادلانه انجام شده باشد، در دید جهانیان، شرکت اپوزیسیون به آن مشروعیت میبخشد. از سوی دیگر، تصمیم به تحریم به معنای تضمین برنده شدن حزب حاکم و تثبیت جایگاه آن است. تحریم ممکن است پوستهٔ محافظ، ولی نازک و ظاهری مشروعیت دموکراتیک رژیم حاکم را بردارد؛ ولی چنانچه شاهد بودهایم، قادر به ایجاد تغییر در شرایط نخواهد بود... تحریم انتخابات به ندرت راهبردی درست است، مگر آنکه اپوزیسیون حمایت عمومی گسترده و پیگیری لازم برای کنار زدن رژیم حاکم را داشته باشد. در پایان این گزارش نیز، نتیجهگیرى شده است که «با توجه به سابقهٔ ناگوار تحریم، احزاب باید به تشویق مشارکت هر چه گستردهتر جهت پرهیز از نتایج افتضاحآمیزی چون ونزوئلا، لبنان، عراق، صربستان و غیره ادامه دهند.» انتشار ترجمهٔ فارسى این گزارش در آستانهٔ انتخابات هفتم اسفند ۹۴ فرصتى است تا ببینیم آیا میتوان نتایج آن را به انتخاباتهای ایران نیز تعمیم داد یا نه. بررسى این گزارش نشان میدهد که شرایط انتخاباتى کشورهایى که در نتیجهٔ نهایی این گزارش به آنها اشاره شده (ونزوئلا، لبنان، عراق، صربستان) تفاوتهاى فاحشى با شرایط انتخاباتى ایران دارد. اما این تفاوتها در چیست؟ اگر شرایط ایران مانند کشورهایی چون عراق و لبنان و صربستان و ونزوئلا و زیمباوه بود، به طوری که احزاب اپوزیسیون مىتوانستند کاندیداهاى خود را داشته باشند و نهادهاى انتخابى نیز نهادهاى اصلى قدرت بود؛ علیرغم تبعیض در انتخابات، از جمله مستقل نبودن کمیسیون برگزارى انتخابات، که گزارشگر بروکینز به آن اشاره مىکند، اپوزیسیون باید در انتخابات شرکت مىکرد. گذشته از این، شرایطی بسیار محدودتر و تبعیضآمیزتر و دشوارتر از شرایط صربستان و عراق و لبنان و ونزوئلا و افغانستان و پاکستان نیز براى نیروهاى سیاسى ایرانى تبدیل به آرزو شده است. آنچه در ایران مىگذرد به هیچ وجه ربطى به این کشورها ندارد. مسئلهٔ انتخابات در ایران تبدیل به انتخاب میان مثلث دار و مثلث جیم شده است. Copyright: gooya.com 2016
|