بازخوانی جدال‌های موشکی خامنه‌ای و هاشمی، حامد آئینه‌وند

پس از پاسخگویی پرخاشگرانه آیت‌الله خامنه ای به هاشمی رفسنجانی در خصوص آنچه در حساب رسمی توئیت خود منتشر کرده و "دنیای فردا را دنیای مذاکرات و نه موشکها " خوانده بود و تلویحا وی را به نا آگاهی و یا خیانت متهم کرد ، بحثهای گونا گونی میان فعالان سیاسی صورت گرفت و هر یک از زاویه دید خودشان به این جدال گفتمانی نگریستند و پیرامون جملات رد و بدل شده میان آن دو نظراتی منتشر کردند.

ماجرا زمانی بیشتر وجوه جدلی پیدا کرد که در کارزار جدال این دو روحانی و رفیق از سالهای دور که امروز یکی نماد اقتدارگرایان حاکم بر ایران و دیگری صدای دمکراسی خواهی مردم درون گفتمان رسمی ساختار قدرت است محسن رضایی که چند وقتی است پس از شکستهای متعدد در عرصه سیاست و بخت آزمایی برای ریاست جمهوری ، دوباره رخت نظامی به تن کرده است ورود کرد و در اینستا گرامش نوشت ، می خواهند ما را خلع سلاح و سپس به ما حمله کنند و ما برنامه موشکی را به هیچ قیمتی کنار نخواهیم گذاشت.

در این میانه برخی از دوستان ما که از قضا کمتر به "نشانه شناسی سیاسی" واقفند وارد مسائل ساختاری نظام بین الملل و یاد آوری "اصل خودیاری" و گفتمانهای خاص علم روابط بین الملل شدند که پشتوانه میز مذاکرات و تضمین کننده نتایج آن قدرت نظامی کشورهاست و مذاکره فی نفسه خودش واجد معنای جدا گانه ای در عرصه بین المللی نیست و متاسفانه آب به آسیاب آیت‌الله خامنه ای ریختند.

همه کسانی که با الفبای دنیای سیاست آشنایی دارند و کمی هم با تاریخ روابط بین الملل ما نوسند می دانند که قدرت نظامی پایه قدرت سیاسی است و عموم کشورهای توانمند در عرصه نظامی در شمار کشورهای توسعه یافته هستند. درصحت گزاره فوق باید افزود که وزیر سابق خارجه امریکا هیلاری کلینتون و اصلی ترین امید دمکراتها برای ماندگاری در کاخ سفید در یکی از سخنرانی های خود در خصوص مسائل سوریه به صراحت بیان داشت که مهمترین بازوی اجرای سیاست خارجی ایالات متحده توان بالای نظامی آنهاست و امریکا در مواقع مقتضی بی تردید از آن استفاده می کند.

بنابر این در این اصل ضروری که ایران نیز چون کشورهای دیگر در جهان آشوب زده فاقد اقتدار مرکزی باید بهره مند از توان نظامی و ساختاری قدرتمند از این حیث باشد هیچ عقل سلیمی تردید نمی ورزد اما مهندس موسوی آخرین نخست وزیر جمهوری اسلامی و از رهبران جنبش سبز که امروز در حصر دیکتاتوری حاکم بر ایران است در هم پوشانی معنا داری با آنچه هاشمی اخیرا بیان داشته در یکی از بیانیه های خود در خصوص حمله وحشیانه پاسداران به اجتماعات مردم معترض به کودتای انتخاباتی نقبی هم به هزینه های نظامی کشور می زند و خطاب به حاکمیت می نویسد: " زمانی که کشور در خطر بروز تهاجم خارجی قرار بگیرد و حاکمیت پشتوانه های مردمی خودش را از دست داده باشد این اسباب بازیهای جنگی دردی از شما دوا نخواهد کرد" .

هشدار روشن موسوی محصور را هاشمی امروز و در اعتراض به کار شکنی های آیت الله خامنه ای برای بهبود روابط ایران با امریکا، و آشتی کشور با نظام بین الملل با جمله کنایی خود به آن شکل بیان کرد و به خامنه ای یاد آور شد که نظام باید قدرت مذاکره داشته باشد و قدرت مذاکره هم با "پشتوانه مردمی" به دست می آید نه با "توان موشکی" .

جای تردید نیست ، هاشمی که سالها فرماندهی جنگ هشت ساله را به نیابت از آیت‌الله. خمینی بر عهده داشته در خصوص اهمیت مسائل نظامی در عرصه بین الملل پر اعتناست. در مناقشه اخیر هاشمی و خامنه ای شمار زیادی از اصلاح طلبان زبان به کام فرو برده و سخنی بر نیاوردند در حالی که از این میزان هوشمندی بر خوردارند تا با درک نشانه شناسی رویارویی این دو ، عمق ماجرا را برای افکار عمومی بشکافند و با رمزگشایی از حملات لفظی خامنه ای و هاشمی به یکدیگر در حوزه موشکی معنای سیاسی اصرار خامنه ای بر پیگیری برنامه موشکی که همان فربه تر کردن سپاه در عرصه اقتصاد کشور و اصرار هاشمی بر مذاکره که معنای سیاسی آن آشتی با نظام بین الملل و خروج کشور از بحران فراگیر بیکاری و تورم است را روشن نمایند.

قلب واقعیت این جدال دو طرفه اساسا هیچ ارتباطی با قدرت نظامی ایران به ویژه پس از اجرای برجام ندارد و همه کسانی که خرده اطلاعات نظامی دارند می دانند که اساسا توان تجهیزات نظامی ایران نه تنها با کشورهای قدرتمند اروپایی یا امریکا که حتی با امارات متحده عربی نیز قابل قیاس نیست و اساسا جمهوری اسلامی آنچنان که وانمود می کند بر توش و توان نظامی ما به شکل معنا داری افزون بر آن چه از پهلوی به یادگار مانده نیفزوده است.

آنچه در جریان جنگ ایران و عراق تمامیت ارضی ایران را محفوظ داشت مقاومت شرافتمندانه مردمی بود که توامان از خاک خود و همچنین حکومتی دفاع کردند که چند صباحی بیشتر از تکیه اش بر اریکه قدرت نگذشته بود و نه تنها توده مردم که حتی بسیاری از فعالان و روشنفکران نیز آنگونه که امروز از ماهیت آن خبر دارند خبر نداشتند و الا روشن است که حتی تجهیزات پیشرفته ایران در آن روزگار بدون مقاومت و جان فشانی مردم در نقش همان اسباب بازی بود که موسوی از آن یاد کرده است.

اصلاح طلبان عافیت پیشه و علاقمند به حفظ صندلی در دولت عاریتی "ولی فقیه مطلقه" و هم چنین منتخبین مجلسی که امکان رد صلاحیت در آن تا روز تشکیل نیز امری بعید نیست چنانکه در ماجرای رد صلاحیت مینو خالقی دیدیم آنان را وا داشته است تا در این مناقشه یا در بغل آیت‌الله خامنه ای غش کنند یا سکوت پیشه کنند و اتفاقا این سکوت ها و غش کردنها به سوی خامنه ای، هاشمی را برآن داشت تا به اصلاح توئیتش که بعدا نوشتند تقطیع شده بود اقدام کند .

با توجه به شناخت نزدیک نگارنده این سطور از آیت‌الله هاشمی و خانواده ایشان اساسا مواضعی که در فضای رسمی یا مجازی به ایشان منتسب می شود بدون تائید شخص ایشان قابلیت انتشار ندارد و آنچه در رسانه ها در خصوص تقطیع توئیت آمده بود درست نیست .

مایلم به مرعو بان آیت الله خامنه ای چه در دولت و چه در میان نمایندگان مجلس یادآوری کنم که عافیت طلبی نه تنها سود تاریخی نخواهد داشت و کسی در آینده آنان را در سمت و سوی درست تاریخ نخواهد دید بلکه در میان مدت هم سودی نخواهند برد چرا که همین سکوت و عدم تائید خامنه ای دیر یا زود آنان را به خشم دیکتاتور دچار خواهد کرد و عقلا نیت در وجود کسانی است که آینده را با منافع کوتاه مدت و پشیمانی بلند مدت معامله نکنند.