پلى بوى اسلامى براى متقين؛ پلى بوى امريكايى براى كفار!؛ ف. م. سخن

آزادى هاى غربى و پلى بوى هاى غربى، بى حساب و كتاب نبودند و نيستند. همان طور كه انتشار حليةالمتقين ها و سخنرانى هاى كارشناسان مسائل جنسى اسلامى بى حساب و كتاب نيستند. زورِ ضرورت ها، بخصوص ضرورت هاى جنسى، بيش از حد تصور است. اكنون كه پاى اينترنت به خانه ها باز شده، همه چيز در هم به دست ما مى رسد. از لازم ترين تا خطرناك ترين نمودها و نمادهاى جنسى.

زمان جنگ ايران و عراق، ما را از خط مقدم، به پادگان دشت آزادگان فرا خواندند. در آن جا، قرار بود آقاى روحانى يى براى ما سخنرانى كند. به مسجد پادگان رفتيم. اتاقى بزرگ، پر از بچه هاى وظيفه و كادر. يك آقاى روحانى، كه سن و سالى هم نداشت، شروع به صحبت كرد. سخن از بهشت بود و مشخصات آن. مختصرى از باغ هاى سر سبز و جوى هاى شير و شراب سخن گفته شد و بحث اصلى آغاز گرديد: حوريان بهشتى و ويژگى هاى آن ها. رفتار حوريان با شهداى اسلام (كه قرار بود اين دومى، ماها باشيم! :))

آقاى روحانى كه از حورى ها مى گفت، دهان اش چنان آب افتاده بود كه تقريبا ملچ و ملوچ مى كرد. مستمعان هم چنان به سخنران خيره شده بودند كه انگار به چشم مار چشم دوخته اند و منتظرند تا سخنان او پايان يابد و آن ها هر چه زودتر به خط مقدم بر گردند و شربت شهادت را نوش جان كنند. حرف ها جذاب و پر كشش بود. اگر اندكى به اسلام و وعده هاى آن ايمان مى داشتى، محال بود آرزوى دست يابى به چنين نعماتى را از سر مى گذاشتى، حتى به قيمت تكه تكه شدن بدنِ نازنين ات...

*****

احاديث و روايات اسلامى، به شيوه هاى گوناگون تقسيم بندى مى شود. كارشناسان اسلام، برخى را صحيح و برخى را جعلى مى دانند. برخى هم طبيعتا مشكوك اند و ميان راست و دروغ در نوسان. يكى از تلاشگران بزرگ در امر جمع آورىِ «فله اى» احاديث، ملا محمد باقر مجلسى بود. اين «علامه»ى زحمت كش، در ميان ايرانيان، به واسطه ى در دسترس بودن و مورد بحث و طنز بودن كتاب «حليةالمتقين» اش بيش از ديگر «كوشندگان» اين راه شناخته شده است. اگر در اثر عظيم او، بحار الانوار، اندكى غوص كنيم، مطالبى به مراتب جالب تر از مطالب به فارسى نوشته شده ى حليةالمتقين خواهيم يافت. بارى، فعلا به همين حلية المتقين بسنده مى كنيم كه با بحث ما ربط دارد و نگاهى مى اندازيم به باب چهارم اين كتاب ١٥ فصلى كه در باره ى مجامعت و معاشرت با زنان است كه به خاطر همين بخش تصور مى كنم اين كتاب جزو پر فروش ها يا پر خواننده هاى كتب دينى فارسى باشد.

علامه در اينجا، مانند اغلب روحانيون، حيا و خجالت را به كنارى مى نهد و آشكارا از ممنوع ها و مجازها و مكروهات همبسترى با زنان از قول امامان و معصومان سخن مى گويد تا ان شاءالله زينت پرهيزكاران گردد. بياناتى مانند:
«از حضرت امام موسى عليه السلام پرسيدند كه اگر در حالت جماع جامه از روى مرد و زن دور شود چيست؟ فرمود باكى نيست. باز پرسيدند اگر كسى فَرْجِ زن را ببوسد چون است؟ فرمود باكى نيست. از حضرت صادق عليه السلام پرسيدند كه اگر كسى زن خود را عريان كند و به او نظر كند چون است؟ فرمود كه مگر لذتى از اين بهتر مى باشد؟ و پرسيدند كه اگر به دست و انگشت با فرج زن و كنيز خود بازى كند چون است؟ فرمود باكى نيست...»

از اين گونه اظهارات در اين بخش كم نيست و البته قسمت هاى ممنوعى كه طبق معمول امور اسلامى، با ايجاد ترس روانى همراه است يعنى براى اين كه كسى طرف ممنوعيات و منهيات نرود، امامان معصوم و حضرت علامه، هنگام نهى، به عوارض وحشتناك آن اشاره مى كنند، كه قاعدتا بايد مثل ترمز در ذهن اشخاص عمل كند.

*****

اما بحث اصلى ما بررسى كتب سكسى و روابط جنسى در اسلام نيست. بحث ما به وضع وخيم بيمارى هاى روانى ناشى از روابط نادرست و يا فقدان روابط جنسى مى پردازد كه در نهايت به پديده هايى مانند ديگر آزارى، تجاوز، بچه بازى و غيره ختم مى شود. طبق معمول براى رفع سوء تفاهم بايد اين توضيح آشكار را بدهيم كه به وجود آوردن بهترين وضعيت موجود اجتماعى نيز، به از ميان رفتن قطعى ديگر آزارى و تجاوز و بچه بازى و غيره منتهى نمى شود و در پيشرفته ترين جوامع نيز چنين مسائلى وجود دارد اما ميزان و مقدارِ -پنهان و آشكارِ- آن و تبديل شدن اش به موضوعى عادى در جامعه، ربط مستقيم به همين روابط نادرست و فقدان روابط صحيح و بيمارى هاى روانى آشكار و نهان دارد.

باور كردنى نيست كه تعداد زيادى از زنان ايرانى، در روابط جنسى مشكلات بسيار دارند. و عجيب تر از آن مشكل مردان ايرانى در ايجاد و برقرارى و استمرار اين نوع روابط است. ما ايرانيان رابطه ى درستِ جنسى را با «داشتن شهوت جنسى» نسبت به جنس مخالف يكى مى گيريم و تصورمان اين است كه چون ميزان شهوت و ميل جنسى زياد است، پس رابطه ى جنسى ما هم به بهترين نحو ممكن ايجاد مى شود و از كيفيت بسيار بالايى برخوردار است! و اگر خارجى ها را مى بينيم كه مثلا در ساحل دريا با ديدن جنس مخالف نيمه عريان، «تحريك» نمى شوند و «شهوت» شان به جوش و خروش نمى آيد لابد عيب از آنان است و از مردانگى و زنانگى بويى نبرده اند...

*****

جالب اينجاست كه حكومت اسلامى، تا حدّى به اين مشكل پى برده است و سخنرانانى را كه در اين زمينه تخصص دارند براى بهبود و تعديل روابط جنسى ميان زن و شوهر قانونى، به صحبت بى پرده در ميان خانم ها ترغيب مى كند كه بايد آن را تا همين حد هم جدى گرفت.

در اين زمينه، وضع خراب تر از آن چيزى ست كه ما تصور مى كنيم. خوشبختانه در ابتداى همان كتاب «حليةالمتقين» محمد باقر مجلسى از قول امام صادق نوشته شده است كه «از اخلاق پيامبران است دوست داشتن زنان، و فرمود كه گمان ندارم كسى را كه در ايمان، چيزى زياد شود او را، مگر آن كه محبت زنان او را زياده مى شود، و فرمود كه هر كه محبت زنان، او را زياده مى شود، فضيلت ايمان اش بيشتر مى شود.»

فكر مى كنم در يكى از كتاب هاى دكتر شريعتى خواندم كه مى گفت در كتب مسيحى از قول عيسى مسيح آمده است كه از راهى كه ديگران مى روند، تو نرو! مسيحيان متحجر و سطحى، برداشت شان از اين جمله چنين بوده است كه از كوچه پس كوچه هايى كه مردم عبور مى كنند، نروند، و از كوچه پس كوچه هاى خلوت عبور كنند!

آقايان مسلمان هم لابد برداشت شان از بيانات امام صادق و اخلاق پيامبران چنين بوده كه، تا مى توانيم برويم سراغ زنان -بخصوص غير مومنه و غير مسلمان كه حكم حيوان دارند- و «محبت» مان را به آنان نشان دهيم! كسانى كه تعجب مى كنند كه فلان حاج آقا و فلان مومن، وقتى در آزادى، به زنان مى رسند، اين قدر وقيح و دريده و بى حيا مى شوند، علت اش همين روايات «جواز دهنده» است!

*****

هر گاه در اين موضوعات وارد مى شويم، سخن به درازا مى كشد چون حقيقتا در چند جمله نمى توان حتى فشرده ى موضوع را بيان كرد. زمانه ى ما با زمانه ى شاه سلطان حسين تفاوت بسيار دارد. روابط ديگرى، خارج از روابط زن و شوهرى مطرح شده و علم روان شناسى به ربط روابط جنسى و بسيارى از ناهنجارى هاى فردى و اجتماعى و بيمارى هاى روانى و در نتيجه آسيب هاى اجتماعى و يافتن راه درمان اين آسيب ها پى برده است كه داشتن رابطه ى زن و شوهر، يك بخش كوچك از مواردِ بررسى آن است.

اگر زن و شوهرى در كار نباشد، يا طبق فرموده هاى اسلامى، شوهر و همسرانى در كار نباشند و مرد مسلمان و زن نامسلمانى كه براى او حكم حيوان را دارد مطرح نباشند، تكليف روابط ديگر، كه به صورت قانونى و غير قانونى، يا شرعى و غير شرعى وجود دارند چه خواهد شد؟

اگر با بيماران جنسى رو به رو شويم، با آن ها قبل از اين كه مثل قارى مشهور قرآن دچار گرفتارى با قانون شوند چه بايد بكنيم؟ چه امكاناتى براى كاهش فشارهاى جنسى و عوارض غير قابل پيش بينى آن وجود دارد...

*****

در گذشته اى نه چندان دور، جوانان به طرق مختلف، حتى در كشورهاى بسته اى مثل كشور ما، به عكس هاى عريان زنان در مجلاتى مانند «پلى بوى» و «لويى» و امثال اين ها دست مى يافتند. حالا يا شانس مى زد و مى شد يك مجله ى كامل را خريدارى كرد، يا پولى داد و از دكه اى كه مجلات خارجى مى فروخت، تصوير عريان زنى زيبا را، به صورتِ ورقِ بريده شده، به قيمتى ارزان تر خريد. در اوايل دوران دبيرستان، ما از اين «خلاف»هاى نوجوانانه مى كرديم و دكه اى بود در خيابان فردوسى كه هنوز هم هست و از او چنين عكس هايى را مى خريديم! بعدها دوران فيلم هاى «سوپر» رسيد، كه تماشاى آن به دلايل عديده آسان نبود و نياز به دستگاه و والدين خارج از خانه داشت!

اما در دوران فيلم هاى «سوپر» تفاوت ديگرى نيز آشكار شد. در اينجا ما ديگر با تصوير ملايم و مطبوع زنى عريان رو به رو نبوديم بلكه در فيلم، عمل هايى انجام مى شد كه هر چند در ابتدا به نظر جالب مى آمد اما اگر اندكى فكر مى كردى، به ناسالم بودن و غير عادى بودن آن پى مى بردى. البته نه مدرسه اى بود و معلمى كه بتواند در اين زمينه ها سخن بگويد و خوب و بد را به ما نشان دهد، و نه رابطه اى در ميان اعضاى خانواده، كه اصلا نوجوان بتواند در چنين مواردى صحبت كند.

اكنون كه اينترنت به ميدان آمده است، موجى عظيم از لطيف ترين تصاوير تا وحشتناك ترين صحنه هاى جنسى، ميان «اجناس»ِ مختلف در پيش روى ماست!

آزادى شرمگنانه ى مجلاتى چون «پلى بوى»، امروز ديگر اصلا مطرح نيست. همه چيز در هم، از طريق اينترنت، قابل دريافت است. در چنين بلبشويى، با تعجب مشاهده مى كنيم كه مجله «پلى بوى»، ديگر تصوير زنان كاملا عريان را منتشر نمى كند و به انتشار عكس زنان زيبا و نيمه پوشيده و همان مطالب خواندنى كه در ستون هاى مختلف اش دارد بسنده مى كند. پلى بوى اروپا اما به همان سياق گذشته منتشر مى شود و شماره هاى اخير آن را كه ديده ام، جز در نوع نوشته ها و از نظر رزولوشن و روتوش تصاوير، تفاوتِ قابل ملاحظه اى با شماره هاى خيلى قديم آن -كه بازنشر شده است- ندارد.

*****

نمى توانيم بگوييم با وجود تمام آزادى هاى جنسى، غرب وضعيتى مناسب از نظر تخلفات و جرائم جنسى دارد. انتشار هر روزه ى خبرها در اين زمينه و نيز ارائه آمار صحيح و دقيق باعث شده، تا وضع غرب، نسبت به آن چه در كشورهاى ما مى گذرد، بدتر ارزيابى شود، حال آن كه اين تصورى ست غلط و ناشى از عدم ارائه ى -تمام خبرها در اين زمينه- و پنهان نگه داشتن و تحريف آمار در كشورهايى مثل كشور ما. اگر همه چيز به طور آشكار و صحيح مطرح شود، ما شاهد وقوع فاجعه اي عظيم در كشورمان خواهيم بود.

آزادى هاى غربى و پلى بوى هاى غربى، بى حساب و كتاب نبودند و نيستند. همان طور كه انتشار حليةالمتقين ها و سخنرانى هاى كارشناسان مسائل جنسى اسلامى بى حساب و كتاب نيستند. زورِ ضرورت ها، بخصوص ضرورت هاى جنسى، بيش از حد تصور است. اكنون كه پاى اينترنت به خانه ها باز شده، همه چيز در هم به دست ما مى رسد. از لازم ترين تا خطرناك ترين نمودها و نمادهاى جنسى.

آيت الله سبحانى از ديدن يك عكس برهنه، به حالت سكته مى افتد و خواهان اينترنت داخلى مى شود تو گويى چيزى به اسم اينترنت داخلى و خارجى هم مى تواند وجود داشته باشد و وضع اينترنت داخلى بهتر از وضع اينترنت خارجى خواهد بود! اما غربى ها، بخصوص در موضع و چهارچوب خانواده، باز راه صحيح يا درست تر بگوييم «صحيح ترين راه ممكن» را مى روند. راهى كه صرفا ممنوعيت يا مجازات و تنبيه يا تهديد و ارعاب زمينى و آسمانى نيست. راهى كه از ميان خانواده، مدرسه، و در نهايت جامعه مى گذرد. محدوديت ها چنان اِعمال مى گردد كه اصل موضوع از ميان نمى رود و دسترسى به «ممنوع هاى زمانه» هم در حد دوران ما، كه خريدن يك عكس و دو عكسِ «ممنوع» از يك دكه ى روزنامه فروشى بود باقى مى ماند، اما تلاش مى شود با اِعمال خِرَد، جلوى تخريب هاى روانى و جنسى گرفته شود.

بحث به درازا كشيد. اميدواريم در فرصتى مناسب بتوانيم به ادامه ى اين بحث مهم بپردازيم.