فساد در ایران و آمریکا، سوزن و جوال‌دوز خامنه‌ای، مجتبی واحدی

یقین دارم‌ همان ‌لحظه‌ای که رهبر جمهوری اسلامی از افشای حقایق آمریکا توسط کاندیداهای ریاست جمهوری آن کشور سخن می‌گفت بسیاری از مردم‌ حقایقی را به یاد آوردند که نه فقط توسط کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری در ایران بلکه توسط مقامات رسمی جمهوری اسلامی بیان‌ شده است. در این‌ مقاله به نمونه‌هایی از حقایق جمهوری اسلامی اشاره می‌کنم که توسط عالی‌ترین ‌مقامات نظام ‌بیان شده‌اند

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

سید علی خامنه ای در وصف مبارزات انتخاباتی در امریکا اظهار داشت : “مناظره‌ی دو نامزد [ریاست جمهوری] آمریکا را دیدید؟ حقایقی که اینها بر زبان راندند دیدید؟ شنیدید؟ اینها آمریکا را افشا کردند.” او همچنین ادعاهایی را که هر یک از نامزدهای ریاست جمهوری امریکا علیه طرف مقابل مطرح کرد مورد اشاره قرار داد و گفت : ” سخنانی که این دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در هفته‌های اخیر درباره مسایل غیر اخلاقی بیان کردند که احتمالا حرف بی‌حساب هم نیست، برای نابودی آبروی آمریکا کافی است” . شاید مجیزگویی های اطرافیان‌بی مقدار ، خامنه ای را قانع کرده که همه ایرانیان ، بر عقل و فهم خویش قفل زده و چشم‌به دهان رهبر دوخته اند تا هر چه او می گوید از اعماق وجود بپذبرند و خدا را به خاطر داشتن چنین رهبری سپاس گویند. اما حقیقت چیز دیگری است. یقین دارم‌ همان‌لحظه ای که رهبر جمهوری اسلامی ، از افشای حقایق امریکا توسط کاندیداهای ریاست جمهوری آن کشور سخن می گفت بسیاری از مردم‌ حقایقی را به یاد آوردند که نه فقط توسط کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری در ایران بلکه توسط مقامات رسمی جمهوری اسلامی بیان‌شده است. در این‌مقاله تصمیم‌دارم‌به نمونه هایی از حقایق جمهوری اسلامی اشاره کنم که توسط عالی ترین‌مقامات نظام‌بیان شده است. فعلا اظهارات آیت اله منتظری در زمان تصدی قائم مقامی رهبری را نادیده می گیریم‌ . بر سخن آیت اله خمینی نیز چشم‌ می بندیم‌که در جمع مقامات بلند پایه نظام‌گفت : ” بترسید از روزی که مردم‌به حقیقت ذات شما پی ببرند “. تمرکز این‌یادداشت بر حقایق جمهوری اسلامی است که در کمتر از یک دهه اخیر افشا شده است .

اینجا شهرستان قم‌است و روز بیست و هشتم‌فروردین سال یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت . محمود احمدی نژاد رئیس جمهور محبوب رهبر درحال افشاگری پیرامون فساد های سازمان‌یافته در بدنه حکومت است. او از شبکه های انحصار سخن می گوید که بر عمده ترین‌ مراکز اقتصادی و مالی کشور دست انداخته اند . ببینید کسی که نظرش به رهبر ، نزدیک ترین‌است در مورد میزان‌نفوذ این شبکه ها چه می گوید : ” برخی شبکه های انحصار ، آنقدر قدرتمند هستند که حتی در مراجع قانونگذاری و تصمیم‌گیری ، آن چیزی را که خودشان می خواهند به تصویب می رسانند “. این‌سخنِ کسی است‌که تا آن روز ، حدود سه سال به عنوان‌دومین‌مقام‌رسمی جمهوری اسلامی از اختیارات و اطلاعات گسترده برخوردار بوده است . اصلی ترین مرجع قانون گذاری در آن‌زمان‌، مجلس هفتم‌بود که غلامعلی حداد عادل ریاست آن را به عهده داشت. احمدی نژاد در ادامه افشاگری خود در همان سخنرانی، به‌ سراغ کسی رفت که حدود شانزده سال فرماندهی کل سپاه را به عهده داشت و پس از آن‌نیز- تا کنون – با حکم‌رهبر ، به عنوان‌دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام انجام وظیفه می کند : “آقایی که در یکی از مراکز است و زیاد مصاحبه می کند و ادعاهای خیلی بزرگ‌می کند به آقایی که می خو اهد سیگار وارد کند گفته باید پنج‌میلیارد دلار به فلان کس بدهی و تا این‌پول را ندهی محال است بتوانی سیگار وارد کنی ” .

از آن‌روز تا خرداد ماه سال هشتاد و هشت ، احمدی نژاد بارها از مفسدانی گفت که دست آنها را از مراکز قدرت قطع کرده اما آنها همچنان قدرتمندانه علیه دولت کارشکنی می کردند. با نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری سال هشتاد و هشت ، افشاگری های احمدی نژاد نیز رنگ‌و بوی تازه یافت. او از فساد کلان هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و علی اکبر ناطق نوری رئیس دفتر بازرسی رهبر سخن گفت. اتهام افکنی های احمدی نژاد علیه رئیس دفتر بازرسی رهبری و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ، صریح تر و بی پرده تر از آن بود که کسی بتواند اصرار رئیس دولت بر فاسد بودن آن دو را تکذیب کند . تنها چند روز پس از آن‌اتهام‌افکنی ها، رهبر جمهوری اسلامی از نزدیکی نظرات خود به همان رئیس جمهور ، سخن گفت. در آن طرف ماجرا ، محموداحمدی نژاد نیز از افشاگری ها بی نصیب نماند.‌ مهدی کروبی که در زمان رهبری آیت اله خمینی از نزدیک‌ترین‌یاران او بود از فساد گسترده و سوء‌استفاده های طولانی مدت احمدی نژاد و یارانش -از زمان تصدی استانداری اردبیل تا شهرداری تهران و پس از آن ریاست جمهوری – سخن گفت و در عین‌حال احمدی نژاد را در اصول کشور داری ، کم‌اطلاع تر از یک‌ پیرزن روستایی دانست. ( همان سخنانی که شعار طنز گونه ” تورم رو ننه جون‌مهدی فهمید/ این‌کوتوله نفهمید” را در دهان ها انداخت ). مهدی کروبی که این ادعاها را علیه رئیس جمهور مطرح‌کرد در دوره رهبری خامنه ای ، ریاست مجالس سوم و ششم‌را به عهده داشت. کاندیدای دیگر در انتخابات سال هشتاد و هشت محسن رضایی بود که ‌با صراحت اعلام‌کرد : “ادامه کار احمدی نژاد ، کشور را‌به پرتگاه می برد”. علاوه بر انهامات مالی و تاکید بربی کفایتی های مدیریتی ، ویژگی دیگری از احمدی نژاد نیز در همان‌مناظرات مورد تاکید قرار گرفت : دروغ گویی وقیحانه. میر حسین‌موسوی در وصف احمدی نژاد گفت : ” ما با پدیده ای رو برو هستیم که در دوربین‌ها نگاه می کند و به مردم‌ دروغ می گوید “. اما‌کسی که رئیس جمهور محبوب رهبر را به دروغ گویی متهم‌می کرد چه کسی بود ؟ میرحسین‌موسوی !‌ نخست وزیر محبوب امام‌ که به مدت بیست سال تا زمان مناظرات انتخابانی با حکم‌ خامنه ای ، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی بود.

پس از انتخابات سال هشتاد و هشت، احمدی نژاد احساس قدرت بیشتری پیدا کرد و حوزه افشاگری های خود را وسعت بخشید. ‌او که گاه و بیگاه از فساد ” مراکز قدرت ” سخن می گفت در اواخر سال نود و یک‌ وارد فاز چدیدی از افشاگری شد که این بار دو رئیس قوه – برادران لاریجانی – را بی آبرو می کرد. روز پانزدهم‌بهمن ماه سال نود و یک ، محمود احمدی نژاد به مجلس رفته بود تا از وزیر در حال استیضاح – شیخ الاسلامی – حمایت کند. او به جای دفاع از وزیر به افشاگری علیه برادران‌لاریجانی پرداخت و مدعی شد ” فاضل لاریجانی” برادر کوچک صادق و علی لاریجانی ، با تکیه بر نفوذ آنان به دنبال انعقاد قرار دادهای بزرگ‌اقتصادی و گرفتن پورسانت بوده است. او برای اثبات ادعاهای خود ، نوار ضبط شده از سخنان فاضل لاریجانی را در همان جلسه پخش کرد. در پایان جلسه هم‌لاریجانی از خجالت احمدی نژاد در آمد و او را به بی اخلاقی و عدم‌رعایت شئونات جمهوری اسلامی متهم کرد.‌

ادعاهای احمدی نژاد علیه برادران‌ لاریجانی، شاید پر سر و صداترین‌ افشاگری او تلقی شد اما او پیش از آن‌افشاگری مهم دیگری نیز انجام‌داده بود. روز یازدهم‌تیرماه سال نود ، احمدی نژاد در نشست مبارزه با قاچاق ، به وجود اسکله های غیر قانونی در اختیار سپاه اشاره کرد و سپس با صراحتی کم‌نظیر اظهار داشت : ” دو هزار میلیارد تومان‌ مصرف سیگار در ایران ، هر قاچاقچی درجه یک دنیا را به طمع می اندازد چه برسد به برادران قاچاقچی خودمان “. اظهارات احمدی نژاد آنچنان صریح و نشانه گیری او آنقدر دقیق بود که ساعاتی بعد واکنش فرمانده کل سپاه پاسداران را موجب شد.‌

سریال افشاگری مقامات عالیرتبه نظام‌علیه یکدیگر و حجم فسادی که در این‌افشاگری ها ” لو ” می رود بهیچوجه با آنچه در خصوص فساد در سایر کشورها بیان می شود قابل مقایسه نمی باشد اگرچه گاه بازیگران این سریال ها جابجا می شوند یا چهره جدید به آنان افزوده می گردد. همین‌چند روز قبل ، صادق لاریجانی در سخنانی که از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد حسن روحانی را به دورویی و دروغگویی متهم‌کرد . البته نمی دانم‌از نگاه سید علی خامنه ای ، انواع فساد اداری ، دروغ ، دورویی، رانت خواری ، رشا و ارتشا در سیستم‌ فساد خیز جمهوری اسلامی ، رسوایی اخلاقی به حساب می آید یا نه ؟ اما مطمئنم انسان‌هایی که از سلامت اخلاقی و روانی برخوردارند دزدی های کلان در سطوح مختلف مدیریتی و حق کشی های فراوان در سیستم مدیریتی کشور را از بدترین رذیلت های اخلاقی می دانند. رهبر جمهوری اسلامی با وقاحتی مثال زدنی از ” رفتن آبروی امریکا به خاطر افشاگری های دو نامزد ریاست جمهوری ” سخن‌می گوید در حالی که سالهاست طبل رسوایی حکومت او به خاطر ‌فساد همه جانبه و رسوایی های مالی و اخلاقی از بام افتاده و این رسوایی ها را نه دشمنان بلکه شرکای حکومتی رهبر جار می زنند. نمی دانم علی خامنه ای چقدر به ضرب المثل های ایرانی علاقه دارد اما ای کاش یکی به او بگوید :” وقتی می خواهی به دیگران زخم زبان بزنی یک‌سوزن به خودت بزن و یک‌جوالدوز به دیگران “. البته انصاف آنست که حجم فساد ثابت شده در امریکا و سایر دولت هایی که خامنه ای علیه آنان سخن می گوید مستحق سوزن است و خامنه ای به تنهایی سزاوار جوالدوز.

به نقل از [دیدگاه نو]