واکنش دختر میرحسین به سخنان نتانیاهو

زهرا موسوی، فرزند میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در واکنش به سخنان نتانیاهو و ادعای دوستی‌اش با مردم ایران نوشته است: نیازی نیست تا بیگانه با نامی آغشته به بدی‌ها دلسوزی‌مان کند، درد ما داخلی‌ست. یک دلسوز هرگز غریبه را وارد مشکلاتش نمی‌کند. غریبه‌ای که از دیوار حیات یک ملت بالا رفته و مدعی داروغگی هم هست آن‌هم با دستانی پرخون و با گنجینه اسلحه و کلاهک هسته‌ای و با روش‌های مخوف شکنجه.

به گزارش کلمه، دختر نخست وزیر محصور دوران دفاع مقدس در یادداشت خود با اشاره به بیانیه‌ها و سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در تاکید بر استقلال‌جویی جنبش سبز از بیگانگان، آورده است: دستان ما به یمن با هم بودن آنقدر پر است که آشکار و پنهان به سوی بیگانه درازش نکنیم. این ما هستیم که خط سرخ شهیدانمان را فراموش نکرده و نمی‌کنیم.

در همین زمینه: پاسخى كوتاه به دختر خانم مهندس موسوى در باره سخنان نتانياهو؛ ف. م. سخن

او همچنین تاکید کرده است که جنبش سبز، جنبش مهربانی و حیات و بخشش است. بنابراین نمی‌تواند صاحبان مرگ و نیستی را دوست بدارد. جنبش سبز نسبتی با بیگانه ندارد چنان‌که با خشونت‌ورزان نسبت ندارد، چنان‌که با ربایندگان و تاراج‌برندگان ثروت ملی نیز نسبتی ندارد.

متن نوشته زهرا موسوی را با هم می‌خوانیم:

۱- درد مصیبت فرو ریختن و آتش سوزی پلاسکو و شهدای مظلومش و فکر عواقب تلخ آن این روزها امان از جان‌ها برده است‌. خداوندا به فرشتگان بال سوخته و شهید آتش‌نشان اجر و رحمت و خنکای چشمه‌های بهشتی و به خانواده‌های دردمند صبر و آرامش عطا کن و به دل‌های سوزان ما نیز.

۲- نتانیاهو خود را محق دانسته، جای مردم تصمیم گرفته و کشورش را دوست مردم ایران دانسته است. من جای مردم صحبت نمی‌کنم. اما با شناختی که از هموطنانم دارم، ایرانیان مردمان شرافت و نجابتند و مهربانی، در نتیجه و در افق بالای نگاهی که دارند، و تاریخ گواه صلح‌جویی ایرانیان است، آنها که نانجیبانه حاکمند را و آنها که دست به اشغال سرزمین‌های مردم فلسطین زده‌اند را و آنها که خون کودک و بزرگ فلسطین را ریخته‌اند و آنها که چشم طمع به سرزمین و جغرافیای خاورمیانه و جهان اسلام و غیره دارند را دوست نمی‌دانند.

و جنبش سبز، جنبش مهربانی و حیات و بخشش است. بنابراین نمی‌تواند صاحبان مرگ و نیستی را دوست بدارد.

اصولا جنبش سبز نسبتی با بیگانه ندارد چنان‌که با خشونت‌ورزان نسبت ندارد، چنان‌که با ربایندگان و تاراج‌برندگان ثروت ملی نیز نسبتی ندارد.

محصوران که اسیرند اما علی‌رغم کتمان‌های غیر‌صادقانه و مغرضانه، خوشبختانه متن مصاحبه‌ها و بیانیه‌های آنها، بی‌کم و کاست در دست هست که تا چه حد بر استقلال‌جویی جنبش سبز تاکید داشته‌اند.

به خاطر دارید که مادر رنجدیده ندای شهید در مصاحبه‌ای در همان سال در رابطه با سفر نامزد دختر بیگناهش به اسراییل غاصب چنین گفته بود: ‌”با این کار خودت را خراب کردی، ندا را خراب نکن و از نام ندا سوء‌استفاده نکن و بگذار روحش در آرامش باشد… من به او گفتم که اسرائیل جایگاهی بین مردم ایران ندارد و تو با این کار خودت را منفور و وجهه‌ات را خراب کردی… به کاسپین گفتم که اگر ندا شهید نمی‌شد او را نه به اسرائیل و نه هیچ جای دیگری دعوت نمی‌کردند و بهتر است بیش از این وجهه خود را خراب نکند.”

دستان ما به یمن با هم بودن آنقدر پر است که آشکار و پنهان به سوی بیگانه درازش نکنیم. این ما هستیم که خط سرخ شهیدانمان را فراموش نکرده و نمی‌کنیم. “جمال چهره آنان حجت موجه ماست” تجربه سال‌ها سال آزادیخواهی و آزادگی این را به همه، به خاطره تاریخی و وجدان جمعی آموخته است که اگر عاقلانه در دامن ماجراجویی و جنگ‌طلبی نمی‌افتیم‌، اما راهی برای فرصت‌‌طلبان بیگانه هم باز نخواهیم کرد. ما روی پای خود ایستاده‌ایم و باز هم می‌ایستیم.

نیازی نیست تا بیگانه با نامی آغشته به بدی‌ها دلسوزی‌مان کند، درد ما داخلی‌ست. یک دلسوز هرگز غریبه را وارد مشکلاتش نمی‌کند. غریبه‌ای که از دیوار حیات یک ملت بالا رفته و مدعی داروغگی هم هست آن‌هم با دستانی پرخون و با گنجینه اسلحه و کلاهک هسته‌ای و با روش‌های مخوف شکنجه.