پاسخى كوتاه به دختر خانم مهندس موسوى در باره سخنان نتانياهو؛ ف. م. سخن

شما از طرف مردم ايران صحبت نمى كنيد. صحبت هاى شما بيشتر از طرف مردم «فلسطين» و حزب الله لبنان و گروه هاى تروريست ضد اسراييل است! شما بيشتر از اين كه به فكر منافع مردم ايران باشيد، همان طور كه از نوشته تان هم پيداست به فكر مردم و كودك و بزرگ فلسطين و جهان اسلام (!) هستيد!

ف. م. سخن

خانم زهرا موسوى با سلام
در سايت «كلمه» واكنش تان به سخنان نخست وزير اسراييل آقاى نتانياهو را خواندم و بسيار متاسف و متاثر شدم. متاسف و متاثر شدم كه اولا بر خلاف فرمايش تان به جاى يك ملت و يك مملكت سخن گفته ايد و ثانيا بسيار بى مناسبت و بى پروا و در سطحى كه سطح شما نيست سخن گفته ايد.

بحمدالله در جمهورى اسلامى، چيزى كه فراوان است دشمنى و پرخاشگرى و هجوم و حمله به اين و آن است. يعنى امريكا جنايتكار است، اسراييل غاصب است، ترامپ وحشى است و نتانياهو هم كه از روز ازل آدمكش و شكنجه گر و غاصب سرزمين فلسطين بوده است.

همين ها كافى ست كه ما خط فكرى مان را شكل دهيم و بر اساس آن حرف بزنيم و عمل كنيم؛ حرف هايى تكرارى و بى فايده، و اعمالى كه ما را به سلك وحشيان روى زمين در مى آورند.

خوشحاليم كه درد شما و پدر و مادر محترم تان داخلى ست و نيازى به خارج نداريد. احتمالا ما هم كه خواهان آزادى رهبران سبز در حصر هستيم، بيهوده سينه به تنور مى چسبانيم و خود را داخل ماجرا مى كنيم. آرى. مى دانيم كه اين موضوع موضوع ما نيست و كسى از سوى شما ما ها را آدم حساب نمى كند ولى چه كنيم كه انسان يم و وظيفه داريم به حمايت از آن كه مورد ظلم قرار مى گيرد بشتابيم هرچند كه او در زمان قدرتمدارى اش زندگى را بر ما و مردمان ما تلخ كرده است. با اين حال خوشحاليم كه اين قدر شعور اجتماعى و سياسى داريم كه در زمان به زمين افتادن كسى، اگر دست اش را هم نمى گيريم، لگدى نثارش نكنيم.

مى فرماييد «يك دلسوز هرگز غريبه را وارد مشكلاتش نمى كند» البته براى اين غريبه، شما مختصاتى قائل شده ايد ولى به نظر نمى رسد كه اصولا به كمك غريبه و «غيرخودى» اعتقاد داشته باشيد و اين با عرض معذرت از تنگ نظرى شما و اصولا خانم ها و آقايان اسلام زده است. شما و اسلام زدگان ديگر هميشه از غريبه ها مى ترسيد ولى اين ترس را با سخنان درشت و از موضع بالا بروز مى دهيد. براى شما انسان در كليّت اش مهم نيست، انسان مسلمان آن هم از نوع دوازده امامى آن هم از نوع شيعه ى ايرانى آن هم به شرط ها و شروط ها مهم است كه آن هم تازه چندان مهم نيست و درست كه بنگريد فقط دور و برى هاى خودتان براى شما مهم هستند. ببينيد امروز در ميان حكام و مسوولان و صاحب قدرتان مسلمان ايران چه مى گذرد! همه در حال تكه پاره كردن هم هستند و دريدگى را به اوج رسانده اند و دو نفر از قربانيان هم اتفاقا پدر و مادرِ مومن و متشرع خودِ شما هستند! شما بهتر بود به جاى پيام به نتانياهو كه او را در دادگاه خودتان به انواع و اقسام جنايات محكوم كرده ايد، به همين آقايان «خودى» و همكاران و همقطاران سابق پدر مادرتان پيام مى فرستاديد و از آنان كه بيگانه نيستند، انتظار «دلسوزى» مى داشتيد!

شما اولا جنبش سبز را مال خود مى دانيد كه نوش جان تان! از آن سو اين جنبش را جنبش مهربانى و حيات و بخشش مى ناميد كه با توجه به مفاد همين نامه ى شما دروغى ست بزرگ.

مقامى از كشورى ديگر كه يك عمر از حكام ايران فحش خورده و بدترين تهديدات و كثيف ترين سخنان را تا حد نابودى و محو شدن كشورش شنيده، مى آيد، به هر دليل، با مردم ايران با احترام سخن مى گويد. مى توان آن را باور كرد يا نكرد. اگر باور نمى كنيد، در مقابل سخنانى كه دوستانه است، هر چند از طرف دشمن شما باشد، لااقل سكوت كنيد و چيزى نگوييد تا روزى اگر دشمنى اش را به مردم ايران نشان داد، شروع به فحاشى كنيد. كسى كه از مهربانى و حيات و بخشش سخن مى گويد، كه در مقابل حرف هاى دوستانه يك سياستمدار اين گونه بر آشفته و خشمگين سخن نمى گويد! لااقل به همان حضرت امام راحل، در دوران طلايى اقتدا كنيد كه وقتى مجاهدين خلق ايران در آستانه آغاز جنگ مسلحانه از او خواستند تا به ديدارش بروند گفت، من مى دانم شما مى خواهيد با ما جنگ مسلحانه كنيد و نيازى نيست كه شما زحمت بكشيد به نزد من بياييد، اسلحه هاى تان را تحويل بدهيد، من به ديدار شما مى آيم!

شما سلام را جواب نداده و خواست خود را مطرح نكرده، مى خواهيد دل و روده طرف را از شكمش بيرون بكشيد و تازه اين اوست كه وحشى و خونخوار است و نه شما!

«نتانياهو خود را محق دانسته جاى مردم تصميم گرفته و كشورش را دوست مردم ايران بداند!» عجب! كمى به اين جمله تان توجه كنيد ببينيد چقدر لغو و سَبُك است! اولا نتانياهو نخست وزير اسراييل است و نماينده ى مردم كشورش؛ همان مردمى كه شما وجود آن ها را هم در كشورى به نام اسراييل (يا به قول خودتان سرزمين هاى اشغالى) قبول نداريد! اين مثلا بازى كردن سياسى شماست! ثانيا اين كه كسى خود را «محق» به كارى بداند، آن كار معمولا «بد» است نه ابراز دوستى با مردم كشورى ديگر!

از جهتى هم شما درست مي فرماييد. شما از طرف مردم ايران صحبت نمى كنيد. صحبت هاى شما بيشتر از طرف مردم «فلسطين» و حزب الله لبنان و گروه هاى تروريست ضد اسراييل است! شما بيشتر از اين كه به فكر منافع مردم ايران باشيد، همان طور كه از نوشته تان هم پيداست به فكر مردم و كودك و بزرگ فلسطين و جهان اسلام (!) هستيد!

توصيه ى دوستانه ى من به شما اين است كه كمى در طرز تفكر عهد دقيانوسى خود تجديد نظر كنيد. به فكر حفظ آرامش ميان ايران با ساير كشورهاى دنيا از جمله اسراييل و امريكا و انگليس و جاهاى ديگر باشيد. وقتى رييس كشورى دست دوستى و صلح به سمت ايران دراز مى كند، مانند بچه هاى تربيت نشده، به ميان كسانى كه آماده ى صلح و دوستى اند نپريد و دست طرفين را گاز نگيريد. پيش از منافع فلسطين و جهان اسلام (كه همه شان مى خواهند سر به تن ما ايرانيان نباشد) به منافع مردم ايران فكر كنيد. منافع مردم ما با پرخاشگرى و توهين سياسى و گردن كلفتى تامين نمى شود. ادب ايرانى، سياست ايرانى، صبر ايرانى، حكمت ايرانى، به گوش گرفتن سخنان بزرگان علم و ادب ايرانى، هزاران راه به شما نشان مى دهند كه دشمن را دوست خود كنيد و اگر عرضه ى اين كار را نداشتيد، حداقل دشمنى او را خنثى كنيد. نامه ى شما دقيقا بر خلاف تمام اين آموزه هاى گران قدر است و چيزى ست شبيه به شعار بقال و چقال و لبو فروش و جگركى در مقابل سفارت امريكا موقع اِشغال آن.

مى دانم و تجربه به من ثابت كرده است كه نه شما و نه همقطاران و همفكران شما، براى اين سخنان تره هم خرد نمى كنيد و افكار وحشتناكى را كه از كودكى در مغزتان پر كرده اند دنبال مى كنيد. ولى باز ما اين قدر انسان هستيم كه توصيه ى دوستانه مان را بكنيم، خواه شما پند گيريد، خواه دچار ملال شويد!

در پايان، به مسوولان سايت محترم «كلمه» بفرماييد كه كلمه ى «حيات» در اين جمله «غریبه‌ای که از دیوار حیات یک ملت بالا رفته و مدعی داروغگی هم هست...» صحيح نيست و غريبه ها از ديوار «حياط» يك ملت بالا مى روند...» مانند حضرت آيت الله رى شهرى وزير نامحترم و آدمكش اطلاعات دوران پدرتان كه از ديوار مدرسه ى علوى بالا رفت و توانست به مدت هفت سال در مقام وزير اطلاعات دولت محبوب امام بدترين و وحشتناك ترين جنايات را انجام دهد كه اگر نتانياهو داستان اين جنايات را بشنود، ممكن است از وحشت قالب تهى كند!