احمد مسجدجامعی: نراقی و جهانشاهی جزء هنرمندان محسوب می‌شوند

مسجدجامعی: «احسان نراقی» و «جاهد جهانشاهی» قطعآ جزء هنرمندان محسوب می‌شوند
• در مورد مرحوم نراقی، ارشاد می‌توانست ايشان را در قطعه‌ی هنرمندان و با اختيارات خودش دفن کند، اما به رياست شورا نامه‌ نوشت

ايلنا: پس از درگذشت دو تن از اهالی ادبيات در دو هفتهٔ اخير (احسان نراقی و جاهد جهانشاهی)، بحث عدم امکان دفن آن‌ها در قطعه هنرمندان، اين سوال را به شکل جدی به وجود آورده است که اساسآ يک نفر بايد دارای چه شرايطی باشد که جز هنرمندان محسوب شود؟
احمد مسجدجامعی(عضو شورای شهر تهران و وزير سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی) در اين باره به خبرنگار ايلنا گفت: «احسان نراقی» و «جاهد جهانشاهی» قطعآ جزء هنرمندان محسوب می‌شوند. سال‌ها پيش در زمان آقای کرباسچی، بخشی به هنرمندان اختصاص داده شد و‌‌ همان زمان توافقی با بهشت زهرا صورت گرفت که کسانی که در اين قطعه دفن می‌شوند، توسط معاونت هنری وزارت ارشاد معرفی شوند.

او افزود: البته کلمه‌ی هنرمند، طيف وسيعتری از تعريف ساده‌ی هنرمند را در بر می‌گرفت و شامل روزنامه‌نگاران و نويسندگان هم می‌شد. همه‌ی اين‌ها به معاونت هنری وزارت ارشاد اعلام می‌شد و آن‌ها هم اقدام می‌کردند. مثلآ مرحوم «زرين کوب» و «زرياب» و... هم در همين قطعه دفن هستند و حوزه‌ی اين مساله بيشتر از تعريف هنرمند به معنای فعال در عرصه‌ی هنر است.
اين عضو شورای شهر تهران به تاريخچه‌ی شکل‌گيری قطعه‌ی نام آوران اشاره کرد و گفت: چند سال پيش يکی از روزنامه‌نگاران روزنامه‌ی اعتماد ملی به نام مرحوم «سيد مهران قاسمی» فوت کردند. آن زمان من در وزارت ارشاد نبودم، اما به آقای ايمانی (معاون هنری آن زمان وزارت ارشاد) گفتم که ايشان هم جزء‌‌ همان کسانی است که با توجه به شناخت ما می‌تواند در قطعه‌ی هنرمندان دفن شود و اگر امکان دارد اين مساله انجام شود.
مسجدجامعی ادامه داد: به هر حال اين کار انجام نشد و وزارت ارشاد با اين قضيه موافقت نکرد و ما با «بهشت زهرا» صحبت کرديم و ايشان در قطعه‌ی ديگری دفن شدند که منطقه بکری هم بود. دومين نفری که در اين قطعه به خاک سپرده شد، مرحوم «احمد بورقانی» بود و اين قطعه بعد از مدتی به قطعه‌ی نام آوران تغيير نام داد. روال کار اين بود که برای دفن کسی که جز نفرات واجد شرايط بود، نامه‌ای به معاونت فرهنگی می‌نوشتند و بر اساس ضوابطی که مشخص است اين کار انجام می‌شد. بنابراين دو قطعه وجود داشت، يکی قطعه‌ی هنرمندان که در اختيار ارشاد بود، اما از آنجا که ارشاد در آن دوره‌ها اجازه‌ی دفن بعضی از هنرمندان و اصحاب مطبوعات و رسانه‌ و سينما را به سختی صادر می‌کرد و يا اصلآ صادر نمی‌کرد، اين قطعه هم برای تکميل کردن اين بخش اضافه شد. به هر حال وزارت ارشاد می‌تواند در آن قطعه (قطعه‌ی هنرمندان) با اختيارات خودش اين کار را انجام دهد.
وزير سابق ارشاد درباه‌ی مساله‌ی «احسان نراقی» گفت: در اين مورد، ارشاد می‌توانست در قطعه‌ی هنرمندان و با اختيارات خودش ايشان را در آنجا دفن کند، اما نامه‌ای به رياست شورا نوشت و بقيه‌ی داستان را هم می‌دانيد.
او در مورد رو به اتمام بودن ظرفيت قطعه‌ی هنرمندان و وجود اين شائبه که بعضی از هنرمندان به دليل همين قضيه امکان دفن را پيدا نمی‌کنند، گفت: البته من اين موضوع را نمی‌دانم، اما به هر حال اين مساله هم راه دارد و مانعی محسوب نمی‌شود.