زندگی، آثار و مرگ کاوه گلستان در يک کتاب

ايسنا ـ زندگی، آثار و مرگ کاوه گلستان در يک کتاب روايت شد.

به گزارش خبرنگار کتاب خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، کتاب «بودن با دوربين؛ کاوه گلستان، زندگی، آثار و مرگ» تأليف حبيبه جعفريان از سوی نشر حرفه هنرمند به چاپ رسيده است.

مؤلف کتاب می‌نويسد: اولين‌بار کاوه را با خيام ديدم، وقتی که مرده بود داشتم مجله فيلم می‌خواندم و ديدم آن بالا نوشته پيمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ. ديدم درباره عکاس معروفی است که در عراق کشته شده است. من اين عکاس معروف را نمی‌شناختم. حتا شک دارم که می‌دانستم فرزند ابراهيم گلستان است. ولی ديگر نتوانستم رهايش کنم. کاوه اين‌طور بود. اگر يک بار او را می‌ديدی، ديگر نمی‌توانستی رهايش کنی و من نکردم. تمام روزها که به دنبال اين کار می‌دويدم دنبال مصاحبه‌هايش، قرارهايش و نوشتنش، حالم به طرزی باورنکردنی خوب بود. خوب و به طرز خوشايندی آشفته. گلستان‌ها علائم حياتی را در آدم بيدار می‌کنند. احساساتی‌ات می‌کنند. تحسينت را برمی‌انگيزند و خشمت را. از پير و جوان. زنده و مرده. از آن‌ها می‌ترسی و در عين‌حال به طرف‌شان کشيده می‌شوی. تأثيری که شايد کاوه هم روی آدم‌ها می‌گذاشت. به قول بهمن جلالی، ممکن است بعدها عکاسی بهتر از کاوه بيايد، ولی مثل او نمی‌آيد. ملغمه‌ای مثل او ديگر نمی‌آيد. فضای رشد او آن‌قدر پيچيده بود که بعيد است ديگر تکرار شود. روايت آدم‌ها از او مثل او هم نيست و اين به شخصيت خود کاوه برمی‌گردد.