اختلاف سنی زیاد، زوجین را در تله والد و فرزندی می‌اندازد

یک روان شناس گفت: زمانی که فاصله سنی مناسب بین زوجین رعایت نمی‌شود، ازدواج معنای اصلی خود را از دست می‌دهد و نقش والد و فرزندی به خود می‌گیرد.

رضوان سادات جزایری در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه اصفهان، با بیان اینکه موفقیت در ازدواج با توجه به سن یک امر نسبی است، اظهار کرد: سن یک معیار مهم در ازدواج است و به طور قطع نمی‌توان اظهارنظری درباره موفقیت ازدواج در سنین پایین و بالا و فاصله سنی کم یا زیاد داشت.

وی با بیان اینکه در برخی موارد افراد در سنین پایین به بلوغ عاطفی، عقلانی، هیجانی و حتی پختگی جنسی و زناشویی رسیده‌اند، افزود: با توجه به این شرایط ازدواج در سنین پایین مشکلی برای زوجین ایجاد نخواهد کرد.

استادیار گروه مشاوره دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان با اشاره به اینکه ازدواج در سن بالا نیز به معنای یک ازدواج موفق نیست، تصریح کرد: ممکن است دختری و پسری هم در سن بالا ازدواج کنند، امام هیچ کدام به پختگی عاطفی، فکری، مالی و ارتباطی نرسیده باشد.

جزایری با بیان اینکه سن کم و فاصله سنی کم معیار مناسبی برای شروع یک زندگی نیست، ادامه داد: معیار مناسب برای ازدواج فاصله سنی کم زوجین نیست زیرا ممکن است با وجود کم بودن این فاصله زوجین به عنوان همسر به پختگی لازم نرسیده باشند.

عدم رعایت سنی ازدواج را از معنای اصلی خود خارج می‌کند

وی با اشاره به لزوم رعایت فاصله سنی مناسب بین زوجین ادامه داد: اگر چه در ابتدای ازدواج برای زوجین مشکلاتی به وجود نمی‌آید، اما به مرور زمان و پس از دوره‌های رمانتیک اول ازدواج افراد در صورت ناپختگی و فاصله سنی زیاد با مشکلات زیادی روبه رو می‌شوند.

عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان افزود: احتمال ایجاد مشکل برای یک زوج 20 ساله و 36 ساله نسبت به یک زوج 40 ساله و 56 بیشتر است زیرا زوج دوم تجربیات بیشتری در طول زندگی کسب کرده‌اند و شباهت بیشتری به یکدیگر دارند.

جزایری با بیان اینکه دختری که در دهه سوم زندگی قرار دارد و با مردی در دهه چهارم ازدواج می‌کند تجارب لازم برای یک زندگی مشترک را کسب نکرده است، افزود: مسلما تفاوت‌های سنی بالا در بین زن و شوهر که یکی از آن‌ها در دهه‌های سنی پایین‌ است مخاطرات بیشتری به همراه دارد؛ زیرا تحمل بی‌تجربگی‌ها و خامی‌های اشتباهات همسر موجب احساس نارضایتی و تحت‌الشعاع قرار گرفتن آرامش می‌شود.

وی با بیان اینکه ازدواج بدین معناست که زن و شوهر در کنار هم و مکمل همدیگر باشند، افزود: زمانی که فاصله سنی مناسبی بین زوجین رعایت نمی‌شود ازدواج معنای اصلی خود را از دست می‌دهد و شبیه نقش والد و فرزندی می‌شود و فرد بزرگ‌تر مسلما تجربه بیشتری دارد و ممکن است شروع به پند و اندرز دادن و امر و نهی کردن همسر خود کند.

استادیار گروه مشاوره دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان ادامه داد: تجربه بالاتر و رویارویی با مسایل و مشکلات بیشتر در طول زندگی موجب می‌شود فرد به همسرش به عنوان یک همسر نگاه نکند و با او مانند یک کودک رفتار کند و از دیدگاه روان‌شناسان ازدواج در دام ارتباط والد و کودکی بیفتد.

کنترل همسر از مشکلات تفاوت سنی زیاد میان زوجین است

جزایری با اشاره به اینکه پند دادن به همسر، فرد با سن کمتر را دچار خشم، تنفر، انزجار می‌کند،‌ اضافه کرد: زمانی که رابطه از حالت زوجی خارج شود و به یک رابطه والد و کودک تبدل شود رفتارهای جنسی زوجین تحت و شعاع قرار می‌گیرد و در نتیجه کنترل فرد کم سن تر از مشکلات بارز تفاوت سنی زیاد میان زوجین است.

وی با بیان اینکه کنترل همسر به تدریج زمینه‌های پرخاشگری را فراهم می‌کند، گفت: مسلما علاوه بر قدرت نمایی در مسایل مختلف ممکن است فرد بزرگ‌تر از نظر مالی نیز در شرایط بهتری قرار داشته باشد، در نتیجه از هر لحاظ بر همسر خود احاطه پیدا می‌کند و در نهایت زمینه‌های بروز پرخاشگری فراهم می‌شود.

این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به اینکه در برخی موارد طرف بزرگ‌تر نقش یک قربانی را ایفا می‌کند، ادامه داد: فردی که در دهه سوم و چهارم زندگی است نیازهای خاص خود را دارد، اما زمانی که سعی می‌کند خود را پایین‌تر از سن واقعی نشان دهد مسلما نیازهای خاص خود را پاسخ نمی‌دهد و در نتیجه نقش قربانی را پیدا می‌کند.

جزایری با بیان اینکه رعایت نکردن فاصله سنی مناسب موجب عدم رضایت و ناشادمانی در زندگی زوجین می‌شود، تصریح کرد: مسلما زوجینی که از فاصله سنی کمی برخور دارند نیز با مشکلاتی روبرو هستند.

وی افزود: ازدواج در سنین پایین که بیشتر در دختران دیده می‌شود نیز با مشکلاتی روبروست، زیرا فرد با همسر خود مانند یک معلم برخورد می‌کند و اگرچه یاد گرفتن از همسر به خودی خود مشکلی ایجاد نمی‌کند اما ممکن است احساس ضعف و حقارت در همسر کوچک‌تر ایجاد شود و به نوعی عزت نفس او زیر سوال رود.

موفقیت در ازدواج با توجه به سن امری نسبی است

استادیار گروه مشاوره دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان اضافه کرد: زوج کوچک‌تر ممکن است به جای همسر نقش کودک را ایفا کند چرا که تجربه کمتری دارد و باید توجه داشت فردی که به عنوان یک کودک در زندگی مشترک ایفای نقش کند به مرور زمان استقلال شخصیتی خود را از دست می‌دهد و به یک فرد وابسته و تسلیم شده تبدیل می‌شود.

جزایری تصریح کرد: در برخی موارد زوج کوچک‌تر خود را بزرگ‌تر از حد واقعی نشان می‌دهد تا تعامل بیشتری با همسر بزرگ‌تر خود برقرار کند، لذا قادر به برآورده کردن نیازها و رفتارهای متناسب با سن خود نیست که در این صورت نیز فرد نقش قربانی را پیدا می‌کند و موجب عدم رضایت خاطر زوجین از زندگی مشترک می‌شود.

وی با بیان اینکه موفقیت در امر ازدواج با توجه به سن یک امر نسبی است، گفت: برای نمونه افرادی که در یک خانواده اجتماعی رشد می‌کنند مسایل پیش از ازدواج را بهتر می‌سنجند و انتخاب‌های بهتری دارند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان افزود: به اعتقاد من بهترین اختلاف سنی بین دختران و پسران دو تا هفت سال است و با توجه به اینکه در جامعه ما مردان بار مالی زندگی را بر عهده دارند باید به لحاظ شغلی نیز جایگاه محکمی داشته باشند.