نگاهی به زندگی عليرضا مشايخی، پايه گذار موسيقی مدرن در ايران

تهران - ايرنا - عليرضا مشايخی به عنوان يک موسيقيدان تاثيرگذار توانست با خلاقيت و تغيير نگاه ها به موسيقی کلاسيک قرن ۱۸ ، موسيقی مدرن را در ايران پايه گذاری کند.

به گزارش روز شنبه خبرنگار فرهنگی ايرنا، عليرضا مشايخی روز۱۰ فروردين ماه سال ۱۳۱۸ در شهر تهران متولد شد، وی تحصيلات ابتدايی و متوسطه را در مدرسه علميه تهران به پايان رسانيد، علاقه وی به مباحث موسيقی که در گرو ساختارهای فلسفی بود، از زمان نوجوانی پديد آمد.

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

وی در اين مدت برای يادگيری اصول آکادميک موسيقی و آهنگسازی نزد اساتيدی همچون حسين ناصحی و افليا کمباجيان آموزش ديد، مشايخی به دليل علاقه خود و خانواده اش به موسيقی سنتی ايران از تجربيات لطف الله مفخم پايان نيز در زمينه موسيقی ايرانی بهره برد.

عليرضا پس از سپری کردن دوره تحصيلات متوسطه و اخذ مدرک ديپلم برای ادامه تحصيلات عالی به آکادمی موسيقی و هنرهای نمايشی وين پايتخت اتريش رفت و در آنجا مدرک دپيلم تخصصی اين مرکز که يکی از معتبر ترين ها در نوع خود در جهان است را دريافت کرد.

در اين زمان برای ادامه تحصيلات آکادميک به دانشگاه اوترخت کشور هلند رفت و پس از اتمام دوره تحصيلی در همان شهر نيز به عنوان آهنگسازی مستقل با ارکسترهای معتبر اروپا همکاری کرد.

فعاليت های مشايخی به عنوان يکی از پيشتازان عرصه موسيقی معاصر در دهه ۵۰ شمسی در ايران مطرح شد به طوريکه به سفارش فرهاد مشکات رهبر ارکستر سمفونيک وقت تهران، سوييتی را با نام نيما يوشيج که بر گرفته از شکست ساختاری اين شعار در شعر معاصر بود را تدوين کرد که در زمان اجرا با استقبال مخاطبان همراه بود .

در اين زمان نگرش های مدرن موسيقی که از فلسفه نشات می گرفت در اروپا و آمريکا رواج محسوسی پيدا کرد و مشايخی به عنوان نماينده ای از ايران توانست اين داشته ها را فرا گيرد و به علاقه مندان اين گونه موسيقی در کشور منتقل کند.

در اواخر دهه پنجاه مشايخی با سفر به آمريکا توانست داشته های خود در مورد هنرهای مدرن و معاصر را تکميل کند و به عنوان آهنگسازی مستقل آثاری را در اين گونه موسيقيايی بسازد.

پس از پيروزی انقلاب اسلامی وی در دهه ۷۰ به ميهن بازگشت و درآن زمان با تاسيس ارکستر موسيقی نو در پی ابراز علايق و عقيده های موسيقايی خود بر آمد که اين ارکستر ازآن زمان تا اکنون به عنوان نخستين ارکستری که موسيقی معاصر را به شيوه غير مرسوم اجرا می کند؛ مورد توجه است.

مشايخی با توجه به علاقه ای که موسيقی سنتی ايران داشت در پی ادغام آن به گونه ای با موسيقی مدرن غربی برآمد که حاصل آن تجربه هايی متفاوت که متختصص خود اين آهنگساز است را به وجود آورد.

از ميان آثار وی می توان به مجموعه هايی همچون زاگرس ، جشن ، سمفونی ايرانی ،شهرزاد ، بوف کور و اينتگرال اشاره کرد که هر کدام در نوع خود تجربه ای متفاوت از برداشته های موسيقايی را معرفی کرده است.

اين موسيقيدان در حوزه تاليف و ترجمه آثار موسيقی نيز موفق عمل کرده است به طوريکه کتاب های وی با استقبال فعالان دگر انديش موسيقی در ايران مواجه شد.

مشايخی به عنوان يک استاد دانشگاه هنرجويان بسياری را تربيت کرد که هرکدام به شيوه ای تا امروز راه وی را ادامه می دهند.

وی می گويدکه کارهای تازه و نو هميشه در طول تاريخ با انتقاد همراه بوده اما من بر اين عقيده ام که بايد با تمام توان تلاش به سمت جلو حرکت کرد چرا که تاريخ در خصوص ما تصميم می گيرد و فردا مهمتر از امروز است.

مشايخی را می توان در زمره نامدارن موسيقی کلاسيک ايران برشمرد که در طول ده ها سال فعاليت در اين عرصه آثار ماندگاری را توليد کرده است.

بسياری از اهالی فعالان موسيقی وی را به عنوان پدر موسيقی مدرن ايران می شناسند.