ملی‌پوش قایقرانی: رنگ‌ مدال‌های آسیایی ما فرق می‌کند؟!

سعید فضل اولی می‌گوید قایقرانی در بسیاری از مواد پیشرفت کرده و به مدال‌های رنگارنگ رسیده، اما شاید رنگ آن مدال‌ها فرق دارد که کسی به پاروزنان توجه نمی‌کند.

ملی‌پوش قایقرانی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره بی‌توجهی ها و انتقادهایی که این روزها علیه قایقرانی دیده می‌شود، اظهار کرد: متاسفانه زمانی که با آن همه مدال از قهرمانی آسیا برگشتیم آنقدر بی‌انصافی و بی‌توجهی دیدیم که واقعا باور نکردنی بود. حالا می‌بینیم یک رشته دیگر هنوز یک روز از قهرمانی‌اش نگذشته با پاداش‌ها و تبریک‌های مختلف تقدیر می‌شود که این ناراحتی ما را دو چندان می‌کند. ما بعد از یک سال تعلیق در قهرمانی آسیا به مدال‌های مختلفی رسیدیم و در تیمی نیز قهرمان شدیم ، اما متاسفانه هیچ کس به یاد ما نبود.

سیعد فضل اولی در ادامه به ایسنا، گفت: هیچ کس به مدال‌های قهرمانی توجه نکرد. شاید فراموش کرده‌اند ما یک سال تعلیق بودیم و نمی‌توانستیم در هیچ اردوی برون مرزی و مسابقه‌ای شرکت کنیم. با این شرایط ما به رقابت‌های قهرمانی آسیا اعزام شدیم و آن همه مدال کسب کردیم. مگر نوع و رنگ مدال‌هایمان با رشته‌های دیگر فرق می‌کند که حتی یک نفر به ما زنگ نزد تا تبریک بگوید. حتی یک نفر در فرودگاه نبود تا بعد از این همه فشار به قایقران‌ها تبریک بگوید!

ملی‌پوش قایقرانی ایران با بیان این مطلب که مسئولان استان گیلان هم کاری انجام ندادند، تصریح کرد: متاسفانه بعد از بی‌توجهی مسئولان وزارت ورزش و جوانان در استان گیلان هم کسی به ما توجه نکرد. نصف مدال‌های بندر انزلی از قایقرانی است،‌ اما هیچ کس کاری برایمان نکرد. حتی تبریک هم نگفتند. دیگر نمی دانیم با این شرایط چه کار کنیم. هیچ کدام از وعده‌ و وعیدها عملی نشد و متاسفانه قایقران‌ها انگیزه شان را از دست داده‌اند.

او در پاسخ به این سوال که چرا برخی از کارشناسان هم بعد از قهرمانی آسیا از قایقران‌ها انتقاد کردند؟ گفت: در شرایطی که تعلیق بودیم و نمی‌توانستیم هیچ کاری انجام دهیم افت طبیعی است، ‌اما با این حال ما در بسیاری از رشته‌ها پیشرفت محسوس داشتیم. در کایاک دو نفره 200، 500 و 1000 متر مدال گرفتیم. مگر این پیشرفت نیست؟ متاسفانه ما در خودمان مشکل داریم که مسئولان هم توجه نمی‌کنند . در شرایطی که قایقران ها با آن سختی مدال گرفتند و نشان دادند برای ایران و سرافرازی قایقرانی تلاش می‌کنند، چرا کسی به آنها توجه نمی‌کند؟ من پدرم صیاد است و فکر می‌کنم با این شرایط آینده‌ای ندارم و باید کنار پدرم باشم تا خرج زندگی‌ام به دست بیاید.

فضل اولی افزود: من نمی‌خواهم قایقرانی را با رشته‌های پرطرفدار مقایسه کنم ،‌اما می گویم باید از همه مدال آوران تقدیر شود. هدایای والیبالی‌ها نوش جانش‌شان ، اما مگر پاروزنان مدال طلا نگرفتند؟ ما هم خانواده داریم و در این مدت همیشه دور از آن ها تمرین کردیم،‌ اما هیچ کس متوجه نشد. ما چه روزهایی را گذارندیم. ما بسیاری از کاپ‌ها و اردوها را از دست دادیم. به دلیل مشکلات مالی نفرات کامل به قهرمانی جهان اعزام نشدند و رقابت‌های جوانان جهان هم از دست رفت، اما حالا با قدرت در آسیا ظاهر شدیم ، اما هیچ اتفاقی نیفتاد. آیا رنگ طلای دیگران با ما فرق دارد؟

دارنده مدال نقره و برنز آسیا در پایان گفت: من به خاطر قایقرانی از دانشگاه اخراج شدم و حالا سرباز هستم. من برای پرچم ایران تلاش می‌کنم، اما این بی‌توجهی ها و بی انصافی‌ها انگیزه‌ام را کشته است.