هفت برداشت از تجربه شکست بسکتبال در جام ملت‌های آسیا

باخت تیم ملی ایران در جام ملت های بسکتبال ۲۰۱۵ از یک سو دلایلی فنی و حاشیه ای داشت و از سوی دیگر به زیرساخت ها و شرایط کلی بسکتبال کشور مربوط بود.

این موارد را در هفت برداشت مرور کنید.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ تیم ملی بسکتبال ایران در جام ملت های آسیا ۲۰۱۵ از دو جهت به انتظارات پاسخ نداد: نرسیدن به فینال مسابقات و از دست دادن سهمیه المپیک به طور همزمان باعث شد که عملکرد تیم در چانگشا به عنوان یک ناکامی تلقی شود با وجود این، درس بزرگ جام ملت ها را باید فراتر از برد و باخت تیم در مسابقات دانست.

بررسی وی‍ژه شرایط بسکتبال ایران در مقایسه با کشورهای آسیایی باید حتی در صورت قهرمانی تیم انجام می شد. شکست در جام ملت های آسیا هم تلنگر بموقعی درباره وضع فعلی بسکتبال کشور به شمار می رود.

برداشت اول: تاثیر انتخابات دیرهنگام، ‌اشتباهات مربی و میزبانی

دلایل فنی و حاشیه ای متعددی بعد از جام ملت های آسیا برای توجیه باخت تیم ملی مطرح می شود.

محمدرضا مشحون رئیس سازمان تیم های ملی بسکتبال، ‌باخت تیم ایران را به قبل از جام ملت ها مربوط می داند. جایی که وزارت ورزش با تاخیر در برگزاری انتخابات به بسکتبال ایران در آستانه جام ملت ها ضربه زد.

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

درک بائرمن سرمربی تیم ملی بسکتبال هم به گفته کارشناسان در جریان جام ملت ها اشتباهاتی داشت که تعویض بازیکنان اصلی به معروف‌ترین اشتباه این مربی آلمانی تبدیل شده است.

بائرمن را مربی ناموفق در خارج از کشور آلمان می دانند و تاکید وی بر دفاع را به ضعف این مربی در کار حمله مرتبط می کنند.

همچنین بائرمن که از سیستمی کاملا متفاوت با بسکتبال آسیا به خصوص ایران به تهران آمد، فرصت کافی برای آشنایی با زیر و بم بسکتبال کشور را ‌در ۲ ماه نداشت.

از طرفی برگزاری مسابقات تیم ملی ایران در ساعات اولیه صبح،‌ گرداندن اتوبوس ملی پوشان در شهر و برخی حواشی دیگر به عنوان ترفندهای میزبان برای ضربه زدن به تیم ملی ایران مورد توجه قرار گرفت.

گفته می شود در جریان باخت، ‌عوامل مختلفی دخالت دارند. همه مشکلات ذکر شده را هم می توان از عوامل دخیل در شکست تیم ملی ایران دانست.

برداشت دوم: فشار بیش از حد روی بازیکنان اصلی ایران

تیم ملی ایران با همان قدرتی به جام ملت‌ها رفته بود که سال های قبل با آن به قهرمانی می رسید با وجود این، تیم های دیگر آسیا در این مدت با برنامه ریزی یا اضافه کردن بازیکنان خارجی به قدرت خود افزوده بودند.

در این میان ملی پوشان اصلی ایران فشار عجیبی را روی خود احساس می کنند که هیچ جای خطایی برای آنها وجود ندارد و همه انتظارات روی آنها متمرکز است.

از طرفی در سال های اخیر بازیکنان جوانی به تیم ملی ایران اضافه شده اند که هنوز قدرتی برای گرفتن بار تیم از پنج ستاره اصلی به آنها منتقل نشده است.

بسکتبال ایران در۲ سال اخیر هر روز با ترس خداحافظی این ستاره ها مواجه بوده است و بازیکنانی مثل حدادی، ‌آفاق و کامرانی در این مدت چندین بار صحبت از بازنشستگی کرده اند.

تیم ملی بسکتبال ایران حتی در صورت ادامه حضور این بازیکنان در چند سال آینده هم به یک روند بازسازی نیاز دارد.

برداشت سوم: پایان دوران بازسازی و اوج چین

تیم ملی چین پس از حدود شش سال پرداختن به زیرساخت های بسکتبال و بازیکن سازی بالاخره در جام ملت های ۲۰۱۵ نشان داد که چه نتیجه ای از کارهای خود می گیرد.

چینی ها از میزبانی هم به طور کامل بهره بردند و حتی صدای اعتراض تیم ملی فیلیپین با برخی ترفندهای میزبان در فینال بلند شد؛ اما قدرت چین نکته مهمی بود که باید فارغ از هر چیزی به آن توجه شود.

تیم چین ۳ بازیکن با نام های گو آیلون،‌یی ژیان لیان و ژو کی در جمع برترین های مسابقات داشت و سایر بازیکنان این تیم هم نشان دادند که قدرت چین تا سال ها در قاره آسیا ادامه دارد.

برداشت چهارم: پیروزی چین مقابل تیمی با بازیکنان امریکایی

تیم های آسیایی هر روز بیشتر به جذب بازیکنان خارجی به خصوص در پست سنتر رو می‌آورند. این روند با اجازه فدراسیون جهانی بسکتبال (فیبا) صورت می گیرد و حتی بائرمن سرمربی تیم ملی ایران هم در تمرین آخر تیم در تهران تاکید کرد: «قانون به کشورهایی مثل فیلیپین اجازه جذب یار خارجی را می دهد. نباید به خاطر این روند قانونی به آنها ایراد بگیریم،‌ بلکه باید خودمان را برای مقابله با این کشورها آماده کنیم». به این ترتیب تیم ملی ایران در برنامه ریزی آینده خود باید آمادگی مقابله با این بازیکنان خارجی را پیدا کند. کاری که تیم چین در جام ملت ها انجام داد و حضور آندری بلچ امریکایی هم در ترکیب فیلیپین نتوانست جلو قهرمانی چین را بگیرد.

برداشت پنجم: دو سالن خوب در چانگشا و یک سالن در پایتخت ایران

نام چانگشا در بین شهرهای اول چین مطرح نیست؛ اما دو سالن ۷۰۰۰ و ۵۰۰۰ نفری این شهر به خوبی کفاف برگزاری مسابقاتی در سطح جام ملت های آسیا را می داد.

این دو سالن در دو دانشگاه مرکز استان هونان جای دارند و چین با یک سازماندهی خوب به میزبانی رقابت ها در آن پرداخت.

در مقابل تهران به عنوان پایتخت ایران، تنها سالن قدیمی آزادی را برای میزبانی مسابقات بسکتبال در خود جای داده و موضوع ساخت سالن جدید به سوژه نخ نمای بسکتبال ایران تبدیل شده است.

صمد نیکخواه بهرامی کاپیتان تیم ملی بسکتبال پس از شکست مقابل چین از برخی سوت های داوران به نفع تیم چین صحبت کرد که از ابتدای مسابقه به آنها اعتماد به نفس داد. صمد با وجود این، توضیح داد: «این روند با توجه به میزبانی چین طبیعی است. اگر می خواهیم سوت ها به نفع ما زده شود، باید برای گرفتن میزبانی مسابقات اقدام کنیم». کاری که در سالنی قدیمی امکانپذیر نیست.

موضوع مهم در این بین مشارکت وزارت ورزش و دولت است، زیرا حتی فدراسیون های پردرآمدتری مثل والیبال و کشتی هم بودجه لازم برای اجرای طرح های زیر ساختی را ندارند. سهم مسئولان فدراسیون هم در این میان مجاب کردن مسئولان بالاتر برای اجرای چنین طرح هایی است.

برداشت ششم: تاثیرات ساختار باشگاهی ایران

لیگ بسکتبال ایران به گونه ای شده است که از حامیان مالی پرهیز می کند، بازیکنان ملی ایران هم با این شرایط در لیگ قدرتمندی مانند لیگ های شرق آسیا آماده نمی شوند.

کشورهای چین و فیلیپین در حال حاضر بهترین لیگ های بسکتبال آسیا را دارند که در ساختاری قوی و رقابتی جذاب به محلی برای پرورش بهتر بازیکنان تبدیل شده است.

نمایندگان همین ۲ کشور هم به فینال جام ملت های آسیا راه یافتند، ضمن اینکه سایر کشورهای شرق آسیا، شرایطی نزدیک به ۲ کشور چین و فیلیپین دارند و در شرایطی که آزمون و خطا در نحوه برگزاری سوپرلیگ بسکتبال ایران ادامه دارد، خروج حامیان مالی قوی مثل ذوب آهن و مهرام در سال های اخیر هم ضربه دیگری به لیگ می زند که باید با آسیب شناسی به آن پرداخته شود.

اینکه چرا لیگ ایران در مجموع برای تماشاگران، بازیکنان و حامیان مالی جذابیتی ندارد، نکته ای اساسی است که پیدا کردن راهکار برای آن در نهایت به سود تیم ملی است.

برداشت هفتم: نیاز به تغییر توجه از بسکتبال بزرگسالان به پایه

حامیان مالی بزرگ بسکتبال ایران در چند سال اخیر، رقابت خود را از بخش بزرگسالان به رده‌های پایه هم کشانده اند.

باشگاه مهرام که از حضور در لیگ بزرگسالان انصراف داد، حالا سرمایه گذاری خود را معطوف به تیم های پایه کرده است.

پتروشیمی بندر امام و شیمیدر هم با تشکیل چند تیم در رده های سنی مختلف در همین مسیر حرکت می کنند.

همچنین تشکیل لیگ بسکتبال جوانان ایده خوبی بود که پس از سال ها درخواست مربیان تیم های ملی پایه، از این فصل عملی شد.

در این میان فدراسیون بسکتبال هم باید اقدامات حامیان مالی را به سهم خود تکمیل، و کار هدفمندی را در تیم های ملی پایه آغاز کند تا استعدادهای جوان پس از شناسایی وارد سیستمی شوند که در آن نام یک یا دو بازیکن در هر نسل مطرح نباشد.

در نهایت تیم ملی ایران، سال آینده شانسی دیگر در مسابقات انتخابی المپیک پیدا می کند؛ اما همه اهالی بسکتبال از سختی صعود در چنین رقابت هایی خبر دارند، با این شرایط بسکتبال ایران می تواند به جای امیدواری به صعود در رقابتی سخت با تیم های اروپایی، به برنامه ریزی برای قدرت گرفتن در سیستم جدید رقابتی فیبا بپردازد.